Πώς τα κατάφερε ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του να βουλιάξουν σε μια πρωτοβουλία που τη σχεδίαζαν ως περίπατο και έφθασαν να προκαλέσουν τη κυβερνητική κρίση ; Η ΕΡΤ λόγω της κακοδιοίκησης, των πελατειακών διορισμών, ακόμη και λόγω του μηνιαίου τέλους που εισπράττεται μέσω ΔΕΗ δεν προβλέπονταν να συγκεντρώνει συμπάθειες.Το κεντρικό χαρακτηριστικό των ενεργειών του Αντ. Σαμαρά ήταν (και είναι) η μονοκομματική αντίληψη για τη κυβέρνηση. Από τη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, την απόφαση των δύο υπουργών για τη κατάργηση της ΕΡΤ, τις δημόσιες επιθέσεις και τις διαρροές έως και τις δικαστικές μάχες στο ΣΤΕ.

Με την τρικομματική να έχει καταρρεύσει και τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ να συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους, συμβαίνει ένα παράδοξο: αντί να κατηγορείται το Μαξίμου που τα έκανε θάλασσα και ο Βενιζέλος που άλλαξε πολιτική στο θέμα της ΕΡΤ για μια χούφτα υπουργεία, τα έχουν βάλει με τον Φ. Κουβέλη.

Πριν ένα χρόνο, στις 20 Ιουνίου 2012, μου τηλεφώνησε ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ζητώντας μου να συμμετάσχω στην κυβέρνηση, μετά από σύμφωνη γνώμη των τριών αρχηγών που θα συγκροτούσαν την κυβέρνηση συνεργασίας. Παρά την έντονη επιφύλαξή μου, αποδέχθηκα να συμμετέχω στη συγκεκριμένη κυβέρνηση σωτηρίας, με ιδιαίτερα συναισθήματα, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας και τους συμπολίτες μας, πολλοί από τους οποίους βρισκόντουσαν -και βρίσκονται ακόμα και σήμερα- σε βαθιά απόγνωση. Πράγματι, στις 21 Ιουνίου ορκίστηκα μέλος της κυβέρνησης.

Στο επίκεντρο της κυβερνητικής κρίσης βρίσκεται αίφνης η ΔΗΜΑΡ, η αποχωρούσα από το τριμερές κυβερνητικό σχήμα. Η Δημοκρατική Αριστερά βάλλεται ως προάγουσα την αστάθεια και υπαναχωρούσα. Είναι όμως έτσι; Αραγε η ΔΗΜΑΡ προκάλεσε το ατύχημα της μαύρης ΕΡΤ; Η ΔΗΜΑΡ συνήψε τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις του 2010-12; Η ΔΗΜΑΡ ολιγώρησε στις μεταρρυθμίσεις και τις τομές της κρίσιμης τριετίας;

Συχνά η αυστηρότερη επικριτική γραφή μπορεί να θεμελιωθεί στην απλή αντιγραφή. Αντιγράφω, λοιπόν: «Η νέα κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης» (υποτίθεται ότι τα κεφαλαία δηλώνουν σέβας και προκαλούν δέος) «δεν θα αποτελείται από “φέουδα” κομματικών επιρροών, θα λειτουργεί ενιαία, θα στηρίζεται στη διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που τη στηρίζουν και στη στελέχωση του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια».

Περάσαμε πάλι δίπλα από το χείλος του γκρεμού και τη... γλυτώσαμε. Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να αρχίσουμε τη συζήτηση για το ποιος φταίει σε τι. Ο κ. Κουβέλης προφανώς φοβήθηκε εν όψει της μελλοντικής υλοποίησης των όσων είχε και ο ίδιος συμφωνήσει.

Η ΕΡΤ είναι σοβαρό θέμα αλλά δυστυχώς δεν είναι το μόνο. Δυστυχώς, με αφορμή την περίπτωση της ΕΡΤ αναδείχτηκε ένα παλιό πρόβλημα: το γεγονός ότι η κυβερνητική στελέχωση της ΝΔ έχει επανειλημμένως δράσει μονομερώς, αποδεχόμενη απαιτήσεις της τρόϊκας, πριν καν διαβουλευτούν με τους κυβερνητικούς εταίρους, φέρνοντάς τους μπροστά σε τετελεσμένα. Ας υπενθυμίσω την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την επιμήκυνση του «χαρατσιού» και το 2013, την πρόταση για λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων και τις Κυριακές, το προωθούμενο μοντέλο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, πρέπει να συμπεριλάβουμε και τις παλινωδίες για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.

Θα ακουστούν πολλά για τη στάση του Φώτη Κουβέλη στην τελευταία συνάντηση των πολιτικών αρχηγών. Θα είναι πολλοί όσοι θα προσπαθήσουν να του φορτώσουν ακαμψία και ευθύνες για το ναυάγιο. Τίποτε όμως δεν μπορεί να ακυρώσει το βασικό συμπέρασμα: επιτέλους, κάποιος πολιτικός σέβεται τον εαυτό του.

Η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές. Η ΔΗΜΑΡ έδωσε και θα δώσει τη μάχη για την παραμονή της χώρας στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο.Η ΔΗΜΑΡ θα είναι παρούσα σε αυτή τη μάχη με τις δικές της διακριτές πολιτικές θέσεις. Η ΔΗΜΑΡ επιμένει στη μεταρρυθμιστική της πολιτική και στην αναζήτηση και διεκδίκηση λύσεων μέσα στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα.Αυτή θα είναι η πολιτική μας παρουσία.Σε αυτή την προσπάθεια η ΔΗΜΑΡ θα είναι ενεργή, αλλά και αντίθετη σε αυθαιρεσίες, αυταρχισμούς και πολιτικές που προωθούν κομματικές επιλογές και δεν υπηρετούν την ανόρθωση της χώρας, της κοινωνίας και τους δημοκρατικούς θεσμούς.

...Θεωρώ ότι πρέπει πλέον να γίνει αντιληπτό ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας της κυβέρνησης όχι μόνο αποσταθεροποιεί την κυβέρνηση αλλά πλήττει και αλλοιώνει την ίδια την λαϊκή βούληση, που έδωσε εντολή για συγκρότηση συμμαχικών κυβερνήσεων. Εμείς λοιπόν ως ΔΗΜΑΡ, αυτό που επίμονα ζητάμε είναι ένα διαφορετικό μοντέλο λειτουργίας της κυβέρνησης. Αυτό που περιγράψαμε, πριν ακριβώς ένα χρόνο, στο κείμενο της ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ και δεν έγινε σεβαστό αλλά είναι και ανεπαρκές. Έχω υποστηρίξει ότι πρέπει να αλλάξουμε την πρώτη σελίδα της Προγραμματικής Συμφωνίας. Αυτό μας ενδιαφέρει πρωταρχικά.

Πριν από δέκα ημέρες ακόμη διαπιστώναμε κάποια δειλά σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας, μια βελτίωση του ευρωπαϊκού και του διεθνούς κλίματος απέναντι στη χώρα μας. Εφόσον οι εθνικές πολιτικές προσπάθειες θα συγκεντρώνονταν στην εμπέδωση και στη διεύρυνση αυτών των πρώτων ευνοϊκών εξελίξεων μπορούσαμε να ελπίζουμε σε μια αργή, δύσκολη έξοδο από την κρίση που δοκιμάζει την ελληνική κοινωνία τέσσερα χρόνια τώρα

Δεν έχουμε τρικομματική κυβέρνηση, ούτε καν μονοκομματική. Η χώρα κυβερνάται από sui generis κομματική ομάδα, η οποία μπορεί και να μην εκπροσωπεί και να μην εκφράζει πλήρως τη ΝΔ αλλά προφανώς καλύπτεται πολιτικά από το πρωθυπουργικό περιβάλλον.

Άρα έχουμε:

• τη συγκυβερνητική ΝΔ (οι συμμετέχοντες στην Κυβένηση και εν γένει συμπράττοντες)

• την κυβερνώσα Δεξιά (οι λαμβάνοντες τις κρίσιμες αποφάσεις εκτός οργάνων)

• τη δυσφορούσα συντηρητική παράταξη (οι ιδεολογικά ανήκοντες αλλά πολιτικά διαφωνούντες με τις επίσημες πρακτικές).