Καθώς οριστικοποιούνται οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το νέο χρηματοδοτικό πλαίσιο 2014-2020, με το οποίο φαίνεται ότι η χώρα μας θα εισπράξει και πάλι σημαντικούς πόρους από τα Διαρθρωτικά Ταμεία, η προετοιμασία για την αναπτυξιακή αξιοποίησή τους έχει ήδη αρχίσει.

1 Ενας αντιρατσιστικός νόμος χρειάζεται σήμερα για δύο κυρίως λόγους: (α) για την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την απόφαση-πλαίσιο 2008/913/ ΔΕ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, (β) για τον εκσυγχρονισμό του ισχύοντος ποινικού οπλοστασίου (Ν. 927/79, άρθρα 183-185 ΠΚ) ώστε να περιλαμβάνει και τις νέες μορφές των σχετικών εγκλημάτων.Ο κύριος όμως λόγος σχετίζεται με την πολιτική σημειολογία της αντίστασης της Δημοκρατίας σε παρόμοια φαινόμενα μισαλλοδοξίας και προκατάληψης.2 Ενας αντιρατσιστικός νόμος δεν ποινικοποιεί τις «προσβλητικές ιδέες» και με την προσεκτική διατύπωση των άρθρων του θέτει με σαφήνεια τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ελευθερία της έκφρασης και στη δημόσια υποκίνηση βίας και έχθρας. Στην περίπτωση αυτή η ρήτρα της «διασάλευσης της δημόσιας τάξης» καθίσταται κρίσιμη και αναγκαία.

Τι είναι, επιτέλους, αυτό το «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο»; Είναι κανένας ιδεολογικός... δογματισμός του Κουβέλη; Είναι καμιά... παραξενιά του Ρουπακιώτη; ’Η μήπως είναι καμιά... εμμονή του Βενιζέλου; Και πώς ήρθε στο προσκήνιο;
Κατ’ αρχήν, η νομοθετική πρωτοβουλία Ρουπακιώτη απορρέει από διεθνή υποχρέωση της χώρας. Υπάρχει απόφαση-πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την καταπολέμηση των επικίνδυνων εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας και δικαστικής συνεργασίας των κρατών-μελών της ΕΕ. Με χρονικό πλαίσιο συμμόρφωσης και τελική αξιολόγηση των νέων ρυθμίσεων για όλες τις χώρες-μέλη μέχρι το τέλος Νοεμβρίου του 2013. Δεύτερον, η Ελλάδα έχει πρόβλημα ρατσισμού και ξενοφοβίας σε... έξαρση. Η δε υπάρχουσα νομοθεσία δεν καλύπτει, σύμφωνα με τη Γενική Διεύθυνση Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ευρωπαϊκό πλαίσιο...

Οι πλατείες των αγανακτισμένων ερήμωσαν και οι διαδηλώτριες ιαχές που δονούσαν άλλοτε τους αθηναϊκούς δρόμους, σίγησαν. Οι ουρανόθεν αεροψεκασμοί σταμάτησαν και ο Τέρενς Κουίκ αναγνώρισε στον εαυτό του την πολυτέλεια της παραίτησης από το βαρύ καθήκον του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Εν τω μεταξύ βρήκε χρόνο και ο ΣΥΡΙΖΑ να ασχοληθεί με τα ενδοοικογενειακά του?

Πόθεν η μεταβολή σκηνικού όταν η αλλαγή κλίματος στις αγορές και στο εξωτερικό δεν έχει, ακόμα, πρακτικό αντίκρισμα στην πραγματική οικονομία; Διότι σε αυτήν το αποτύπωμα της βαθιάς κρίσης παραμένει ευδιάκριτο. Εξαετής κρίση, στρατιές ανέργων, χρηματοδοτική ανομβρία για τις επιχειρήσεις, απαξίωση ακίνητης περιουσίας, βίαιη περικοπή μισθών και συντάξεων.

Η χώρα μας μέσα από μεγάλες δυσκολίες και με τις θυσίες του ελληνικού λαού επανέρχεται σιγά σιγά σε ένα κλίμα πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας. Η τρικομματική κυβέρνηση συνέβαλε αποφασιστικά για να αποτραπεί ο κίνδυνος της άτακτης χρεοκοπίας και η έξοδος από το ευρώ. Περνάμε σε μια νέα φάση «κανονικοποίησης» της πολιτικής ζωής σε απόσταση από τον «κόκκινο συναγερμό» της απόλυτης αστάθειας στον οποίο βρισκόμασταν ακριβώς πριν ένα χρόνο.
Στη νέα φάση είναι φανερό ότι επανέρχονται οι προγραμματικές διαφορές ανάμεσα στα κόμματα που στηρίζουν τη κυβέρνηση, καθώς σε συνθήκες ομαλότητας ανοίγουν μια σειρά ζητήματα, τα οποία δεν σχετίζονται άμεσα με την οικονομική επιβίωση της χώρας.

Πολιτικό ρεπορτάζ χωρίς ίντριγκα, ονόματα και διαλόγους, δεν είναι ρεπορτάζ, είναι εγγαστριμυθία - έλεγαν οι παλιοί. Έχουμε και λέμε, λοιπόν, για το αντι-ρατσιστικό νομοσχέδιο. Ο Κώστας Καραγκούνης, υφυπουργός Δικαιοσύνης, ενημερώνει -πριν από το Πάσχα- τον, προϊστάμενό του κατά τα άλλα, υπουργό Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη ότι «το Μαξίμου επείγεται για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Έχουν διατυπωθεί παράπονα από τις Βρυξέλλες ότι καθυστερούμε, επίκειται και η επίσκεψη επιτρόπου για τους δικαιούμενους ασύλου…».

Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο γνωστό στου οικονομολόγους και στους οικονομολογούντες το οποίο πάει περίπου ως εξής:

«Ένας πλασιέ νοικιάζει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου σε ένα χωριό για μία νύχτα προς εκατό ευρώ. Ο πανδοχέας του ζητά να το προπληρώσει και ο πλασιέ το δέχεται. Με τα 100€ ο πανδοχέας πηγαίνει και αποπληρώνει ένα ισόποσο χρέος που είχε στον κρεοπώλη, ο οποίος τα δίνει στη γυναίκα του για να αποπληρώσει το μπακάλη, ο οποίος πληρώνει τα δημοτικά τέλη που επίσης χρωστούσε. Στη συνέχεια ο κλητήρας του Δήμου δίνει τα 100€ στον πανδοχέα προκειμένου να ξεχρεώσει το όφελος από την εκδήλωση που είχε διοργανωθεί από τον Δήμο τον προηγούμενο μήνα στη σάλα του πανδοχείου.

Η θολή θύελλα των συζητήσεων γύρο απο το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας και της Ευρώπης, τα τελευταία τρία χρόνια, συνεχίζει και σήμερα, αποπροσανατολιστικά, να κυριαρχεί. Την ίδια περίοδο οξύνεται επικίνδυνα για την συνοχή των κοινωνιών των χωρών του νότου και της ίδιας της Ε.Ε. η γενικευμένη κρίση. Η επικίνδυνη όξυνση είναι αποτέλεσμα και του αδιεξόδου αυτού του διαλόγου, ο οποίος δεν παράγει αποτελεσματικές και εφαρμόσιμες πολιτικές ή οικονομικές προτάσεις για το ξεπέρασμα της κρίσης.

Οι δημοσκοπήσεις δεν λειτουργούν αθροιστικά, ούτε οι συνεργασίες πολιτικών χώρων και κομμάτων γίνονται τηλεοπτικά με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Η κοινωνία, ο λαός και στην προκειμένη περίπτωση οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας είναι αυτές που θα καθορίσουν το πλαίσιο και τους όρους της όποιας συνεργασίας ή κοινής πορείας. Ο εκλογικός και πολιτικός μας στόχος είναι ευρύτερος από το 4 - 5% και πιστεύω ότι θα τον πετύχουμε. Ο πολιτικός και ιδεολογικός χώρος της Κεντροαριστεράς είναι ιστορικά καταγεγραμμένος και η δύναμή του είναι πολλαπλάσια.

Ένας πρώτος κύκλος του κυβερνητικού έργου έκλεισε. Εξασφαλίσθηκε η συνέχιση της χρηματοδότησης, η μείωση του χρέους και των επιβαρύνσεών του και υπήρξε η ισχυρή πολιτική δέσμευση των εταίρων μας για στήριξη της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Μπορεί σήμερα αυτά να φαντάζουν ως αυτονόητες εξελίξεις, αλλά δεν ήταν. Ας θυμηθούμε το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον την περίοδο των εκλογών αλλά και αμέσως μετά από αυτές, την περίοδο της εξαντλητικής διαπραγμάτευσης, για να αντιληφθούμε την κρισιμότητα και το μέγεθος των πραγμάτων.

Σε ποια βάση άραγε μπορεί μια φιλελεύθερη κοινωνία να απαγορεύσει τον μισαλλόδοξο λόγο χωρίς να αντιφάσκει με τη θεμελιώδη σημασία που αποδίδει στην ελευθερία της έκφρασης; Όχι ασφαλώς στη βάση ότι η πλειοψηφία διαφωνεί ριζικά με το περιεχόμενό του ή ότι αποτελεί μια βαθύτατα λανθασμένη ιδέα που διακηρύσσει μια αποκρουστική άποψη κοινωνικής οργάνωσης.

Η αύξηση του ωραρίου για να καλυφθούν τα κενά των σχολείων έφερε στην επιφάνεια μια σειρά από παθογένειες του συστήματος των τοποθετήσεων, μεταθέσεων και αποσπάσεων των εκπαιδευτικών

Είναι ψέμα ότι οι Ελληνες εκπαιδευτικοί διδάσκουν λιγότερες ώρες από τους συναδέλφους τους στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο ο νομοθέτης διαιρεί το ωράριο εργασίας των εκπαιδευτικών σε τρεις χρόνους. Ο πρώτος είναι ο διδακτικός χρόνος που αντιπροσωπεύει περίπου το ήμισυ του συνολικού χρόνου εργασίας. Ο δεύτερος είναι ο χρόνος παραμονής στο σχολείο που καταναλώνεται στα διοικητικά καθήκοντα του εκπαιδευτικού, αλλά στις παιδαγωγικές συνεδρίες, καθώς και στην επαφή με τους γονείς.