«Σε κατανοώ, έχεις δίκιο, αλλά εμένα με ψηφίζει ο κουρέας του Μονάχου» – ήταν η απάντηση του κ. Σόιμπλε σε Ελληνα ομόλογό του, ο οποίος επιχειρηματολογούσε ότι τα μέτρα που απαιτούσαν να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση ήταν από κοινωνική άποψη πολύ σκληρά και από οικονομική άποψη αδικαιολόγητα. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, αλλά τα κριτήρια με τα οποία συχνά το Eurogroup λαμβάνει κρίσιμες αποφάσεις παραμένουν εθνικά. Αυτό έγινε και την περασμένη Πέμπτη. Το Eurogroup αποφάσισε για την Ελλάδα, έχοντας κατά νου τον κουρέα του Μονάχου και τον συνάδελφό του, τον κουρέα του Αμστερνταμ.

Η επιστροφή στην κανονικότητα - οικονομική, πολιτική - αποτελεί το μείζον ζητούμενο για την Ελλάδα του 2017. Αλλά η κανονικότητα εδράζεται κυρίως σε μια βασική πολιτιστική αξία, την εμπιστοσύνη. Εάν ωστόσο μια λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει την άμεση προοπτική της Ελλάδας, αυτή είναι η «αβεβαιότητα».

Τα πάντα εμφανίζονται αβέβαια. Τα πάντα μπορούν δυνητικώς να συμβούν, από το σχετικά καλύτερο ως το χειρότερο σενάριο. Βεβαίως το ίδιο λίγο-πολύ συμβαίνει και στην Ευρώπη αλλά και στο ευρύτερο παγκόσμιο σύστημα.