Η απόγνωση, η απελπισία και η οργή για τη μεγάλη καταστροφή είναι αναγκαίο να μετουσιωθούν σε δημιουργική δύναμη.

Οι καταστροφικές πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού κατέδειξαν την ανετοιμότητα και την αποτυχία του κρατικού μηχανισμού να αντεπεξέλθει στην αντιμετώπισή τους. Οι ίδιοι οι κάτοικοι των πληττόμενων περιοχών και οι τοπικοί φορείς το επιβεβαιώνουν.

Συζητάμε με τον πρώην υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, με το βλέμμα στο Αφγανιστάν και την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, εξέλιξη που θα οδηγήσει, όπως όλοι εκτιμούν, σε ένα νέο προσφυγικό κύμα προς την Ευρώπη. "Η αντιμετώπιση των προσφύγων υπόκειται στο Διεθνές, το Ευρωπαϊκό και το Εθνικό Δίκαιο. Δεν επαφίεται δηλαδή στην πολιτική βούληση της κάθε χώρας και της κάθε κυβέρνησης" μας λέει.

Η Πολιτεία δεν μπορεί να λείπει από την αποκατάσταση των περιοχών, όπως έλειψε με ευθύνη Μητσοτάκη από την πρόληψη, την πυρόσβεση και την προστασία οικισμών.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καθημερινά μειώνει την επάρκεια της Πολιτείας, αφήνει εκτεθειμένους πολίτες και επαγγελματίες μπροστά σε μεγάλες απειλητικές κρίσεις, όπως η υγειονομική και η κλιματική" σημειώνει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ο τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. Σωκράτης Φάμελλος.

Δύο χρόνια έχει στα συρτάρια ο πρόεδρος της Βουλής 3 μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, πλην όμως ο πρωθυπουργός δεν τολμάει να τα φέρει προς κύρωση

Το “έπος” του Έβρου προσπαθεί να θυμίζει εδώ και τρεις μέρες η κυβέρνηση στη -θυμωμένη από τις πολλαπλές παταγώδεις αποτυχίες της- κοινή γνώμη, υποσχόμενη πρωτίστως στην ψυχή της συντηρητικής παράταξης ότι δεν θα αφήσει ούτε έναν Αφγανό πρόσφυγα να περάσει τα σύνορα.

Ο καβγάς με αφορμή τις φωτιές ήταν αναμενόμενος. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα κάθε μέρα που περνάει όλο και κάτι συμβαίνει, για το οποίο η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση θα παλέψουν στα μαρμαρένια επικοινωνιακά αλώνια, σαν να κρίνεται απ’ αυτό η τύχη της χώρας.

Εκ πρώτης όψεως είναι σαν η Ιστορία να έκανε κύκλο και να γύρισε εκεί που είχε αρχίσει. Το 2001 οι Αμερικανοί έδιωξαν τους Ταλιμπάν, είκοσι χρόνια αργότερα, το 2021, οι Ταλιμπάν έδιωξαν τους Αμερικανούς. Κι όμως η Ιστορία είχε εν τω μεταξύ τρέξει με απίστευτη ταχύτητα αλλάζοντας εποχή. Αυτός ήταν ένας πόλεμος που είχε ξεμείνει γιατί κάποιος πρόεδρος των ΗΠΑ έπρεπε να τον τελειώσει. Και γιατί η Αμερική πρέπει να προσανατολιστεί στη νέα εποχή χωρίς παρελθοντικούς περισπασμούς.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η πρόσφατη κατάληψη της Καμπούλ από τις δυνάμεις των Ταλιμπάν αποτελεί ένα πλήγμα κατά της αξιοπιστίας των δυτικών δυνάμεων και, κυρίως, της ηγεμονεύουσας δύναμης, που είναι οι ΗΠΑ. Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου ξεκινάει από τη συμφωνία του προηγούμενου προέδρου, του Ντόναλντ Τραμπ, με τους Ταλιμπάν, κι ολοκληρώνεται με την απόσυρση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από τον νυν πρόεδρο, Μπάιντεν.

1.Η αντιμετώπιση της πανδημίας δεν θα είναι ποτέ αποτελεσματική αν συνεχιστεί η σημερινή διαχείριση. Ούτε οι G7, ούτε οι G20, ούτε οι διάφοροι διεθνείς οργανισμοί δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω προσπαθειών είναι αποκαρδιωτικό. Οδηγεί στην ένταση του χάσματος μεταξύ των ανεπτυγμένων/πλούσιων χωρών όπου οι εμβολιασμοί οδηγούν στην ανοσία της αγέλης και των φτωχών χωρών του τρίτου κόσμου όπου τα εμβόλια είναι λίγα και τα κρούσματα αναρίθμητα, κρούσματα που συχνά οδηγούν στον θάνατο.

Η πανδημία για άλλη μία φορά έχει ανατρέψει προβλέψεις και έχει διαψεύσει μεγαλοστομίες και καθησυχαστικές δηλώσεις που έγιναν με «πολιτική ιδιοτέλεια» και όχι με επιστημονική τεκμηρίωση. Οι νέες μεταδοτικότερες μεταλλάξεις αλλάζουν τα δεδομένα διεθνώς και αναδεικνύουν την επείγουσα ανάγκη του καθολικού εμβολιασμού σε παγκόσμιο επίπεδο, μιας και αρχίζει να αμφισβητείται η ιδέα της «συλλογικής ανοσίας» με βάση συγκεκριμένο ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης σε μια χώρα.

Από εδώ και πέρα, η διεθνής κοινότητα και κυρίως οι «δυτικές» χώρες θα πρέπει να πρέπει να αναπτύξουν μηχανισμούς αντιμετώπισης προβλημάτων, σε περίπτωση που οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν ή δεν έχουν δυνατότητα να εμπλακούν (τουλάχιστον με πρωταγωνιστικό ρόλο).

Η κατάληψη της εξουσίας στο Αφγανιστάν δημιουργεί ερωτήματα για το πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο αλλά και τι αναμένεται να συμβεί από εδώ και πέρα.

Αν δινόταν ένα μέρος από τον πακτωλό των χρημάτων που ξοδεύονται κάθε χρόνο για την καταστολή των πυρκαγιών στη Δασική Υπηρεσία για τη μελέτη και εφαρμογή των κατάλληλων αντιπυρικών μέτρων, τότε τα πράγματα θα ήταν σίγουρα καλύτερα.

Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης δεν είναι μόνο θέμα διαχείρισης. Είναι πρωτίστως ζήτημα κατεύθυνσης και ιδεολογίας

Γιατί να ζητήσει κάποιος συγγνώμη όταν πιστεύει ότι όλα έγιναν καλώς στις πυρκαγιές, ότι έγιναν όσα ήταν ανθρωπίνως δυνατά κι όταν μαζί μ’ αυτά απαριθμεί και τις άλλες «εθνικές» του επιτυχίες; Επιτυχία στην πανδημία. Επιτυχία στους εμβολιασμούς.