Η εθνική γιορτή, πέρα από παρελάσεις, δοξολογίες, επίσημες τελετές και μεγαλοστομίες, ίσως θα έπρεπε να περιλαμβάνει και μερικές δημόσιες αναφορές για τον καθοριστικό ρόλο ενός… ΟΧΙ στην πορεία των λαών.
Από μικρά παιδιά μάθαμε στα σχολεία που πήγαμε πως η 28η Οκτωβρίου είναι η ημέρα που τιμάμε την επέτειο του ΟΧΙ που ως λαός είπαμε σε κείνους που ζήτησαν να τους παραδώσουμε την πατρίδα και το βιο μας, τις αξίες και τον πολιτισμό μας, το παρόν και το μέλλον μας. Εβδομήντα τέσσερα χρόνια μετά, αμβλυμένη η εθνική μνήμη αδυνατεί να προφέρει τα… σωτήρια ΟΧΙ που απαιτούνται για τον απεγκλωβισμό της χώρας από τα αδιέξοδά της.

Οι πανηγυρισμοί για την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών δεν συνάδουν με την κορυφαία κατάταξη τριών από τις τέσσερις, στη λίστα με τις προβληματικές ευρωπαϊκές τράπεζες. Κυρίως όμως δεν συνάδει με την επτάχρονη ταλαιπωρία της οικονομίας, των επιχειρήσεων και των πολιτών.

Οι ελληνικές τράπεζες συμπτύχτηκαν βιαίως σε τέσσερις, ανακεφαλαιώθηκαν, αφέθηκαν ελεύθερες να προσδιορίσουν τον τρόπο εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής στη χώρα, παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των μετοχών τους ανήκει στο δημόσιο.

Ενας από τους πλέον διαδεδομένους μύθους της μεταπολίτευσης είναι αυτός που θέλει σ’ αυτή την περίοδο να ηγεμονεύει ιδεολογικά η Αριστερά. Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο, ανεξάρτητα από τη συμμετοχή ή όχι της Αριστεράς στην κυβερνητική διαχείριση, αυτή επέβαλλε την ιδεολογία της στο πολιτικό σύστημα. Ο αστικός πολιτικός συνασπισμός –υποστηρίζει ο μύθος–, έχοντας ενοχές για τη στάση του έναντι της Αριστεράς μετά τον Eμφύλιο, γνωρίζοντας τις ευθύνες του για την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, αναγκάστηκε να ενσωματώσει στην ιδεολογία του, αλλά και στην πολιτική του πρακτική τις ιδέες της Αριστεράς.

Ο Σπύρος Λυκούδης και ως πολιτικός και ως άνθρωπος είναι ιδιαιτέρως συμπαθής. Αν όμως ενδιαφέρεται για τη σύγκληση των δυνάμεων, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εκπροσωπούν τις δυνάμεις του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας, τότε στην πρότασή του για την απαραίτητη αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, εκτός από “την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας”, θα έπρεπε να μη ξεχνά να αναφέρει και την ενίσχυση του κράτους παροχής κοινωνικών υπηρεσιών. Αυτό το κράτος είναι προϋπόθεση κάθε σοσιαλδημοκρατικού παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης.

Από την μεριά μας επιδιώκουμε ο διάλογος να συνεχισθεί όχι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά με όλες εκείνες τις δυνάμεις που σας περιέγραψα και συμπεριλαμβάνονται στην προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης. Δεν ξεκινήσαμε έναν διάλογο για την ανασύνταξη του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας με στόχο μία προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας, για να μείνει στη μέση. Η ΔΗΜΑΡ προτείνει ένα πολιτικό σχέδιο που περιλαμβάνει την πολιτική και οργανωτική αυτονομία της και την προώθηση αποτελεσματικής πολιτικής συμμαχιών στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων. Ο διάλογος συνεχίζεται και με τις δυνάμεις του σοσιαλδημοκρατικού χώρου.

Οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς επικεντρώνουν την Επίκαιρη Επερώτηση σε οκτώ ενότητες:

Την ανασυγκρότηση των φοροελεγκτικών μηχανισμών.
Τις λίστες με τους καταθέτες σε Τράπεζες του εξωτερικού και τα εμβάσματα προς το εξωτερικό.
Τις υπεράκτιες, γνωστές ως OFFSHORE εταιρείες.
Την Επιτροπή άρθρου 70 και τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών.
Την αδυναμία των κρατικών μηχανισμών να εισπράξουν τον ΦΠΑ.
Την προώθηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών.
Τη διασύνδεση ταμειακών μηχανών με την εφορία.
Το λαθρεμπόριο καυσίμων, ποτών, και τσιγάρων.

Το πλήρες κείμενο της Επίκαιρης Επερώτησης

Μία από τις παράπλευρες απώλειες της κρίσης ήταν και η κρίση του «πολιτικού πολιτισμού». Σε μια εποχή που η εθνική ανασυγκρότηση απαιτούσε μια κουλτούρα συνεργασιών και συναίνεσης, το πολιτικό σύστημα απέδειξε ότι δεν διαθέτει τις απαραίτητες δυνάμεις για μια δημιουργική επανεκκίνηση. Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε με περισσή ανησυχία και δικαιολογημένη αποστροφή το παιχνίδι του «μικρού δικομματισμού» να ανεβάζει την πολιτική θερμοκρασία της πόλωσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ επινοεί «θεωρίες συνωμοσίας» και καταγγέλλει μεγαλοεπιχειρηματίες, εκδότες, συμφέροντα και αργυρώνητους βουλευτές, που γεμίζουν τους «κουμπαράδες» τους με κίνητρο την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η κοινωνική, οικονομική, περιβαλλοντική και ηθική κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία, ως αντανάκλαση και προέκταση της αντίστοιχης ευρωπαϊκής και παγκόσμιας, καθιστά αναγκαίο τον επαναπροσδιορισμό των πολιτικών υποκειμένων, που καλούνται να τη διαχειριστούν. Οι μέχρι τώρα αναφορές σε ιδεολογικά και πολιτικά σχήματα τίθενται, σκοπίμως ή εξ αντικειμένου, σε αμφισβήτηση.
Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και κατ’ επέκταση και η ελληνική, με την παγιωμένη ιστορικά διαφορά φάσης, ευτύχησαν να βιώσουν για σαράντα χρόνια μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο συνθήκες πολιτικής σταθερότητας, οικονομικής ανάπτυξης, υψηλής απασχόλησης, αποτελεσματικής κοινωνικής πολιτικής ενσωμάτωσης και άμβλυνσης των ανισοτήτων και κυρίως διεθνούς ειρήνης. Ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στη διαμόρφωση αυτών των συνθηκών ήταν καθοριστικός.