Δύσκολο το δίλημμα που θέσατε σε εμάς τους πολίτες, κ.Τσίπρα. «Δεν είμαστε ψεύτες – είχαμε αυταπάτες». Τι είναι, άραγε, καλύτερα για εμάς; Ενας ψεύτης Πρωθυπουργός που μπορεί τουλάχιστον να έχει επίγνωση της πραγματικότητας ή ένας αυταπατώμενος Πρωθυπουργός που ως εκ τούτου αγνοεί τις πραγματικότητες;

Μέσα στα συγκρουόμενα σμήνη από ιαχές νίκης και από κατάρες είναι σημαντικό να μην παραβλεφθεί κάτι στρατηγικά ουσιώδες. Η αρχική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ στηριζόταν στην απλοϊκή και μηχανιστική σύλληψη περί «αποικίας χρέους»: Να πάψει η χώρα να δανείζεται για να πληρώνει τα δάνεια, να κουρέψουμε το χρέος για να εξοικονομηθούν πόροι ώστε να ενισχυθεί η συνολική ζήτηση και έτσι, μέσα από την τόνωση της κατανάλωσης, να βγούμε από την κρίση. Εξ ου και η άρνηση, στις 30 Ιανουαρίου 2015, να δεχτούμε την τελευταία δόση 7,5 δισ. από το δεύτερο μνημόνιο – ως «αντίσταση».

Σήμερα, καθώς κλείνουμε τις εργασίες της Προγραμματικής Συνδιάσκεψης, έχοντας πραγματοποιήσει ουσιαστικά το δεύτερο μεγάλο βήμα στη πορεία συγκρότησης της Κεντροαριστεράς, οφείλουμε να δούμε τι ακριβώς κάναμε το διήμερο αυτό.

9 μήνες έχουν περάσει και η υπόσχεση που έδωσαν η Φώφη Γεννηματά και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος υπογράφοντας το σύμφωνο συγκρότησης της ΔΗΜ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ, τις 10+1 προγραμματικές θέσεις, ότι δηλαδή σύντομα αυτός ο χώρος οφείλει να παρουσιάσει Πρόγραμμα Προοδευτικής Αλλαγής στη χώρα με σταθερό τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό έχει λάβει σάρκα και οστά. Και με τη συμβολή πλέον και των κινήσεων πολιτών και μεγάλου αριθμού ανέντακτων πολιτών, που έχουν πυκνώσει τις γραμμές μας.

Πριν από δεκαέξι χρόνια η σοσιαλδημοκρατία και οι αξίες της κυριαρχούσαν στην Ευρώπη όπως κυριάρχησαν και για το μεγαλύτερο διάστημα της μεταπολεμικής περιόδου. Σήμερα όμως, βρίσκεται σε άμυνα.