Είναι βέβαιο ότι η περιοχή  της Βόρειας Εύβοιας θα αντιμετωπίσει προβλήματα τα οποία αφορούν τις περιουσίες των κατοίκων αλλά και το περιβάλλον. Καταγράφονται σημαντικές παρασύρσεις και διαβρώσεις εδαφών, διαφοροποίηση ανάγλυφου, επηρεασμός των αποτελεσμάτων της φυσικής αναγέννησης και άλλα φαινόμενα που ακολουθούν τις καταστροφικές πυρκαγιές.

Σύνθημα που κυριάρχησε στους πρώτους μήνες της Μεταπολίτευσης, και παραπέμπει στις μακρινές εποχές που η Γαλλία, όντας μια από τις Μεγάλες Δυνάμεις, διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση εγχώριων πολιτικών. Ο απόηχος του τότε παραμένει μέσα από τις ισχυρές του παρεμβάσεις στη διεθνή πολιτική σκηνή, κύρια στο πλαίσιο των δυο μεγάλων σχηματισμών, ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Το κλίμα φόβου που καλλιεργείται στην κοινή γνώμη με σενάρια ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, δημιουργεί κάποια ανοχή ως προς την επανέναρξη ενός εξοπλιστικού ανταγωνισμού. Ουσιαστικά, ελληνική κοινωνία και πολιτικό σύστημα εθίζονται στο να "πληρώνουμε" την απροθυμία μας για προωθητικούς συμβιβασμούς και στο να προσπαθούμε να "εξαγοράσουμε" την στήριξη άλλων χωρών με προμήθεια οπλικών συστημάτων τους.

Δεν χρειαζόταν να περιμένουμε τις ανακοινώσεις του υπουργού Υγείας κ. Πλεύρη την περασμένη Τετάρτη για να συμπεράνουμε ότι η κυβέρνηση δεν ασχολείται στα σοβαρά με την πανδημία. Μία ημέρα πριν, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε ήδη επιβεβαιώσει ότι η κυβέρνηση πέταξε λευκή πετσέτα στη μάχη με την πανδημία.

Τα δεδομένα δείχνουν ότι ο πλανήτης έχει πλέον χρησιμοποιήσει το 85% του προϋπολογισμού άνθρακα

Δεν ευθύνονται όλες οι χώρες το ίδιο για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ορισμένων οι ευθύνες σωρεύονται και χρονολογούνται ήδη από το 1850, από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Πρόσφατο δημοσίευμα βρετανικού ιστότοπου σχετικά με το σύνολο των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα των χωρών από το 1850 και μετά αποκαλύπτει τα κράτη που έχουν τη μεγαλύτερη ιστορική ευθύνη της κλιματικής κρίσης.

Στην καλογυρισμένη αλλά άτεχνη ηθογραφία των σύγχρονων σίριαλ που «σκαλίζουν» τη νοσταλγία η Ελλάδα επιστρέφει στον κυκλικό χρόνο μιας παραδοσιακής κοινωνίας, εν αντιθέσει με την εποχή των μεγάλων προσδοκιών από τα τέλη του ‘90 όταν οι δημοφιλείς σειρές είχαν έστω τον ανοιχτό ορίζοντα μπροστά τους.

Είναι αλήθεια ότι τα επιτόκια ήταν/διατηρούνται ακόμα πολύ χαμηλά, τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης πλημμύρισαν τις αγορές με φτηνό χρήμα, η ευρωπαϊκή δημοσιονομική πειθαρχία έχει χαλαρώσει και η συζήτηση για την τύχη της δεν θα αρχίσει, πραγματικά, πριν γίνουν και οι γαλλικές εκλογές, τον Μάιο.

* Πλούσια συζήτηση αναπτύσσεται γύρω από τον όρο γυναικοκτονία. Πώς εξηγούνται οι αντιδράσεις στην καθιέρωσή του;

Ποιος/α φοβάται τον όρο γυναικοκτονία (femicide) ύστερα από 11 φόνους σε εννέα μόνο μήνες; Γιατί αντιδρά το μισογυνικό νομικό μας σύστημα στη χρήση του; Και, το χειρότερο, πώς γίνεται αριστεροί κορυφαίοι νομικοί να συμμερίζονται αυτή την άποψη, παραγνωρίζοντας πως πρόκειται για την πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας, που τη διαφοροποιεί από τις γενικότερες ανθρωποκτονίες;

Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει έντονη κινητικότητα, που είναι πολύ ανησυχητική, κυρίως γιατί σχετίζεται με τον χώρο της εκπαίδευσης και, κατά δεύτερον, διότι υπήρξε μια πολύ μεγάλη και γρήγορη κλιμάκωση της έντασης της βίας και των επιθέσεων. Συμπεριλαμβανομένης και της επίθεσης σε κλιμάκιο της ΚΝΕ, που θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας και τις ομοιότητες με την κλιμάκωση το καλοκαίρι του 2013, που επίσης συμπεριελάμβανε επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ.

Το 2008 στην Ελλάδα υπήρχαν 858 χιλ. ΜμΕ, το 2014 (κυβέρνηση Σαμαρά) είχαν καταστραφεί 228 χιλιάδες κατεβάζοντας τον αριθμό τους στις 630 χιλ. Αποτέλεσμα να περάσουν στην ανεργία 900 χιλιάδες επί πλέον εργαζόμενοι.Το 2018 ( κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) είχαν επανέλθει στις 830χιλ. κι εξ αυτού 400 χιλιάδες εργαζόμενοι που είχαν χάσει την εργασία τους.

Ο τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας «Η Καθημερινή» Α. Δρυμιώτης θεωρεί ότι δύο άρθρα του Παντελή Μπουκάλα στην ίδια εφημερίδα είναι «Αλλος ένας βιασμός της Στατιστικής», μολονότι του «αρέσει το στυλ του και οι γνώσεις του» (1). Ο Παντελής Μπουκάλας δεν έχει ανάγκη της συνηγορίας μου, όχι μόνο επειδή τα κείμενά του είναι διαμάντια της ελληνικής γλώσσας, αλλά κυρίως γιατί το αναγνωρισμένο συγγραφικό ήθος που διαθέτει αποδεικνύεται και από τη λεπτομερή τεκμηρίωση των απόψεών του.

Αυτές τις ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ιστορική καταδίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο και την τελευταία εβδομάδα γίναμε μάρτυρες μιας σειράς επιθέσεων από νεοναζί.

Ένα χρόνο μετά και μοιάζει σαν η Νέα Δημοκρατία και ένα σημαντικό κομμάτι της δημόσιας σφαίρας να μην έχουν πάρει απολύτως κανένα δίδαγμα από την πολυετή περιπέτεια της ελληνικής κοινωνίας από την εγκληματική δράση των νεοναζί, την είσοδο της Χ.Α. στη Βουλή και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.