-ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΡΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

-ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟ-ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ — ΕΣΠΑ

-Ι. Νόμοι
-ΙΙ. Σχέδια Νόμων

-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΥΔΔΑΔ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΙΟΥΛΙΟΣ 2012 - ΙΟΥΝΙΟΣ 2013

Ενισχυτική διδασκαλία στα Γυμνάσια όλης της χώρας Τριετούς διάρκειας (2013-2015) μέσω ΕΣΠΑ ύψους 70 εκ. € (ήδη έχει δρομολογηθεί για την επόμενη χρονιά)

-7000 Αναπληρωτές Καθηγητές επιλεγμένοι αξιοκρατικά σε αντίθεση με πρακτικές παρελθόντων ετών σύμφωνα με τα μόρια από τον πίνακα αναπληρωτών.

-Δράση κοινωνικής συνοχής, μείωσης της σχολικής διαρροής και εξομάλυνσης κοινωνικών ανισοτήτων.

-511 Κέντρα Ενισχυτικής Διδασκαλίας σε όλη τη χώρα

-45.000 μαθητές σε όλη την Ελλάδα και 70.000 για την επόμενη χρονιά

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, συναντήθηκε με το Σωματείο της ΕΤΕ-ΔΕΗ. Αμέσως μετά προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

Η χθεσινή Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου για την «Αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ» έρχεται να επικυρώσει δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει ο υπουργός Οικονομικών και ο υφυπουργός ΠΕΚΑ, ήδη από τον περασμένο Μάιο, ερήμην της συμφωνίας των τριών αρχηγών και των προγραμματικών δηλώσεων του Πρωθυπουργού στις 6 Ιουλίου 2012.

Οι υποκειμενικοί όροι συμμετοχής μου.

Ανέλαβα την ευθύνη της Υφυπουργού θεωρώντας ότι:

• κάτω από τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της χώρας, οι πολιτικές δυνάμεις που συγκροτούσαν την τρικομματική κυβέρνηση θα είχαν ως διττό στόχο α) τον εξορθολογισμό των δαπανών στην Υγεία και β) την απόδοση των εξοικονομούμενων πόρων σε τομείς που δεν ήταν αναπτυγμένοι ή που χρειάζονταν ιδιαίτερη ενίσχυση.

Δυστυχώς αργήσαμε ως Δημοκρατική Αριστερά να αντιληφθούμε ότι ο Σαμαράς και το στενό του επιτελείο χρησιμοποιούσε την τρικομματική κυβέρνηση ως όχημα για την εκπόνηση του πολιτικού σχεδίου που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων έναν διπολισμό-δικομματισμό (που σωστά έχουμε χαρακτηρίσει καρικατούρα) με τη ΝΔ από τη μια πλευρά, τον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, με υγειονομική ζώνη ενδιάμεσα στους δυο αυτούς πόλους του νέου δικομματισμού. Ο Σαμαράς θέλει με όχημα τη κυβέρνηση συνεργασίας να φτιάξει το νέο συντηρητικό πόλο, έχοντας ανοικτό ορίζοντα προς τους ψεκασμένους του Καμμένου και τη Χρυσή Αυγή.

Παρά την ισοπεδωτική γκρίνια για το πολιτικό σύστημα υπήρξαν περιπτώσεις που το κράτος μειώθηκε και υπάλληλοί του έφυγαν. Είχαμε την μεγάλη έξοδο των 32.000 Stagiers στα τέλη του 2009. Μετά τη διακοπή 60.000 συμβάσεων στο Δημόσιο το 2010-2011. Υπήρξε και η μείωση, λόγω «Καλλικράτη», άλλων 9.100 αμειβόμενων θέσεων αιρετών Διοικητικών Συμβουλίων κ.λπ. Βεβαίως όλα αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό των όρων που εφευρέθηκαν κατόπιν (κινητικότητα, διαθεσιμότητα κ.λπ.) για να μην γίνει τίποτε, αλλά αν κοιτάξουμε τη συνολική εικόνα της Δημόσιας Διοίκησης θα βρούμε πολλά success stories, τα οποία μάλιστα καταγράφει και η τρόικα στις εκθέσεις της.

Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί επιχαίρονται μερικοί δημοσιογράφοι επειδή το ΠΑΣΟΚ ανεβάζει τα δημοσκοπικά ποσοστά του «λόγω της επανεισαγωγής/επανακατάληψης του Κράτους». Οι ίδιοι δεν έγραφαν πριν από καιρό πώς η οικονομική κρίση οφείλεται στο ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είχαν κάνει την Ελλάδα «τσιφλίκι τους»;

Σαν «πολιτική μικροικονομία της υπανάπτυξης» χαρακτήρισε το «δια ταύτα» της στάσης τόσο των αγορών όσο και του κράτους απέναντι στην ανεργία και γενικότερα τα διαρθρωτικά προβλήματα της αγοράς εργασίας, ο διευθυντής ερευνών του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, Ηλίας Κικίλιας.

Πέρυσι τέτοια εποχή (αμέσως μετά τη δημιουργία της τριμελούς Κυβέρνησης) έγραψα ένα άρθρο με τίτλο «Τα κρίσιμα λάθη της ανανεωτικής αριστεράς» και ως τελευταίο λάθος έγραψα τον φοβικό τρόπο με τον οποίο συμμετείχε η ΔΗΜΑΡ στην Κυβέρνηση (κατά παραχώρηση δέχτηκε ο Πρόεδρος να παραμείνουν στην Κυβέρνηση ο Μανιτάκης και ο Ρουπακιώτης ενώ η εισήγησή του ήταν να υποστηρίξουμε την Κυβέρνηση χωρίς να συμμετέχουμε σε αυτήν). Ίσως αυτή η άποψη του Προέδρου (ότι σύρθηκε κατά κάποιο τρόπο στη συμμετοχή) τον συνόδευσε όλο το χρόνο της συμμετοχής του και ήταν από τους παράγοντες αποχώρησής του.

Tην ώρα που τα προβλήματα της καθημερινής λειτουργίας των πόλεων πολλαπλασιάζονται και γίνονται πιο σύνθετα, ο σύγχρονος διεθνής τρόπος διακυβέρνησης και πολιτικής αντιπροσώπευσης υποδεικνύει την ενδυνάμωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.Με περισσότερες αρμοδιότητες, πόρους και μεγαλύτερη αυτονομία. Κυρίως, γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο εγγύτερος, ο πιο προσβάσιμος και ο αποτελεσματικότερος θεσμός για τον πολίτη και τα προβλήματά του.

«Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν», τραγούδαγε σε άλλες εποχές ο Νίκος Παπάζογλου. Με την ανοχή του στιχουργού, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του για να περιγράψουμε πολλές από τις σημερινές καταστάσεις, αλλά και πολλά από τα πρόσωπα που επηρεάζουν ή καθορίζουν την επικαιρότητα. Υπάρχουν πολλά, χαρακτηριστικά και εν πολλοίς αποκαρδιωτικά παραδείγματα. Ενδεικτικά και σχηματικά:

Το έργο που αναφέρεται παρακάτω, έγινε την χρονική περίοδο Οκτωβρίου 2012 – Ιουνίου 2013, κατά την οποία ήμουν Γενική Γραμματέας του ΕΚΔΔΑ, ύστερα από πρόταση της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ) προς την Τρικομματική Κυβέρνηση. Αρμόδιος Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, στον οποίο υπάγεται το ΕΚΔΔΑ, ήταν ο Αντώνης Μανιτάκης. Πίστευα και πιστεύω στην καθιέρωση μόνιμου Γενικού Γραμματέα ως ανώτατη ιεραρχία της Διοίκησης, ή έστω με θητεία 5ετή ως αρχή. Αυτό άλλωστε απαιτεί, πέραν οποιασδήποτε νομοθετικής αλλαγής και άλλες διαδικασίες επιλογής. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει, κατά συνέπεια με την αλλαγή της Κυβέρνησης, υπέβαλα την παραίτησή μου από τη θέση αυτή.