«Η αναθεώρηση του Συντάγματος έπρεπε να είχε ήδη δρομολογηθεί από το 2013, όταν δηλαδή έληξε η προβλεπόμενη πενταετία από την προηγούμενη (2008).

Ωστόσο κανένα κόμμα, παρά τις μεγαλόστομες σχετικές εξαγγελίες, δεν ανέλαβε τη σχετική πρωτοβουλία, η οποία απαιτεί απλώς πρόταση 50 τουλάχιστον βουλευτών.

Ο λόγος είναι, κατ΄εμέ, πολύ απλός και συνοψίζεται στο ότι από το πρόγραμμά τους απουσίαζε πλήρως μια ολοκληρωμένη και επεξεργασμένη συνταγματική πολιτική.

Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να εικάσουμε τους τίτλους εάν είχε επικρατήσει το Bremain αντί του Brexit. «Οι Βρετανοί δεν παρασύρθηκαν απ’ τις σειρήνες του λαϊκισμού!» θα θριαμβολογούσαν οι σχολιαστές. «Οπως το 1940 και σήμερα: Η Μάχη της Αγγλίας έκρινε το μέλλον της Ευρώπης» θα έγραφαν, αντιστεκόμενοι - ελπίζω - στον πειρασμό να τοποθετήσουν τη φωτογραφία του Ντέιβιντ Κάμερον πλάι σε εκείνη του Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Στο περίφημο βιβλίο του «Η άνοδος και η πτώση των μεγάλων δυνάμεων» που κυκλοφόρησε το 1987, ο βρετανός ιστορικός Πολ Κένεντι δεν προέβλεψε απλώς την πορεία που θα ακολουθούσε τις επόμενες δεκαετίες η Ευρώπη. Συνέδεσε αυτή την πορεία με κάτι που ένας διανοούμενος του δικού του διαμετρήματος ξέρει καλά πόσο αποφασιστικό ρόλο παίζει στην ανθρώπινη ιστορία. «

...Εν τέλει, η αλλαγή του εκλογικού νόμου μοιάζει με πρόβα διαιρετικής τομής στο πολιτικό σύστημα. Δηλαδή, ποιος πάει με ποιον την επόμενη μέρα. Υπό αυτή την έννοια, κάποιοι μοιάζει να θέλουν να τα ξανασκεφτούν από την αρχή.

Αν στις τελευταίες εκλογές είχε εφαρμοστεί ένας αναλογικός εκλογικός νόμος, χωρίς μπόνους εδρών για το πρώτο κόμμα και με το όριο εισόδου στη Βουλή να διατηρείται στο 3%, το πρώτο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έπαιρνε κάτι ανάμεσα σε 112 και 115 έδρες.

Η κυβέρνηση, αντιμετωπίζοντας αδιέξοδο στην οικονομία λόγω της πολιτικής της, θέλησε να αλλάξει την συζήτηση από τα κρίσιμα προβλήματα, με τον εκλογικό νόμο, η αλλαγή του οποίου βέβαια είναι απαραίτητη. Ζητήσαμε από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να φέρει άμεσα αλλαγές στο εκλογικό σύστημα. Για 17 μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το έπραξε. Σήμερα, αφού συνειδητοποίησε ότι τα εκλογικά ποσοστά του καταβαραθρώνονται οριστικά και δεν υπάρχουν περιθώρια νέας εκλογικής νίκης, φέρνει στο προσκήνιο την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Είναι φανερό ότι ο κ. Τσίπρας κινείται και αποφασίζει αποκλειστικά στην βάση μόνο των εκάστοτε μικροκομματικών του σκοπιμοτήτων.