Η κρίση δεν πέρασε, τα χειρότερα δεν είναι πίσω. Τέσσερις, βασικά, είναι οι πηγές της διεθνούς υπερπαραγωγής αισιοδοξίας: Ο «μπιζιμποντισμός» των κυβερνήσεων οι οποίες πασχίζουν να πείσουν τους ψηφοφόρους τους ότι (δήθεν...) διαχειρίζονται αποτελεσματικά την κρίση, η άφθονη και σχετικά φθηνή ρευστότητα που κυκλοφορεί στις αγορές, μια ιδιότυπη ανοδική χειραγώγηση των διεθνών χρηματιστηρίων

Με ψήφους 83 υπέρ και 31 λευκά ( η ψήφος των μελών της ΑΝ. Πτέρυγας) ψηφίστηκε νέος γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ, ο Δημήτρης Βίτσας.

Είχαν προηγηθεί διήμερες διαβουλεύσεις του Αριστερού Ρεύματος, με εξέταση των υποψηφιοτήτων του Αλέκου Καλύβη και του Νίκου Βούτση. Τελικώς απεσύρθησαν και το Αρ. Ρεύμα πρότεινε, τον Δ. Βίτσα.

Το δικό της κείμενο για την ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ, ψήφισε η ΑΝ Πτέρυγα.

Γιά «ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΝ» κατέθεσε Κείμενο Συμβολής.

Τελικά πρότεινε δύο τροπολογίες στο κείμενο της πλειοψηφίας , που αφορούσαν, η πρώτη στις πολιτικές εξελίξεις και την εναλλακτική Πρόταση διακυβέρνησης και η δεύτερη στις σχέσεις ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Τελικώς μετά την απόρριψή τους ψήφισε ΛΕΥΚΟ στο Κείμενο προγραμματισμού

Βλέπε τα κείμενα και τις τροπολογίες που κατέθεσε η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ

Η σχέση ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ –ΣΥΡΙΖΑ διέπεται και από ένα …ΠΑΡΑΔΟΞΟ. Το ονομάζω το ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΗΤΑΣ. Ποτέ μέχρι τώρα ένας κεντρικός σχηματισμός (για τα ελληνικά δεδομένα βλέπε, ΚΚΕ, ΕΔΑ, ΚΚΕεσωτερικού,) δεν προχωρούσε σε ένα συμμαχικό σχήμα(βλέπε ΕΑΜ, ΠΑΜΕ, ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ενιαίος ΣΥΝ) υποχρεωμένος να … «στενέψει» το πρόγραμμά του και τις πολιτικές του θέσεις. Τα συμμαχικά σχήματα είχαν πάντα πιο «ευρύχωρες» θέσεις που θα μπορούσαν να αγκαλιάζουν και να καλύπτουν ευρύτερα ακροατήρια.

Η Αριστερά και κυρίως η κομμουνιστική Αριστερά, μοιάζει να χαίρεται που η προτίμηση των λαϊκών μαζών, εν μέσω κρίσης, δεν στρέφεται υπέρ των σοσιαλδημοκρατών, αλλά αντίθετα απομακρύνεται με σταθερό συντηρητικό προσανατολισμό.

Η Αριστερά και κυρίως, επαναλαμβάνω, η κομμουνιστική αριστερά , μοιάζει να χαίρεται που ο κόσμος σ’ αυτή την κρίση δεν επιλέγει τις σοσιαλδημοκρατικές συνταγές, των New Deals, των μεγάλων δημόσιων έργων και των δημόσιων δαπανών για την απασχόληση, του μεγάλου κοινωνικού κράτους, για να βγει από την κρίση, αλλά επιλέγει να σώσει τις τράπεζες με τα γνωστά πακέτα στήριξης.

Επιβάλλεται, κατά την ταπεινή μου άποψη, να διαμορφωθεί μια αριστερή λύση μετεκλογικής συνεργασίας με όλες τις δυνάμεις της μη δογματικής αριστεράς. Στη συνεργασία αυτήν ας μπουν οι πιο σκληροί όροι, ας τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι και συγκεκριμένα χρονικά όρια.

Όμως ας μη δίνεται η εντύπωση πως ο αγώνας γίνεται για την πολιτική επιβίωση συγκεκριμένων πολιτικών στελεχών με εκτόξευση κυμάτων λάσπης εναντίον συντρόφων του διαμετρήματος του Λεωνίδα Κύρκου και ας σκύψουν οι απειλούντες στα κείμενα και στην ιστορία της αριστεράς και δη της ανανεωτικής, ώστε να κατανοήσουν τα λάθη του παρελθόντος.

Ενα από τα μεγαλύτερα μυστήρια που περιβάλλουν το Ιράν μετά τις προεδρικές εκλογές είναι ο ρόλος του πρώην προέδρου της χώρας Αλί Ακμπάρ Χασεμί Ραφσαντζανί. Ενας από τους πιο πλούσιους και ισχυρούς άνδρες στο Ιράν, πρώην δεξί χέρι του πατέρα της ισλαμικής επανάστασης Αγιατολάχ Χομεϊνί

Το σημαντικό είναι να μην αποδειχθεί πως το Λονδίνο ήταν κάτι έκτακτο, χωρίς συνέχεα. Φοβάμαι πως ορισμένες πλούσιες χώρες βλέπουν το G20 μόνο σαν ένα μέσο να ξεπεραστεί η τρέχουσα κρίση. Το G20 πρέπει να λειτουργεί σε μόνιμη βάση. Δεν πρέπει να συμμετέχουν μόνο οι αρχηγοί των κρατών, αλλά θα πρέπει να λειτουργεί και στο επίπεδο των υπουργών οικονομίας, των κεντρικών τραπεζιτών, των υπουργών εξωτερικών.

Ποια βασικά πράγματα αλλάζει στον κόσμο μας τούτη η βαθιά οικονομική κρίση που ζούμε; Ποιες κοινωνικές σχέσεις, ποιες μορφές εξουσίας, ποιες διαδικασίες παραγωγής και διανομής του πλούτου θα έχουν ξεπεραστεί όταν, κάποτε, τελειώσει; Και τι θα μπει στη θέση τους;
Ιστορικοί έχουν επισημάνει τη δυσκολία να αναγνωρίζουμε την ιστορική σημασία γεγονότων την ώρα που συμβαίνουν. Και η δυσκολία εντείνεται επειδή οι χρόνοι της τεχνολογίας, της οικονομίας και της πολιτικής δεν συμπίπτουν.

Υπάρχει κάτι εκπληκτικό στο πώς διεξάγεται σήμερα η συζήτηση για την οικονομική κρίση. Οι πάντες παραδέχονται πως υπάρχει κρίση. Η συζήτηση όμως αφορά το αν επιτέλους «πιάσαμε πάτο» και το πότε ακριβώς θα έρθει η επικείμενη ανάκαμψη: το επόμενο φθινόπωρο; Tο 2010;

Eίναι μεγάλη επιτυχία των διωκτικών αρχών η εξάρθρωση της συμμορίας των απαγωγέων του εφοπλιστή κ. Παναγόπουλου. Τους αξίζουν συγχαρητήρια διότι απ’ όσο δείχνουν οι πρώτες πληροφορίες, δεν είχαν να κάνουν με το συνηθισμένο έγκλημα.

Το σύνθημα που ακουγόταν στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ το 1974, ως γνωστόν, ήταν «στις 18 σοσιαλισμός» (οι εκλογές είχαν οριστεί για τις 17.11.1974), εννοώντας ότι το ΠΑΣΟΚ θα κερδίσει τις εκλογές και από την επομένη των εκλογών, στις 18 δηλαδή, θα αρχίσει η «οικοδόμηση» του σοσιαλισμού.
Το κακό δεν ήταν η τελείως λαθεμένη πρόγνωση (το ΠΑΣΟΚ πήρε μόλις γύρω στο 13%), ούτε το είδος του σοσιαλισμού που είχαν στο μυαλό τους η ηγεσία και οι οπαδοί του. Το κακό ήταν, και σε αυτό το σύνθημα, ότι και η «αριστερή» φάση του ΠΑΣΟΚ υπονοούσε ότι ο σοσιαλισμός «αρχίζει» από την ημέρα της «κατάληψης» της εξουσίας… και ύστερα.

Σύντροφε Αλέκο -με όλο το θάρρος που μπορώ να σου μιλάω, ως συμμαθητής και ως συνκυκλαδίτης- κατάφερες να μας μπερδέψεις, αλλά το δίλημμα δεν είναι ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ, είναι με ποιά πολιτική. Καταρχήν δεν κατάλαβα γιατί όλα όσα είπες (διάβασα την παρέμβασή σου στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ), δεν μπορούσες όλους τους τελευταίους μήνες να τα θέσεις υπεύθυνα στα αρμόδια όργανα (Κοινοβουλευτική Ομάδα, Π.Γ. ΣΥΝ, ΚΠΕ ΣΥΝ, Διαρκές Συνέδριο ΣΥΝ, Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ, Β’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ΣΥΡΙΖΑ).