Νομίζω πως κανείς δεν θα διαφωνήσει με την άποψη ότι για όσα λέμε ή κάνουμε υπάρχει πάντα κάποιος λόγος που μας οδηγεί στο να πούμε ή να κάνουμε κάτι. Κατά συνέπεια, όταν παραδεχτούμε ένα λάθος μας, παραδεχόμαστε επίσης, είτε το θέλουμε είτε όχι, ότι και το σκεπτικό που κατέληξε σε αυτό ήταν επίσης λανθασμένο.

Οταν ο Αλ. Τσίπρας από το βήμα της Βουλής παραδέχτηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έτρεφε αυταπάτες, οι αντίπαλοί του ανέκραξαν ότι στην ουσία ο πρωθυπουργός δικαίωσε αναδρομικά την κριτική εκείνων που το κόμμα του είχε χαρακτηρίσει «ταγματασφαλίτες» και «γερμανοτσολιάδες» (μεταξύ άλλων). Και ώς εδώ η αντιπολίτευση είχε μάλλον δίκιο.

Ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Βέλιος θα πεθάνει. Σύντομα. Η τελευταία του ανάσα θα βγει σε ένα δωμάτιο στη Ζυρίχη. Και τα αγαπημένα του πρόσωπα θα είναι η τελευταία εικόνα που θα πάρει μαζί του.

Ο Βέλιος έχει καρκίνο. Καταφεύγει στην ευθανασία. Και επειδή, στην κυριολεξία, πρώτα τελειώνεις με τη ζωή και μετά με τη δημοσιογραφία, αποφάσισε να μιλήσει και να γράψει για όλο αυτό. «Εγώ και ο θάνατος μου.