...Το προοδευτικό κέντρο και η σοσιαλδημοκρατία πρέπει να εμπνεύσει και να δώσει ελπίδα και διέξοδο σε ένα λαό που χειμάζεται από την κρίση και τα αδιέξοδα του λαϊκισμού. Για να μπορέσει να κάνει κάτι τέτοιο, οφείλει κατ’ αρχήν να ανασυγκροτήσει την πολιτική της πρόταση σε νέες βάσεις και να αναζητήσει συμμάχους στα πραγματικά προοδευτικά κομμάτια της κοινωνίας. Σε εκείνους που οικονομικά και κοινωνικά μπορούν να αντιληφθούν και να ενστερνιστούν την ανάγκη για εκσυγχρονισμό και μεταρρύθμιση. Η ανασυγκρότηση του μεσαίου χώρου προϋποθέτει την επανασύνδεση του με τους νέους και με τις δυνάμεις της πραγματικής παράγωγης. Για να πείσει όλους αυτούς τους ανθρώπους, οφείλει να απομακρυνθεί από τον κρατισμό, τον παρεμβατισμό, τις συντεχνίες και τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό και να υιοθετήσει τις αρχές και τις επιδιώξεις της σύγχρονης φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας.

Η εξουσία και τα αξιώματα βρίσκονται παντού και ο νεποτισμός επίσης, ιδίως σε χώρες χωρίς ιδιαίτερα δημοκρατικά αντανακλαστικά. Είναι γεγονός ότι η χώρα μας από την απελευθέρωσή της, πολλές φορές δοκιμάστηκε από τον νεποτισμό στην πολιτική της ζωή, τον νεποτισμό, ιδίως στην κεντρική εξουσία· όπως επίσης είναι γεγονός πως στις περιπτώσεις αυτές, στις πρακτικές αυτές, πολύ λίγο – ή καθόλου – αντέδρασε η ελληνική κοινωνία.

Νεποτισμός = η εύνοια της εξουσίας ή υψηλών δημόσιων λειτουργών που προσφέρεται προς συγγενείς και φίλους, που εκδηλώνεται με παραχωρήσεις θέσεων και αξιωμάτων (από το λατινικό nepos, δηλαδή ανεψιός, κι από το λατινικό nepotismo). Στα ελληνικά είναι η οικογενειοκρατία, με την ευρύτερη σημασία του όρου. Η οικογενειοκρατία που ταλανίζει τους δημοκρατικούς μας θεσμούς, διανέμοντας θεσμικούς ρόλους.