Η διακυβέρνηση του τόπου από την «πρωτοδεύτερη» φορά Αριστερά πέτυχε κάτι πάρα πολύ μεγάλο, όχι τόσο ορατό για όλους όσους δεν θέλουν να βλέπουν και διατηρούν ακόμη ακέραιες τις «οικουμενικές» τους ελπίδες. Είναι πανθομολογούμενη αλήθεια πως από το 2009 και ύστερα βρεθήκαμε πολλές φορές στο χείλος του γκρεμού. Πάντα όμως όλοι έβλεπαν πώς βρισκόμαστε σ’ αυτό το χείλος. Το μεγάλο επίτευγμα της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα είναι πως έκανε αυτό το χείλος αόρατο.

Σήμερα που ο αναπτυγμένος κόσμος αντιμετωπίζει μια μεγάλη κρίση αντιπροσώπευσης (Panama Papers), γεγονός που εξηγεί και την άνοδο των κάθε είδους δεξιών και αριστερών λαϊκιστών, η χώρα μας ζει στον αστερισμό του ψέματος. Όταν ο Μακιαβέλι αναδείκνυε το ψέμα σε αρετή, εννοούσε μόνο αυτό το ψέμα που λειτουργεί ως μέσο για την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος.

«Οι επίσημοι φορείς της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα», είπε ο κ. Τσίπρας, «έχουν πάθει ένα ιδιότυπο Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Σαν φερέφωνα της ΝΔ και των ακραίων κύκλων των δανειστών, συνεχίζουν να επιτίθενται στην κυβέρνηση». Κάλεσε μάλιστα τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι να μελετήσουν τις «κινήσεις» του κ. Πιτέλα, ο οποίος «αναφέρθηκε για μια ακόμη φορά με τα καλύτερα λόγια στις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης». Στην ίδια γραμμή και άλλα κορυφαία κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο κ. Παπαδημούλης, δήλωναν, τις τελευταίες μέρες, πως «οι ηγέτες του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τους ευρωπαίους σοσιαλιστές. Η στάση τους τούς εκθέτει, καθιστώντας τους κομπάρσους της Δεξιάς και της ΝΔ — η οποία με τη σειρά της είναι σε αναντιστοιχία με κορυφαίους ηγέτες που ανήκουν στην Ευρωδεξιά, όπως οι Γιούνκερ και Τουσκ».