Οι διαφορές στην αφετηρία, στα αίτια και στα κίνητρα των κοινωνικών κινητοποιήσεων στην Τουρκία και στη Βραζιλία είναι προφανείς, καθώς πρόκειται για δύο χώρες με πολύ διαφορετικές ιστορικές παραδόσεις, διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο και διαφορετική κοινωνική διάρθρωση.

1. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την έξοδο της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση δείχνουν ότι δεν είχε θετική υποδοχή αυτή η απόφαση. Είναι έτσι;

Πράγματι, οι πρώτες δημοσκοπήσεις δεν είναι ενθαρρυντικές. Η απόφαση αποχώρησης της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση δεν έγινε εν αιθρία, λειτούργησε όμως ως κεραυνός για πολύ κόσμο. Περισσότερο δε για τον κόσμο που μας παρακολουθεί, ο οποίος είναι κριτικός, δεν αρέσκεται στο «πίστευε και μη ερεύνα» και δεν δίνει λευκές επιταγές.

Η ιδέα της αναδιάρθρωσης του κράτους υφίσταται συντριπτικά διαδοχικά πλήγματα. Το πρώτο δόθηκε με μια αντισυνταγματική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και τον απίθανο χειρισμό της ΕΡΤ: Αντί να ακολουθηθεί μια διαδικασία αναδιάρθρωσης εν λειτουργία, την κλείνουν, απολύουν 2.500 υπαλλήλους, τους αποζημιώνουν, θα επαναπροσλάβουν 2.000 περίπου και, μετά, θα σκαρώσουν κάποια άλλη ΕΡΤ, που παραμένει απροσδιόριστη. Κι αυτό, το είπαν… μεταρρύθμιση. Τριάντα ημέρες μετά, δεύτερο πλήγμα: Αντί να ξεκινήσουν την αναδιάρθρωση του κράτους, επιδίδονται στο κυνήγι των αριθμών.

Πώς αντιμετωπίζεται μία κρίση; Mε πολλούς τρόπους. Πλέον δοκιμασμένος η πρόκληση μίας δεύτερης και μεγαλύτερης ώστε να λησμονηθεί η πρώτη. Eννοείται πως έχει ληφθεί πρόνοια για τη διαχείριση της μεγάλης κρίσης. Στοιχειώδες. Aναγράφεται στο «Eγχειρίδιο του καλού διαχειριστή κρίσεων».

Bλέποντας εκ των υστέρων τις εξελίξεις, αξίζει μνείας η φιλομάθεια τινών εκ των ιθυνόντων νόων του Mαξίμου. Kαι «μομφή» στους πρόχειρους αναλυτές οι οποίοι «διείδαν» στο βίαιο λουκέτο της EPT την εκτόπιση του ναυαγίου της ΔEΠA από τη δημόσια συζήτηση. Aνοησίες βεβαίως όταν η αποκρατικοποίηση της ΔEΠA για τους «ανά την Eπικράτεια καφενέδες» δεν αποτελεί παρά αερι-ούχο συνοδεία ανάψυξης σε «θερμές» αναλύσεις περί παντός επιστητού... Eιρήσθω εν παρόδω το ναυάγιο της ΔEΠA ίσως και να υπήρξε η προγραμματισμένη Iφιγένεια ώστε να πνεύσει ούριος ευρω-αμερικανικός άνεμος για την επιλογή του TAP στη διέλευση του αζέρικου φυσικού αερίου.

Και ποιος φταίει για το κακό που μας βρήκε;

Οι πιο βολικοί αποδιοπομπαίοι τράγοι ήταν, από αιώνες, οι ξένοι. Στην περίπτωσή μας, οι εξαθλιωμένοι ξένοι μετανάστες που μας παίρνουν τάχα τις δουλειές, τα παγκάκια στις πλατείες και τις καλές θέσεις στα ντραφτ του ΝΒΑ. Είναι το παραμύθι της Χρυσής Αυγής - και πουλάει.

Ανεξάρτητα από τον πολιτικό χώρο στον οποίο κανείς έχει επιλέξει να κινηθεί, η άσκηση της πολιτικής δεν μπορεί παρά να γίνεται βάσει αρχών οι οποίες δεν μπορούν να προσαρμόζονται στις περιστασιακές ανάγκες που προκύπτουν από την επικαιρότητα.

Η έντονα φορτισμένη εγχώρια ατζέντα έχει εκ των πραγμάτων επισκιάσει αλλαγές, εξελίξεις, ανακατατάξεις που συντελούνται στο άμεσα γειτονικό μας περιβάλλον και μπορούν δυνητικά να επηρεάσουν τη χώρα. Οι αλλαγές/ ανακατατάξεις αφορούν την Τουρκία αλλά και τα Δυτικά Βαλκάνια και καλύπτουν πολλές διαστάσεις, ανάμεσά τους και τη σχέση των χωρών αυτών με την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ).

Πήρα μια ιδέα από τη μετά-Μουμπάρακ Αίγυπτο τον Δεκέμβρη του 2011. Προσκεκλημένος, μαζί με τη Μαριλένα Σημίτη από το Goethe Αθηνών και Καΐρου, πήρα μέρος στο Forum Culture & Politcs μαζί με σαράντα ακτιβιστές-καλλιτέχνες και διανοουμένους από όλο το Arab Spring και την Ευρώπη. Φυσικά, αυτό δε με κάνει ειδικό. Από τον Μάρτιο 2011 κρατώ μια τακτική επικοινωνία με ένα δίκτυο κινηματογραφιστών-ακτιβιστών στην Αίγυπτο. Ήταν όλοι τους στην πλατεία Ταχρίρ. Τότε και τώρα. Τότε ζητούσαν δημοκρατία. Αυτοί δεν ήθελαν το Ισλάμ. Τώρα ζητούσαν πάλι δημοκρατία.

Όνομα αλλάζεις εάν το... βαρέθηκες ή αν για οποιοδήποτε λόγο θέλεις να κρύψεις την ταυτότητά σου... Στην περίπτωση της ΝΔ, εάν και εφόσον επιβεβαιωθεί ότι οδεύει προς αλλαγή ονόματος, όπως θρυλείται, και επιλεγεί τελικά το “Νέα Ελλάδα”, επιχειρείται μάλλον να συμβεί το δεύτερο... Μπορεί όμως η ΝΔ να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο και να θαμπώσει με ένα νέο όνομα τη φυσιογνωμία της;

Θα κάναμε λάθος αν υποβαθμίζαμε την ευρωπαϊκή Σύνοδο για την απασχόληση των νέων που συγκάλεσε στο Βερολίνο η γερμανίδα Καγκελάριος σε απλό εγχείρημα προεκλογικής δημοσιότητας. Από μήνες είναι έκδηλη η ανησυχία της γερμανικής κυβέρνησης για την υψηλή και ανερχόμενη ανεργία των νέων. Και δικαιολογημένα. Ναι μεν στη Γερμανία οι στατιστικές καταγράφουν συγκρατημένα ποσοστά.

-Η ΕΡΤ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ο Κ. Σαμαράς, παρά το γεγονός ότι γνώριζε την αντίθεση της ΔΗΜΑΡ για το κλείσιμο της ΕΡΤ – όχι γιατί εμείς αρνηθήκαμε να υπάρξουν αναδιαρθρώσεις, να υπάρξει μία καινούργια ΕΡΤ – προχώρησε στην έκδοση Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου χωρίς καν να μας ενημερώσει. Δεν υπάρχει στα πολιτικά χρονικά της χώρας περίπτωση όπου μια συνεργατική κυβέρνηση προχωράει στην έκδοση ΠΝΠ χωρίς την υπογραφή όλων των υπουργών. Την έκδοση αυτήν την πληροφορήθηκα, εγώ και οι υπουργοί που υποδείχτηκαν από τη ΔΗΜΑΡ, το μεσημέρι από την τηλεόραση. Συνέταξα αμέσως μία πρόταση νόμου με δύο σημεία: να καταψηφιστεί η ΠΝΠ και η καταψήφιση αυτή να έχει αναδρομική ισχύ.

Ας δούμε αρχικά ποιοι τρόποι ΔΕΝ ενδείκνυνται για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής. Ο ξυλοδαρμός ενός ακροδεξιού, ας πούμε, και στη συνέχεια η ανάρτηση των προσωπικών του στοιχείων στο Διαδίκτυο είναι η καταστροφικότερη τακτική που θα μπορούσε κανείς να σκεφθεί για να καταπολεμηθεί ο νεοναζισμός και η απήχησή του.