Ας συμφωνήσουμε τουλάχιστον στα βασικά, έστω τώρα, που είναι ήδη αργά:

1. Η δημοκρατία είναι το μοναδικό όπλο στη μάχη κατά του φασισμού. Στα μαχαίρια τους απαντάμε με θεσμικά εργαλεία.

Το παραμύθι έχει τελειώσει. Δεν υπάρχουν, πια, αθώοι. Η χθεσινή δολοφονία έσβησε τα τελευταία άλλοθι. Όσοι δεν είχαν πειστεί από τα ανοιγμένα κεφάλια μεταναστών και Αριστερών, τα παραστρατιωτικά τάγματα εφόδου και τους ναζιστικούς τραμπουκισμούς στο Κοινοβούλιο, χτες κέρδισαν μια τελευταία, ποτισμένη με το αίμα ενός αθώου, ευκαιρία.

Η «θεωρία των δύο άκρων» ήταν από την αρχή μια επικίνδυνη μπαρούφα. Κάτι αντίστοιχο με την προσπάθεια που γίνεται κατά καιρούς να εξισωθεί ο φασισμός και ο κομμουνισμός. Πράγματι, πρέπει να καταδικαστούν και οι δύο ιδεολογίες, επειδή η προσπάθεια επιβολής τους τον περασμένο αιώνα συνοδεύτηκε από εκατομμύρια νεκρούς.

Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκα στο ΙΚΑ Νέας Ιωνίας για να βγάλω ευρωπαϊκή κάρτα υγείας. Δυστυχώς ήμουν αναγκασμένος, όπως και χιλιάδες άλλοι πολίτες, να περιμένω περισσότερο από 5 ώρες για να έρθει η σειρά μου και να εξυπηρετηθώ, με ευγένεια, από μια κατάκοπη υπάλληλο. Αυτή μαζί με μια άλλη συνάδελφό της είχαν να διεκπεραιώσουν υποθέσεις 150 ατόμων.

Η τρέχουσα δανειακή σύμβαση με την τρόικα υπό τους όρους που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο λήγει το 2014. Από το β’ εξάμηνο του ίδιου έτους η Ελλάδα θα εμφανίσει ένα χρηματοδοτικό κενό, δηλαδή, οι πόροι που διαθέτει δεν θα επαρκούν για να καλύψει τις υποχρεώσεις της κυρίως για αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων δανείων το 2014 και το 2015 (πιθανόν και μέρους των τόκων).

Ήταν αναμενόμενο. Η ρητορική του μίσους της Χρυσής Αυγής, οι ξυλοδαρμοί και οι τραμπουκισμοί των στελεχών και των μελών της, σύντομα θα οδηγούσαν σε κλίμα πολιτικών δολοφονιών. Το χθεσινό δολοφονικό περιστατικό στην Αμφιάλη επιβεβαιώνει την ανάγκη της «θεσμικής ασφυξίας» της Χρυσής Αυγής, της εξάρθρωσης των φασιστικών παρακρατικών μηχανισμών.

Σε λίγους μήνες θα έχουμε Δημοτικές εκλογές. Η συζήτηση, ειδικά για τους μεγάλους δήμους και ποιο συγκεκριμένα για την Α’ Αθήνας, έστω και ανεπίσημα, έχει ανοίξει. Είναι αναμενόμενο ότι σε ένα κόμμα με σαφή και διαχρονική στήριξη και πίστη στον θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως η ΔΗΜΑΡ, οι συζητήσεις θα πρέπει να επικεντρωθούν σε μια θεματολογία πρωτίστως αυτοδιοικητική–πολιτική, αποφεύγοντας, όσο είναι δυνατόν, να εγκλωβιστούμε σε μια στείρα ονοματολογία με εκατέρωθεν στοιχίσεις.

Η κυβέρνηση, προσπαθώντας να επιτύχει τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, υποχρηματοδοτεί και τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας και, ακόμη περισσότερο, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, το μοναδικό χρηματοδοτικό, αναπτυξιακό εργαλείο για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Με αυτόν τον τρόπο εμμένει ουσιαστικά στην πολιτική της ύφεσης και της λιτότητας και υποβαθμίζει τα βασικά εργαλεία για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο σεβασμός και η προστασία τους, χωρίζουν – ή πρέπει να χωρίζουν – τις αριστερές και τις δεξιές ακραίες αντιλήψεις και συμπεριφορές.

Παρά τη μυθοπλασία στις εκατέρωθεν αφηγήσεις η απελευθέρωση του ανθρώπου (ακόμα κι από τον κακό εαυτό του) και η επιλογή του δικού του δρόμου προς την προσωπική δικαίωση και ευτυχία θέτει το όριο ανάμεσα στους μεν που αγωνιούν και αγωνίζονται και στους δε.

Πέθανε η Κίττυ Αρσένη και μας άφησε απροετοίμαστους να την πενθήσουμε. Για να την βρεις πρέπει πρώτα να παραμερίσεις το δάσος με τα ξεσαλωμένα «εγώ» που μας κατέλιπεν η Μεταπολίτευση. Το δικό της ήταν ένα φυλλαράκι και όσοι το εντοπίσαμε από νωρίς ας θεωρήσουμε τους εαυτούς μας κερδισμένους. Διδάσκεται, θα μου πεις, η αξιοπρέπεια;

Αυτό που γίνεται, κάθε φορά όταν αναφέρει οτιδήποτε η Μαρία Ρεπούση (ΜΡ), να εξελίσσεται μια εκτεταμένη κουβέντα περί «εθνομηδενιστών, αντεθνικώς δρώντων» κλπ, προφανώς δεν μπορεί να έχει αντικειμενική βάση, κάτι τρέχει. Είναι σαν να δέχεται κανείς ότι όλοι οι «εθνομηδενιστές» και όλοι οι «αντεθνικώς δρώντες», αν υποθέσει κανείς ότι υπάρχουν τέτοιοι, βρήκαν μια και μοναδική εκπρόσωπο και της ανέθεσαν ρόλο. Αν πράγματι υπάρχει πρόβλημα επικράτησής τους στην Ελλάδα, ε .. δεν θα είναι τόσο λίγοι, να έχουν μια και μοναδική εκπρόσωπο, θα έχουν κι άλλους. Αν πάλι, είναι ελάχιστοι, και χωρίς προοπτικές να καταφέρουν το στόχο τους, ε …. είναι δυσανάλογα μεγάλη η έκταση που δίνεται.

Η συγκρότηση μιας ισχυρής κεντροαριστεράς παράταξης είναι μια μεγάλη αναγκαιότητα. Αφορά τη πολιτική σταθερότητα της χώρας και τη προώθηση μεταρρυθμίσεων και κοινωνικών αλλαγών. Το νέο διπολικό σκηνικό στη χώρα -με τη ΝΔ και τη ΣΥΡΙΖΑ- περικλείει πολλούς κινδύνους για το μέλλον.

Ο τρίτος πόλος μπορεί να αποτρέψει ακραίες καταστάσεις και να εξασφαλίσει συνθήκες δημοκρατικής ομαλότητας. Η βασική προϋπόθεση είναι η υιοθέτηση μιας πολιτικής συμφωνίας που απορρίπτει τόσο τη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση όσο και τον αριστερό λαϊκισμό.