«Παιδεραστία. Νίκος Γεωργιάδης. Συνελήφθη το δεξί χέρι του Μητσοτάκη. Έκανε βίαιο σεξ με ανήλικα αγόρια»: αυτά γράφει, στο εξώφυλλο, το Hot Doc που κυκλοφόρησε την Πέμπτη 21 Ιανουαρίου. Από την πρώτη στιγμή που το είδα ήμουν βέβαιος ότι κάτι δεν πάει καλά. Έκανα το τεστ με τρεις καλούς φίλους και συντρόφους.

Οι επιθέσεις στο «Charlie Hebdo» και στο εβραϊκό παντοπωλείο δεν ανοίγουν μόνο τη συζήτηση για τα όρια της ελευθερίας του λόγου αλλά και τη συζήτηση για τα όρια του ανθρώπινου λόγου. Μπορούμε με τη λογική να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της σύγχρονης πραγματικότητας ή η πίστη, οποιαδήποτε μορφή ή χαρακτήρα έχει αυτή, αποτελεί το κλειδί για τη λύση των όλο και αυξανόμενων κοινωνικών ανισοτήτων;

Οι αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας δεν είναι «δυτικές» αξίες, είναι καθολικές, παγκόσμιες. Στηρίζονται όμως σε μια «δυτική» αξία, αυτή της προτεραιότητας της ανθρώπινης λογικής έναντι της πίστης στο μεταφυσικό.

Αύριο Κυριακή θα κριθούν ζητήματα σχεδόν υπαρξιακά.

Το μέλλον της χώρας. Με ποια κυβέρνηση θα δοκιμάσει η χώρα να βγει από την κρίση; Είναι εξασφαλισμένη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας; Υπάρχουν σοβαρά περιθώρια ανακούφισης αυτών που έχουν πληγεί από την κρίση; Των ανέργων και των φτωχών;

Ποια πολιτική δύναμη μπορεί να διαμορφώσει και να υπηρετήσει ένα πολιτικό σχέδιο πραγματικής αλλαγής, αλλά με ρεαλισμό και εξασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας;

Η ΔΗΜΑΡ από το καλοκαίρι απηύθυνε μια συνολική πρόταση διαλόγου προς ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ. Με τους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ-ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ αυτή η κίνηση απέδωσε. Το ΠΟΤΑΜΙ δεν προσήλθε στο διάλογο ισχυριζόμενο μάλιστα ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι διεργασίες στην κεντροαριστερά. Με το ΠΑΣΟΚ υπήρχαν διαφωνίες. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ ο διάλογος συνεχίστηκε. Επέμεινε όμως στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Σεβαστό! Το πρόγραμμα αυτό όμως δεν μπορούσε από την πλευρά μας να αποτελέσει βάση προγραμματικής συμφωνίας. Εμπεριέχει επιλογές που μπορεί εύκολα να καταγραφούν ως μονομερείς ενέργειες στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και το σύνολο του υπερβαίνει κατά πολύ μια ρεαλιστική δημοσιονομική πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται στη λογική «να πάρουμε τις εκλογές και μετά βλέπουμε». Δεν είναι ορθή.

-Εναλλακτική πολιτική λύση, που να προσφέρει ελπίδα και λύσεις στα μεγάλα κοινωνικά, οικονομικά και οικολογικά προβλήματα

-Ουσιαστική πολιτική και κυβερνητική αλλαγή που θα προωθήσει σύγχρονες, κοινωνικά δίκαιες, ισορροπημένες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις κι ανατροπές, παράλληλα με τον οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας και του μοντέλου παραγωγής – κατανάλωσης, στο πλαίσιο μιας νέας ισορροπημένης σχέσης ΕΕ-Ελλάδας,

-Μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος και του μοντέλου διακυβέρνησης καθώς και ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή τους

Τα προβλήματα της νεολαίας, της νέας γενιάς, των νέων άνεργων, των μαθητών και των σπουδαστών καταλάμβαναν πολύ μικρό χώρο στο δημόσιο και προεκλογικό διάλογο.

Στο ζήτημα αυτό της διαγενεακής διάστασης της κρίσης συναρθρώνονται περισσότερα πολιτικά ζητήματα όπως ο χαρακτήρας της ανάπτυξης, η νεανική επιχειρηματικότητα, η διοικητική μεταρρύθμιση του κράτους και όλη η ατζέντα των μεταρρυθμίσεων.

Mία προοδευτική πολιτική πρόταση δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια μπροστά σε αυτή τη διάσταση της κρίσης. Η αλληλεγγύη γενεών, αναγκαία συνθήκη για την διατήρηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, δυστυχώς στην Ελλάδα εκφυλίστηκε σε επιβάρυνση των μελλοντικών γενεών.

Τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές, το σύνολο των δημοσκοπήσεων για ένα θέμα δεν επιτρέπει αμφισβητούμενη προσέγγιση. Αυτό που αφορά στον νικητή των εκλογών. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη!
Ανοικτά είναι όλα τα άλλα ζητήματα, τα οποία, βεβαίως, έχουν εξαιρετικά μεγάλη σημασία για την πορεία της χώρας μετά τις 25 Ιανουαρίου, για τη δυνατότητα να υπάρξει κυβέρνηση αλλαγής σε σταθερή προοδευτική κατεύθυνση.
Κατά συνέπεια οι παράγοντες, που θα καθορίσουν το αποτέλεσμα των εκλογών, από σήμερα ως τις 17:40 της Κυριακής(25/01/15) εξαρτώνται πλέον από την απάντηση των Ελλήνων πολιτών στο πραγματικό δίλλημα: «Πώς και με Ποιόν θα κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ;». Ή, αλλιώς διατυπωμένο: «Μόνος του με αυτοδυναμία ή σε κυβέρνηση συνεργασίας;».

Παρακολουθώντας την επίθεση που γίνεται κατά των εμφυλιοπολεμικών δηλώσεων του Βορίδη, σχεδόν απ’ όλα τα υπόλοιπα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, δεν μπορεί παρά κάθε προοδευτικός και δημοκράτης, ακόμη και αν δεν είναι αριστερός, να αισθάνεται μεγάλη ικανοποίηση. Είναι μια εικόνα από το μέλλον που θα θέλαμε. Δυστυχώς όμως βορίδηδες δεν υπάρχουν μόνο στη Νέα Δημοκρατία. Υπάρχουν και στους κατ’ ευφημισμό Έλληνες και Ελληνίδες «φιλελεύθερους».
Η Σώτη Τριανταφύλλου σ’ άρθρο της στην Athens Voice γράφει «ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί το αριστερό κατεστημένο και το αριστερό παρακράτος – αντίθετα από όσα διατείνεται, αποτελεί μέρος της εξουσίας και έχει συμμετάσχει σε όλες τις φρικαλεότητες που έχουν συμβεί στην Ελλάδα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με μια δόση ωριμότητας και ρεαλισμού της ύστατης ώρας, προσπαθεί σε όλους τους τόνους να μας πείσει πως όσοι επαναφέρουν το ζήτημα του καταραμένου GREXIT υπηρετούν την «πολιτική του φόβου» και ανήκουν στην κατηγορία των «ζόμπι του παρελθόντος». Πράγματι, έτσι είναι όπως τα λέει ο κ. Τσίπρας. Κανείς προοδευτικός και δημοκρατικός πολίτης δεν θα επιθυμούσε να υιοθετήσει την κινδυνολογία ως κριτήριο της κάλπης. Έτσι, τουλάχιστον, θα θέλαμε να είναι, όσοι εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην αταλάντευτη ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, χωρίς αστερίσκους και δεύτερες σκέψεις. Από αυτή την άποψη, είναι εξαιρετικά θετικό το γεγονός ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει υιοθετήσει οριστικά και αμετάκλητα τον ευρωπαϊκό δρόμο, ακόμη και για το δικό του σχέδιο «επιθετικής διαπραγμάτευσης».

Στο μακρινό 1981 τοποθετείται το περιστατικό, όπως το έχουν περιγράψει κάποιοι που το ήξεραν από μέσα: την παραμονή των εκλογών, ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης άκουσε από τον δημοσκόπο της εποχής (τότε οι δημοσκοπήσεις ήταν σπάνιο είδος) να του λέει τι επρόκειτο να συμβεί το βράδυ της Κυριακής 18 Οκτωβρίου 1981.

Είσαι νέος/νέα; Νιώθεις νέος/νέα; Είμαστε εδώ! Αλλά όχι για σένα. ΜΕ σένα! ΠΩΣ;
Νέα ποιότητα στην πολιτική. Διάλογος. Συμμετοχή. Μαζί να φέρουμε την αλλαγή, με ρεαλισμό και όραμα. Νέα μοντέλα υπεύθυνης παραγωγής και κατανάλωσης. Νεανική και κοινωνική επιχειρηματικότητα, προς όφελος της κοινωνίας, του περιβάλλοντος και του πολιτισμικού πλούτου. Για να αποκτήσουν οι νέοι τα δικαιώματά τους, ευκαιρίες για αξιοπρεπή εργασία και μέλλον που τους αξίζει.
Είσαι ικανοποιημένος/η από την κατάσταση; Ούτε κι εμείς! Να αλλάξουμε την κυβέρνηση και τις πολιτικές της. Πώς; Σηκωνόμαστε από τον καναπέ; Πάμε να ψηφίσουμε; Κάθε ψήφος μετράει. Αν δεν ψηφίσεις, οι άλλοι θα αποφασίζουν για σένα, χωρίς εσένα. Δεν σε καλούμε μόνο να ψηφίσεις ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Στις εκλογές του 2012 δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι όλα τα κόμματα (με εξαίρεση το νεότευκτο Ποτάμι) που διεκδικούν σήμερα την πρωτιά ή την τρίτη θέση και συνακόλουθα τη συμμετοχή τους σε κυβέρνηση συνεργασίας, ήταν αντιμνημονιακά και είχαν ως βασική επιδίωξη και στόχο, την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, όπως και αν την αποκαλούσαν (απεγκλωβισμό, απαγκίστρωση κ.λ.π.), με τις αποχρώσεις και διαφορές τους.
Αυτό διευκόλυνε κάποια κόμματα (κυρίως ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) να δηλώνουν, ενόψει των δεύτερων εκλογών του Ιουνίου 2012 ότι θα συμβάλουν στη διακυβέρνηση της χώρας, όποιο και από τα δύο κόμματα (ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ) αναδειχθεί πρώτο, μέσα από ένα κοινά αποδεκτό πρόγραμμα, στην κατεύθυνση της διαπραγμάτευσης και αλλαγής των επαχθών όρων των δανειακών συμβάσεων.