Απαντούν οι: 

Φώτος Λαμπρινός: Προσγείωση στην αναγκαιότητα του εφικτού

Χρήστος Χωμενίδης: Ρεαλιστικές προτάσεις για έξοδο από την κρίση

Τέλης Σαμαντάς: Σε νέους δρόμους, παρέα με πολλούς

Οποιοσδήποτε ζει την καθημερινότητα, καταλαβαίνει ότι η άνευ ορίων και άνευ όρων συμμόρφωση στα κελεύσματα του ΔΝΤ (που ίσως και να μην εκπορεύονται στο σύνολο τους από το ΔΝΤ) θα επιφέρει κοινωνικό κατακερματισμό, θα οδηγήσει στη φτώχεια και στον αποκλεισμό κατηγορίες ολόκληρες συμπολιτών μας, θα πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες εκρήξεις. Πιθανότατα δε δίχως να οδηγήσει καν στην πολυπόθητη ανάκαμψη των αριθμών.

Τον τελευταίο καιρό όλοι μας πιπιλάμε μια καραμέλλα: την καραμέλλα της κρίσης. Κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική, αξιών, ηθική και πάει λέγοντας.
Ωραία. Το ξέρουμε, το είπαμε, το μάθαμε. Και παρακάτω; Πώς απ’ αυτή τη ρημάδα την καραμέλλα της κρίσης που έχει πιά λοιώσει κι αφήνει μια πικρή γεύση στο στόμα θα περάσουμε σ’ ένα επόμενο στάδιο; Μ’ άλλα λόγια: Από ποιούς δρόμους θα βγούμε από την κρίση; Και, επίσης, με ποιούς θα πάρουμε αυτούς τους δρόμους;

Είναι δικαίωμα των εργαζομένων να αγωνίζονται και να κινητοποιούνται για να αποκρούουν ρυθμίσεις που τους περιθωριοποιούν, απομειώνουν την αμοιβή της εργασίας τους και περιορίζουν τα εργασιακά δικαιώματά τους. Είναι δικαίωμά τους να αντιτίθενται στην κυβερνητική πολιτική, που, πολλές φορές, αρνείται την ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων και ενεργεί ισοπεδωτικά με γενικόλογη αναφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης. Οι αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος όμως, θα πρέπει να εντάσσονται σ’ ένα συνολικό σχεδιασμό, που δεν θα τροφοδοτεί ενδοκοινωνικές αντιθέσεις, με κίνδυνο να αποδυναμώνεται το περιεχόμενο και η στόχευσή τους.

Δύσκολα θα διαψευσθούν οι απαισιόδοξες προβλέψεις για επιδείνωση της οικονομικής ύφεσης στη χώρα μας τους επόμενους μήνες. Η βουτιά του όγκου των λιανικών πωλήσεων 7,2% που κατέγραψε η Στατιστική Αρχή τον Μάιο είναι κακός οιωνός. Το ίδιο και η ανερχόμενη ανεργία που αγγίζει πια το 12% (11,9% μετρήθηκε τον Μάιο επίσης). Και χείριστος οιωνός είναι η αδυναμία συνολικής κοινωνικής διαπραγμάτευσης των ομάδων διαφόρων επαγγελματικών συμφερόντων μεταξύ τους και με την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα αδιέξοδες συγκρούσεις που πλήττουν πολλές παραγωγικές δραστηριότητες, μειώνουν εισοδήματα και απασχόληση.

Νομίζω ότι αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά και υπεύθυνα για τα «σκληρά και άδικα» μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση (κατά δική της ομολογία), οφείλουμε πρώτα να απαντήσουμε σε μια σειρά ερωτήματα από τα οποία απομονώνω τα εξής: Υπάρχουν και ποια είναι τα μέτρα που θα έπρεπε εμείς οι ίδιοι να είχαμε τολμήσει;

Υπάρχουν και ποια είναι τα μέτρα που θεωρούμε μεν άδικα, αλλά υποχρεούμαστε να δεχτούμε, είτε επειδή δεν υπάρχουν εφικτές εναλλακτικές λύσεις είτε γιατί η άρνησή μας θα επέφερε τη χρεοκοπία;

Όλοι έχουν αντιληφθεί ότι η κρίση με τα φορτηγά και τα βυτία οφείλεται στη σύγκρουση του πελατειακού συστήματος (μη έκδοσης) των αδειών με την οικονομική πραγματικότητα και τις ανάγκες της κοινωνίας από τις οδικές τις μεταφορές. Η αντίθεση αυτή δεν είναι τωρινή, με την κρίση και την τρόικα, αλλά τώρα κλιμακώνεται.

Δύο είναι τα κεντρικά και σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί το ισχύον επί δεκαετίες σύστημα, το οποίο έστησαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και συντεχνιασμός :

Η Θεσσαλονίκη δεν έχει ανάγκη από ένανα ακόμη καλό διαχειριστή. Ούτε νομίζω πως η Θεσσαλονίκη χρειάζεται σωτήρα.

Η πόλη ήταν μιά κοσμοπολιτισα και πολυεθνική κούκλα και κατήντησε άξενη, ξενόφοβη και συντηρητική φτειασιδωμένη, επαρχιακής συνειδήσεως γεροντοκόρη.

Ηταν μιά πόλη που αγκάλιαζε κάθε ριζοπαστικό και νεωτερικό ρεύμα και κίνημα και κατάντησε μιά αντιδραστική και αποκρουστική χοάνη του εθνικιστικού και οπισθοδρομικού παραεκκλησιαστικού λόγου, που έχει και πέραση.

Ακόμη και η φήμη για το «πολύ καλό φαί της πόλης» είνα μιά φαινάκη, μιά ψευδαίσθηση στην οποία βολέυονται οι κάτοικοι της.

Εδώ και μερικούς μήνες, έχει αρχίσει και λειτουργεί ένα ιδιότυπο, ελληνικό «πολιτικό ημερολόγιο» : η παρουσία του «Μνημονίου» μετριέται (και εξειδικεύεται) ανάλογα με τις απεργίες της ημέρας. Αυτός είναι, άλλωστε, ο μόνος τρόπος που βρήκε, ως τώρα, ο ελληνικός συνδικαλισμός για να τοποθετηθεί απέναντι στην κρίση ∙ με τη συσπείρωση γύρω από αιτήματα «ομοιοεπαγγελματικών ενώσεων» συντεχνιακού χαρακτήρα που βαφτίζονται, κατά περίπτωση, ως αγώνας για «κοινωνικά κεκτημένα», προκειμένου να αποκτήσουν την κατάλληλη αίγλη για τη νομιμοποίησή μιας, εντέλει, αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Ο Φώτης Κουβέλης, πρόεδρος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, μετά τη συνάντηση με το προεδρείο του σωματείου των εργαζομένων στην ΑΤΕ έκανε δηλώσεις όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε :

-Επιστράτευση(επίταξη υπηρεσιών των ιδιοκτητών φορτηγών)

-Οι συζητήσεις τρόικας -κυβέρνησης

-Για την ΑΤΕ και τον δημόσιο τραπεζιτικό πυλώνα

Με αντικείμενο το συντονισμό δράσης (Οργανωτικής και Εκλογικής) στο χώρο της Δημοκρατικής Αριστεράς σε επίπεδο περιφέρειας.

Συγκροτήθηκε το προσωρινό γραφείο της περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας της Δημοκρατικής Αριστεράς, αΑποτελούμενο από τους:
1.ΒΟΥΚΟΥΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (Εύβοια) Τηλ 6973304191- gvoukoutis@hol.gr
2.ΠΑΥΛΟΒΙΤΣ ΑΛΚΗΣ (Εύβοια) Τηλ.6932838349- alkis4@otenet.gr
3.ΓΡΥΠΑΡΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ (Θήβα) Τηλ.6977592757
4.ΚΑΡΑΤΣΩΛΗΣ ΝΩΝΤΑΣ (Θήβα) Τηλ.6932222772- ekaratsolis@hotmail.com
5.ΚΑΡΑΚΙΚΕΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ (Λιβαδειά) Τηλ.6977440399- serkarakikes@yahoo.gr
6.ΠΟΛΥΜΕΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (Φθιωτιδα) Τηλ.6976562635

...Η Δημοκρατική Αριστερά θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο, τόσο επί της αρχής, όσο και επί των άρθρων, επειδή αυτό που χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο είναι το άρθρο 3 και οι τροπολογίες και όχι οι διατάξεις, για τον εξορθολογισμό της κατάρτισης και αναμόρφωσης του Προϋπολογισμού, ώστε επιτέλους να γίνει κατά το δυνατόν αξιόπιστος, με ελεγχόμενες αποκλίσεις, υιοθετώντας μάλιστα με το άρθρο 12, την από χρόνια πρόταση της Αριστεράς για τη δημιουργία του «Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής».