Μπορεί «να βγει» το Πρόγραμμα ή είναι μία σισύφεια προσπάθεια, με προδικασμένη αποτυχία; Καταγράφω τέσσερις εκτιμήσεις.

Πρώτη: Δεν λύθηκε το πρόβλημα του χρέους. Θα αντιμετωπιστεί στα τέλη του έτους, εφόσον εφαρμόσουμε όσα συμφωνήσαμε με τους δανειστές μας.
Υπάρχουν, ωστόσο, δύο καινούργια, θετικά στοιχεία: (α) Πετύχαμε (ακριβέστερα, το ΔΝΤ πέτυχε..) να τεθεί βιώσιμο πλαφόν στην εξυπηρέτησή του. Να μην πληρώνουμε πάνω από το 15% του ΑΕΠ έως το 2038 – λιγότερα από όσα πληρώνουν για το χρέος τους οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. (β) Τα ελληνικά ομόλογα θα γίνονται δεκτά ως ενέχυρο από τον κ. Ντράγκι και θα ενταχθούμε στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE)

Οι αποφάσεις του Γιούρογκρουπ της περασμένης Τρίτης (σε συνάρτηση με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου από την Ελληνική Βουλή την περασμένη Κυριακή) κλείνουν μια μεγάλη αβεβαιότητα. Αλλά την κλείνουν με τεράστιο κόστος αφου, μεταξύ άλλων, επισφραγίζουν τη πολιτική και θεσμική έξοδο της Ελλάδας ως ισότιμο μέλος από τον εσωτερικό κεντρικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).