Την εποχή που διάγουμε γνωρίζουμε όλοι ότι χρειαζόμαστε αλλαγές και στο πολιτικό σύστημα και στη λειτουργία του κράτους αλλά κυρίως στη νοοτροπία μας. Από τα τρία ζητούμενα το πρώτο φαντάζει πιο εύκολο με το δεδομένο ότι από ότι φαίνεται το Κοινοβούλιο και η πλειονότητα των Βουλευτών δείχνει ωριμότητα για εθνική συνεννόηση.

Η νοοτροπία όμως της συντεχνιακής διεκδίκησης, του γνωστού και του φίλου μεσάζοντα για να προχωρήσει την υπόθεση μας, της υπεραπασχόλησης των δικαστηρίων, της αυθαίρετης δόμησης, της αλόγιστης περιβαλλοντικής υποβάθμισης δεν αλλάζουν εύκολα.

Η κρίση ανευθυνότητας των δύο του δικομματισμού δεν τερματίστηκε με την υποχώρηση Παπανδρέου για το δημοψήφισμα. Τα πολύ κρίσιμα είναι μπροστά μας. Η όποια νέα κυβέρνηση δεν είναι εγγύηση λύσης για τα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευθεί το τελευταίο καιρό και ειδικότερα τις τελευταίες μέρες.

Ας μην χανόμαστε στη συζήτηση των αυτονοήτων και δευτερευόντων πλέον, ενώ τα καθοριστικά τρέχουν. Ο όλος χειρισμός γύρω από το δημοψήφισμα (απόφαση, αναγγελία, Κάννες, υποχώρηση) θα μείνει στην ελληνική πολιτική ιστορία ως κορυφαία αποτυχία που έπληξε καίρια τον πρωθυπουργό και εγκλώβισε επικίνδυνα τη χώρα.

Είχαμε επισημάνει ότι οι εκλογές ήταν η μόνη έντιμη και καθαρή δημοκρατική λύση. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ αναζητούν τη «μεταβατική» λύση και το μεταβατικό πρωθυπουργό στο πλαίσιο των δικών τους παλινωδιών, της δικής τους πολιτικής διελκυστίνδας και των δικών τους πολιτικών επιλογών. Εξαντλούν την υπομονή της κοινωνίας.
Η δική μας ευθύνη, έναντι της χώρας και της κοινωνίας, βρίσκεται στο περιεχομένο των θέσεων και προτάσεών μας για τη διέξοδο από την κρίση.
Τη στάση μας για το νέο κυβερνητικό σχήμα, που δεν θα έχει τη δική μας συμμετοχή, θα προσδιορίσουμε με βάση το χρόνο της θητείας του και τις πολιτικές δεσμεύσεις που θα αναλάβει.

Το κομματικό σύστημα και οι πολιτικές ηγεσίες αναζητούν τον δρόμο προς το προφανές: τη συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης που θα φροντίσει τη συναινετική επικύρωση της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου και μετά θα κάνει εκλογές. Οπως έγινε φανερό, η ελληνική κρίση έχει φτάσει πλέον στον πυρήνα της. Ο κίνδυνος εξόδου από το ευρώ γίνεται πλέον απτός. Οι ευρωπαίοι εταίροι το έκαναν σαφές: «Εμείς σας θέλουμε, αλλά πρέπει να θέλετε και εσείς».

Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που δοκιμάζεται από οικονομική κρίση ή που αντιμετωπίζει κρίση χρέους. Δεν είναι ούτε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που βρίσκεται υποχρεωμένη να πίνει αυτό το δηλητηριώδες κοκτέιλ καταστροφικής λιτότητας και ταπεινωτικού διεθνούς οικονομικού ελέγχου.

Στο εναγώνιο ερώτημα αν οι ευρωπαίοι εταίροι μας μπορούν να εκδιώξουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη/ευρώ, όπως φαίνεται ότι σκέπτονται να πράξουν αν το πολιτικό σύστημα αποτύχει να φθάσει στην ενδεδειγμένη πολιτική λύση, η απάντηση είναι: με βάση τις συνθήκες, τη συνταγματική, νομική τάξη της ΕΕ, όχι.

Φτάνουμε λοιπόν στο τέλος. Ακόμα και αν μέχρι την τελευταία στιγμή προσπαθεί να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία ο Παπανδρέου -όπως έδειξε με την ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα όπου αρνήθηκε να προωθήσει τα συμφωνηθέντα στο Υπουργικό Συμβούλιο και αμέσως μετά στην Βουλή όπου κάτω από την γενική κατακραυγή έκανε μισό βήμα- το τέλος είναι αναπόφευκτο.

Την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν είναι γνωστή η κατάληξη της ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση Γ.Α.Παπανδρέου. Πάντως, με όποια παραλλαγή και αν προκύψει, δεν θα περιλαμβάνει πλέον μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, που θα φιλοδοξεί να καλύψει τον υπόλοιπο χρόνο της θητείας της.

Κοινός παρανομαστής της όποιας λύσης, αφού εξαφανίστηκε πλέον το δημοψήφισμα, δεν φαίνεται ότι μπορεί να είναι άλλος, από το να διασφαλιστεί η 6η δόση των 8 δις, να κυρωθεί η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, η δανειακή σύμβασή της και να οδεύσει η χώρα σε εκλογές.

Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε όλοι ένα πολιτικό θρίλερ που εξελίσσεται και που αναδιαμορφώνει το πολιτικό σκηνικό ανά λεπτό, χωρίς να προλαβαίνουμε κάν να αφομοιώσουμε τις ειδήσεις. Μέσα σ΄αυτή την ακατάσχετη ροή σοβαρών εξελίξεων, σκεπάστηκαν γρήγορα τα απαράδεκτα και χονδροειδέστατα σχόλια του Χάρη Καστανίδη, υπουργού (μέχρι τώρα) σε βάρος της κ.Μιλένας Αποστολάκη και της κ.Εύας Καϊλή.

Η εκτός τάξης ανορθολογική παρέμβαση του πρωθυπουργού με την πρόταση για δημοψήφισμα, ανέδειξε μια σειρά ζητημάτων πολιτικού και πολιτισμικού χαρακτήρα, τόσο σε σχέση με την Ε. όσο και εντός της Ελλάδας.
Ι) Στο επίπεδο της Ευρώπης:
Α) Πολιτικό επίπεδο
1) Την εξωθεσμική κυριαρχία των Γαλλίας/ Γερμανίας και την ταυτόχρονη κατάργηση των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε.
2)Την κυριαρχία στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και συλλογιστικής των αγορών και του μεταπρατικού κεφαλαίου, σε βάρος της πρωτογενούς παραγωγής και του κοινωνικού κράτους.

Η ευρωζώνη βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, επειδή μόνο εκεί, στο βασίλειο του δεύτερου πιο σημαντικού νομίσματος μετά το δολάριο, μπορεί η κρίση να χτυπήσει μία αδύναμη «δομή», και όχι ένα κράτος με πραγματική ισχύ.