«Διαβάσατε το εξώφυλλο του «“Νewsweek”»; Αυτό το ερώτημα έθεσε ως έμμεση προτροπή ο Μπαράκ Ομπάμα στο νεανικό του ακροατήριο την εβδομάδα που μας πέρασε. Ούτε κατά παραγγελία να ήταν το εξώφυλλο του αμερικανικού περιοδικού, το οποίο προπαγάνδιζε με ευμεγέθη κεφαλαία γράμματα ότι «η ύφεση τελείωσε».

Η εκρηκτική διόγκωση των δημοσίων ελλειμμάτων δεν αποτελεί είδηση στην έκθεση για τη χώρα μας που δημοσίευσε προχθές ο ΟΟΣΑ. Συνεκτιμώντας μάλιστα την ύφεση που πλήττει και την ελληνική οικονομία, ο Οργανισμός συνιστά προσοχή στο χρονοδιάγραμμα των μέτρων για τη μείωσή τους. Επιμένει όμως στην επιτακτική ανάγκη να εκπονηθεί αμέσως ένα αξιόπιστο μακροχρόνιο σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης, για να αποτραπεί μια ολέθρια επιδείνωση των όρων δανεισμού του ελληνικού κράτους.

Το θέμα της μείωσης των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα -εκτός βέβαια και από άλλα σημαντικά θέματα- ήταν η επίσημη σφραγίδα του τέλους της ομάδας των οκτώ σαν τελευταίο βήμα αποφάσεων για τα προβλήματα και τις τύχες αυτού εδώ του πλανήτη.

Και ο βασικός λόγος είναι η ανάγκη να συμπεριληφθούν στις συναντήσεις και άλλες χώρες, μια και είναι εντελώς αναχρονιστικό να αποδεχθεί κανείς ότι οι οχτώ «ιδιώτες» είναι αντιπροσωπευτικοί του παγκόσμιου συσχετισμού δυνάμεων.

Οι μικρόνοες του υπουργείου Πολιτισμού έσπευσαν να λογοκρίνουν το φιλμάκι του διάσημου σκηνοθέτη Κ. Γαβρά για να ικανοποιήσουν τους ιεράρχες που διαμαρτύρονταν για προσβολή της θρησκείας.

Πέτυχαν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που επεδίωκαν:

Ήταν σωστή ή λάθος η απόφαση να αποβιβαστεί ο ελληνικός στρατός, το 1919, στις μικρασιατικές ακτές; Ήταν εξ αρχής προδιαγεγραμμένο το μοιραίο τέλος, η συμφορά του ΄22, ή θα μπορούσε να έχει διαφορετική έκβαση η περιπέτεια; Ήταν του Βενιζέλου λάθος ή των μοναρχικών αντιπάλων του;

Ο έλεγχος που σήμερα γίνεται περιορίζεται στην τυπική θεώρηση των δικαιολογητικών που υποβάλλονται. Αυτός όμως δεν είναι έλεγχος. Ακόμη και σε περιπτώσεις που οι δηλούμενες εκλογικές δαπάνες είναι πρόδηλα σε αναντιστοιχία με τις πραγματικές εκλογικές δαπάνες δεν γίνεται ουσιαστικός έλεγχος. Πιστεύω επίσης ότι η δήλωση του "πόθεν έσχες" και ο έλεγχός της πρέπει να αφορούν και τα κόμματα. Υποστηρίζω ότι ο έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και των πολιτικών γενικότερα θα πρέπει να γίνεται από ένα μικτό όργανο, που θα αποτελείται κατά πλειοψηφία από δικαστές του Ελεγκτικού Συνεδρίου και από εκπροσώπους της Βουλής.

Μήνυμα προς Αλέκο Αλαβάνο στέλνει ο πρώην ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δημήτρης Παπαδημούλης, καθώς τον καλεί να σεβαστεί τις δικές του επιλογές, δρομολογώντας με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα τη μεταβίβαση της ηγετικής σκυτάλης. Ο κ. Παπαδημούλης σημειώνει ότι ο κ. Τσίπρας πρέπει να λειτουργήσει ως πρόεδρος όλου του κόμματος, χωρίς ομηρείες και κηδεμονίες, ενώ σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι πρέπει να δώσει το στίγμα μίας σύγχρονης δημοκρατικής Αριστεράς.

...Η επανάσταση των κολασμένων έχει πεθάνει.

Το υποκείμενο της δημοκρατίας είναι η συμμαχία των εργατών με τα παιδιά τους της μεσαίας τάξης.

Αυτή πρέπει να είναι η αναφορά της Ανανεωτικής Αριστεράς, αν θέλει να ασκήσει πολιτική πρωταγωνιστή. Αλλιώς πάντα θα υπάρχει ένα ποσοστό «κολλημένων» της επανάστασης. Είναι μετρημένοι, είναι περίπου 3%.

«Ας μιλήσουμε καθαρά: Γιατί ο αραβικός κόσμος είναι τόσο υπανάπτυκτος; Γιατί τόσοι πολλοί δικτάτορες, τόσα λίγα ατομικά δικαιώματα, τόση πολλή κρατική ασφάλεια και βασανιστήρια, τόσος πολύς αναλφαβητισμός;».

Αποτελεί πλέον κοινό τόπο η επισήμανση του παράδοξου ότι, στις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της κατάρρευσης του νεοφιλελευθερισμού, συνθήκες που θα νόμιζε κανείς ιδεώδεις για μιαν αντεπίθεση της αριστεράς, η σοσιαλιστική οικογένεια εμφανίζεται διεθνώς ως η μεγάλη ηττημένη

Τα δυο δημοσιεύματα του ΒΗΜΑτος (12 και 19 Ιουλίου) δεν προκάλεσαν τις αντιδράσεις που τους άρμοζαν. Μας πληροφορούν ότι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων -και αντίπαλων κατά τα λοιπά- φοιτητικών παρατάξεων, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, συνέταξαν από κοινού λίστα υποψηφίων που «πρέπει να επιλεγούν» στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Το 1976, χρονιά που οι ΗΠΑ έκλειναν 200 χρόνια από την ανεξαρτησία τους, κάποια εφημερίδα βγήκε στο δρόμο και διάβαζε στους Αμερικάνους μικρά αποσπάσματα από το σύνταγμα των ΗΠΑ και τους καλούσε να βρουν από ποιο κείμενο πίστευαν ότι προέρχονταν. Οι περισσότεροι απαντούσαν ότι πρόκειται για αποσπάσματα από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο ή το σύνταγμα της ΕΣΣΔ. Ήταν η εποχή του ψυχρού πολέμου και όλα τούς φαίνονταν ύποπτα.