Υπάρχουν κάποιες καλοπροαίρετες φωνές που διαφωνούν με όποιους θεωρούν πως ο κ. Τσίπρας, ακόμη και μετά την αναγκαστική κυβίστησή του, δεν είναι το κατάλληλο πρόσωπο για τη διακυβέρνηση του τόπου. Δεν είναι κάποιοι που πίστεψαν στον ριζοσπάστη και αλαζόνα νεαρό δημαγωγό, στον θαυμαστή της «σκέψης» Ζίζεκ, στην «κινηματική» Αριστερά, στο «σχίζουμε τα μνημόνια», στο «Οχι» της αριστεροακροδεξιάς «εθνικής αξιοπρέπειας».

Είναι πολίτες που εύχονταν να γίνει η στροφή και ήθελαν όσο τίποτε η χώρα να παραμείνει στην Ευρώπη.

...Πολλοί είναι εκείνοι που βλέπουν στην κ. Κωνσταντοπούλου μια πολλά υποσχόμενη πολιτικό που μελλοντικά θα προσφέρει μεγάλες και σπουδαίες υπηρεσίες στη χώρα.Διακινδυνεύω την πρόβλεψη πως αυτό δε θα καταστεί δυνατό γιατί η κ. Κωνσταντοπούλου συνεργάζεται θαυμάσια μόνο με τον εαυτό της και μόνο με εκείνους που της αναγνωρίζουν την πρωτοκαθεδρία και το αλάθητο. Αυτά τα στοιχεία εγγυώνται πως ό,τι κάνει θα το κάνει για τον εαυτό της και όχι για τη χώρα. Η ΛΑ.Ε του Π. Λαφαζάνη θα συνεργαστεί με την κ. Κωνσταντοπούλου όχι γιατί δεν αντιλαμβάνεται τα προβλήματα που πολύ σύντομα θα έχει μαζί της, αλλά γιατί το κύριο για την ΛΑ.Ε στην παρούσα φάση είναι να οικειοποιηθεί την εκλογική επιρροή της τέως ΠτΒ ενόψει του «πολέμου» που έχει κηρύξει εναντίον του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.

«Η φροντίδα μου δεν είναι άλλη από το να συμβάλω με όλες μου τις δυνάμεις στην προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου και στην έξοδο της χώρας από τον θανάσιμο κύκλο της κρίσης» επισημαίνει ο κ. Φώτης Κουβέλης στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα της Κυριακής». Αφήνει έτσι ανοιχτή την προοπτική συνεργασίας του με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αντιθέτως κλείνει την πόρτα στη συνεργασία της ΔΗΜΑΡ με το ΠαΣοΚ. «Δεν είμαι διατεθειμένος σε καμία περίπτωση να συνεργήσω στην εκλογική συνεργασία των δύο κομμάτων» παρατηρεί με έμφαση, αλλά δεν σκέπτεται να αποχωρήσει από το κόμμα που ίδρυσε.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, και η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, έδωσαν κοινή Συνέντευξη Τύπου όπου ανακοίνωσαν τη συγκρότηση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ και υπέγραψαν Προγραμματική Συμφωνία με 10+1 θέσεις.

Οι 10+1  προγραμματικές θέσεις για την συμφωνία

Αναλυτικά η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Αν όλοι δεχόμαστε το εκλογικό αποτέλεσμα ως απάντηση του κυρίαρχου λαού, μπορούμε πάντα να διαφωνήσουμε για το ποια ήταν η ερώτηση. Αυτό γίνεται συνήθως.
Αλλά σήμερα, με την κρίση και κυρίως το δημοψήφισμα, φάνηκε καθαρά πόσο εύκολα διαστρεβλώνεται το νόημα της απάντησης όταν έχει προηγουμένως διαβαστεί μεροληπτικά το νόημα της ερώτησης.
Νομίζω, όμως, ότι στις επικείμενες εκλογές τα πράγματα θα ξεκαθαρίσουν κάπως, επειδή θα κληθούμε, υπό ευνοϊκότερες συνθήκες, να αποφασίσουμε αν και πώς συνδυάζονται οι δύο εκπεφρασμένοι πόθοι των περισσότερων Ελλήνων: να απαλλαγούμε από τα Μνημόνια και, ταυτόχρονα, να μη βγούμε από την Ευρώπη.

H χώρα οδεύει τέταρτη φορά σε βουλευτικές εκλογές στα τελευταία 3,5 χρόνια και τρίτη φορά στις κάλπες εντός του 2015 λόγω των εσωκομματικών προβλημάτων του κυβερνώντος κόμματος. Οι συνεχόμενες εκλογές όμως δεν λύνουν τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, αντίθετα τα επιδεινώνουν. Το διακύβευμα είναι να υπάρξει οικονομική και πολιτική σταθεροποίηση και για να γίνει αυτό πρέπει να ενισχυθούν οι προοδευτικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, αποφασιστικότητα, γνώση, όραμα και βεβαίως, έχουν δημιουργήσει μια τομή στην πολιτική τους σε σχέση με τις αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές πολιτικές.

Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία η εισήγηση της Εκτελεστικής Επιτροπής για τη συγκρότηση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ.

Επίσης η Κεντρική Επιτροπή απέρριψε την πρόταση για τη διεξαγωγή διαρκούς συνεδρίου λόγω της αμεσότητας της εκλογικής μάχης.

Το κείμενο της ΑΠΟΦΑΣΗΣ για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ

Ο Αύγουστος δεν είναι ο καλύτερος μήνας για τους κομμουνιστές και τους νεοκομμουνιστές. Στις 21 Αυγούστου 1968 έγινε η εισβολή των σοβιετικών στη Τσεχοσλοβακία, γεγονός που αποτέλεσε την αρχή του τέλος του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού. Στις 19 Αυγούστου 1991 έγινε το πραξικόπημα κατά Γκορμπατσόφ, το οποίο σφράγισε την κατάρρευση του κομμουνισμού. Όσοι πιστεύουν πώς η Δημοκρατία είναι αυτό το πολίτευμα στο οποίο μπορείς να αλλάξεις την κυβέρνησή σου «χωρίς αιματοχυσία» (Καρλ Πόππερ), δεν μπορούν να ξεχνούν αυτές τις ημερομηνίες.

Οι προσεχείς εκλογές είναι οι πρώτες από τη μεταπολίτευση όπου θα απουσιάζει πλήρως το στοιχείο της ελπίδας και της προσδοκίας. Πλέον, η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών γνωρίζει ότι το πλαίσιο σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι ασφυκτικό και προκαθορισμένο, με βάση και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από το τρίτο μνημόνιο.

Τριχοτομημένη εμφανίζεται για άλλη μια φορά η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!
Εν όψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών και δεδομένων των ανυπέρβλητων δυσκολιών μιας αυτόνομης καθόδου διατυπώνονται τρεις απόψεις.
Η πρώτη, που θα ήταν η πλέον λογικά και πολιτικά ορθότερη, ιδίως μετά την αποχώρηση από το ΣΥΡΙΖΑ νεοκομμουνιστών, δραχμιστών και λαϊκιστών, καθώς και το σαφή πλέον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του, είναι η επιλογή της συμπόρευσής μας με το νέο ΣΥΡΙΖΑ.
Η δεύτερη άποψη προκρίνει τη συνεργασία με δυνάμεις του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους με το ΠΑΣΟΚ, καθώς και πολιτικές κινήσεις και πρόσωπα που κινούνται πέριξ αυτού.
Η τρίτη άποψη επιλέγει τη μη συμμετοχή μας στις εκλογές και τη δεδηλωμένη «πανηγυρική» στήριξή μας στο ΣΥΡΙΖΑ.

Επί πολλούς αιώνες, η Ευρώπη μαστιζόταν από πολέμους, λιμούς και φτώχεια. Εκατομμύρια Ευρωπαίοι οδηγήθηκαν στη μετανάστευση λόγω της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης. Διέσχισαν τον Ατλαντικό προς τη Νότια και τη Βόρεια Αμερική και έφθασαν έως την Αυστραλία για να ξεφύγουν από τη μιζέρια, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Οι ευρωπαίοι ιθύνοντες αντέδρασαν με προσοχή και διακριτικότητα στην απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να υποβάλει την παραίτηση της κυβέρνησής του και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Αντέδρασαν με τον συγκρατημένο αυτό τρόπο, πρώτον, γιατί δεν αιφνιδιάστηκαν καθώς είχαν ενημερωθεί και καθώς βλέπουν τις εκλογές ως διαδικασία ξεκαθαρίσματος του πολιτικού πεδίου κυρίως στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ