Ας δούμε την εικόνα του ΠΑΣΟΚ και του περιβάλλοντος χώρου από ψηλά. Υπάρχει το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρέλαβε ο Κώστας Σημίτης και διέλυσε ο νεώτερος Παπανδρέου, προτού το παραδώσει σιδηροδέσμιο στο Μνημόνιο και στον Ευάγγελο Βενιζέλο -που δεν μπορούσε να κάνει τίποτε και αξιοπρεπώς κατέθεσε την εντολή.

...Οι σταλινικοί αριστεροί ήταν παθιασμένοι με τη φαντασίωση της εφόδου στους ουρανούς. Και σε πρώτη φάση συνέγειραν εκατομμύρια ανθρώπους όπου γης. Αυτοί ένα πάθος έχουν, τη διατήρηση πάση θυσία της εξουσίας κόντρα στο ρεύμα της Ιστορίας. Πρόκειται για μια δήθεν Αριστερά, ένα εθνικολαϊκιστικό μόρφωμα που θα μείνει για λίγο ακόμα στην κυβέρνηση και μετά θα ζήσουμε για να το θυμόμαστε

Με αφορμή τη δημόσια συζήτηση για τις αστικές συγκοινωνίες η Δημοκρατική Συμπαράταξη επισημαίνει ότι θα παραμείνει σταθερά ενάντια τόσο στον αριστερό λαϊκισμό, όσο και στον δήθεν μεταρρυθμιστικό λαϊκισμό που με παραπλήσια εργαλεία τραυματίζουν τον σοβαρό διάλογο.

Την ώρα που στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης οι αστικές συγκοινωνίες έχουν δημόσιο ή δημοτικό χαρακτήρα, η Κυβέρνηση τις παραδίδει στο ελεγχόμενο από τους δανειστές Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων. Σε αυτό οφείλουν όλοι να τοποθετηθούν υπεύθυνα και καθαρά χωρίς περιστροφές και υποκρισία. Αν κάποιο κόμμα ζητά ευθέως την ιδιωτικοποίησή τους, να το δηλώσει ευθέως.

Σήμερα, δυστυχώς, οι αστικές συγκοινωνίες βυθίζονται στην παρακμή, με ευθύνη των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και ως αποτέλεσμα των τυχοδιωκτικών ενεργειών του αρμόδιου υπουργού.

Πέρα από τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα τους, το ζητούμενο είναι η επιστροφή στη βιωσιμότητα των αστικών συγκοινωνιών που είχε διασφαλιστεί και η παροχή ποιοτικών υπηρεσιών προς τους πολίτες, με φθηνό εισιτήριο.

Μπορεί «να βγει» το Πρόγραμμα ή είναι μία σισύφεια προσπάθεια, με προδικασμένη αποτυχία; Καταγράφω τέσσερις εκτιμήσεις.

Πρώτη: Δεν λύθηκε το πρόβλημα του χρέους. Θα αντιμετωπιστεί στα τέλη του έτους, εφόσον εφαρμόσουμε όσα συμφωνήσαμε με τους δανειστές μας.
Υπάρχουν, ωστόσο, δύο καινούργια, θετικά στοιχεία: (α) Πετύχαμε (ακριβέστερα, το ΔΝΤ πέτυχε..) να τεθεί βιώσιμο πλαφόν στην εξυπηρέτησή του. Να μην πληρώνουμε πάνω από το 15% του ΑΕΠ έως το 2038 – λιγότερα από όσα πληρώνουν για το χρέος τους οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. (β) Τα ελληνικά ομόλογα θα γίνονται δεκτά ως ενέχυρο από τον κ. Ντράγκι και θα ενταχθούμε στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE)

Οι αποφάσεις του Γιούρογκρουπ της περασμένης Τρίτης (σε συνάρτηση με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου από την Ελληνική Βουλή την περασμένη Κυριακή) κλείνουν μια μεγάλη αβεβαιότητα. Αλλά την κλείνουν με τεράστιο κόστος αφου, μεταξύ άλλων, επισφραγίζουν τη πολιτική και θεσμική έξοδο της Ελλάδας ως ισότιμο μέλος από τον εσωτερικό κεντρικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).

Έφυγε ο καλός φίλος και σύντροφος Γιάννης Τσαμουργκέλης.

Γνωριστήκαμε στις αρχές του 1980 στο ΚΣ της ΕΦΕΕ. Εκπροσωπούσα τότε τον ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟ και ο Γιάννης την νεολαία ΠΑΣΟΚ. Μείναμε για πάντα φίλοι.Τα λέγαμε συχνά. Ακόμα και τα πιο προσωπικά μας…Θα θυμάμαι τα ατέλειωτα κρασιά και τις κουβέντες στο εστιατόριο της οδού Ικτίνου,πίσω από το δημαρχείο της Αθήνας,το 2003 και το 2004 που τώρα δεν υπάρχει.
Διασταυρωθήκαμε ξανά μαζί -αυτή την φορά- στο ευρωψηφοδέλτιο της ΔΗΜΑΡ το 2014.Ακολουθήσαμε κοινή πορεία στην Δημοκρατική Συμπαράταξη.Μοιραζόμασταν τις ίδιες αγωνίες για την Αριστερά,την σοσιαλδημοκρατία,την αυστηρή κριτική στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Καταθέτω σήμερα ενδεικτικά 20 δικές μας προτάσεις που μπορούν να λειτουργήσουν ως ΕΠΙΤΑΧΥΝΤΕΣ της ανάπτυξης:

1.Πολιτική προσέλκυσης επενδύσεων: η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι 26η στη λίστα των 28 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως επενδυτικός προορισμός (business report της World Bank). Πέραν των όσων ήδη έχουν αναφερθεί, απαιτείται:
-συγκροτημένη επενδυτική πολιτική με ταυτόχρονη επικοινωνιακή καμπάνια, που θα βάλει την Ελλάδα στο στόχαστρο και πάλι των ξένων επενδυτών
-διαμόρφωση φιλοεπενδυτικού κλίματος στην κοινωνία. Η δήθεν «αριστερή» και λαϊκιστική φιλολογία των τελευταίων ετών, έχει δημιουργήσει εχθρικό κλίμα σε κάθε μορφή επένδυσης .

Πριν από την ψήφιση του επαχθέστατου δεύτερου πακέτου του 3ου Μνημονίου, την Κυριακή που πέρασε, ο Πρωθυπουργός αντιλαμβανόμενος ότι η επιστροφή του ΕΚΑΣ, ως… αχρεωστήτως καταβληθέν, από όσους και όσες το πήρανμ, έστω και σε δώδεκα δόσεις, λειτουργούσε ως η γουλιά που ξεχειλίζει το γεμάτο ποτήρι της λαϊκής αγανάκτησης, παρουσίασε το… ΤΑΜΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ! Από αυτό υποσχέθηκε θα εξοικονομηθούν τα 70 εκατ. Ευρώ. Το ποσό δηλαδή που είναι το ΕΚΑΣ που έδωσαν τους 6 μήνες που πέρασαν!

Τι όμως είναι αυτό το Ταμείο; Πως διαμορφώνεται και κυρίως από ποιους πόρους προικοδοτείται; Δεν έχει θεσμοθετηθεί! Θα θεσμοθετηθεί. Δεν έχουν προβλεφθεί πόροι! ΘΑ προβλεφθούν και ΘΑ χρηματοδοτηθεί από την υπεραπόδοση των μέτρων που έχουν ήδη ψηφισθεί!

Μία από τις επιπτώσεις της κρίσης – πολιτικής και οικονομικής – η χειρότερη, είναι ότι σπάει ο κοινωνικός ιστός, τίθενται σε αμφισβήτηση όλα τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Τα κεκτημένα του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως είναι η ελευθερία της έκφρασης και αυτοδιάθεσης, η φιλελεύθερη σκέψη, το δημοκρατικό δικαίωμα της αμφισβήτησης, αλλά και της ανοχής της διαφορετικής άποψης, της διαφορετικότητας…

Συμπληρώνονται σήμερα επτά χρόνια από το θάνατό του. Μοιραία η σκέψη όσων τον γνωρίσαμε και συμπορευτήκαμε έστω και για λίγο μαζί του, στρέφεται στον Μιχάλη. Στο σύντροφο Παπαγιαννάκη, στα οράματά του, στη δράση του. Για να φρεσκάρουμε τις δικές του προτάσεις και ιδέες, για να αντλήσουμε διδάγματα και δύναμη για το παρόν και το μέλλον. Για να καλύψουμε σε κάποιο βαθμό το κενό της απουσίας του. Για να αναλογιστούμε πως θα ήταν η κατάσταση σήμερα, αν ήταν ακόμη εδώ και κατέθετε τη δική του ανεκτίμητη συμβολή και προβληματισμό. Ποια θα ήταν η πορεία για την Αριστερά, για την Ελλάδα, για την Ευρώπη.

Λένε ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να παίρνει αποστάσεις από τα γεγονότα για να μπορεί να μεταφέρει στους αναγνώστες την αντικειμενική εικόνα. Δεν έχουν πει τίποτα όμως, για το τι πρέπει να κάνει, όταν είναι μέρος των γεγονότων. Όταν αυτά αφορούν στη δουλειά του, στη ίδια του τη ζωή… Έτσι θα αυθαιρετήσω. Θα καταθέσω τη δική μου οπτική γωνία για τις δύσκολες ημέρες που περνά το Mega. Ως απλός εργαζόμενος γράφω.

To αποτέλεσμα του χθεσινού Eurogroup μόνο ικανοποιητικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Σε δόσεις η δόση και χωρίς ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους η οποία μετατίθεται για μετά το 2018. Την προηγούμενη περίοδο το ΔΝΤ ήταν σύμμαχος στο χρέος και απέναντι στις ελληνικές θέσεις στα νέα δυσβάσταχτα μέτρα λιτότητας, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί -εταίροι το αντίθετο καθώς ήταν απέναντι σε άμεση απομείωση του χρέους. Η κυβέρνηση κατάφερε το ακατόρθωτο, πέτυχε το χειρότερο μίγμα. Επιβεβαιώθηκε η θέση των Ευρωπαίων για μη άμεση απομείωση του χρέους και η θέση του ΔΝΤ για όλα τα επώδυνα μέτρα που περνά η ελληνική κυβέρνηση. Εξάλλου αξιοσημείωτο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε στην τελική ανακοίνωση να δεχθεί να υπάρξει η διατύπωση για διορθώσεις στην νομοθεσία του ασφαλιστικού, των δανείων και των αποκρατικοποιήσεων, δηλαδή θα ζητήσει από το ελληνικό κοινοβούλιο να αλλάξει ακόμη και αυτά τα απαράδεκτα ψηφισμένα μέτρα σε δυσμενέστερη κατεύθυνση. Αν είχε κλείσει η ελληνική κυβέρνηση άμεσα την συμφωνία μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, όπως την καλούσαμε, όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί. Δυστυχώς η αναποτελεσματική διαπραγμάτευση και οι αυταπάτες έχουν επώδυνες συνέπειες για την ελληνική κοινωνία