Ν. Τσούκαλης: Δεν μπορεί να παρεμβαίνει το κράτος και να προσδιορίζει έναν αγροτικό συνεταιρισμό ή μια οργάνωση ανά περιφέρεια και να απαγορεύει οτιδήποτε άλλο.

Για να φτάσουμε σε μια διατύπωση ενός ολοκληρωμένου πλαισίου για τους συνεταιρισμούς, πρέπει να θέσουμε κάποια βασικά ερωτήματα, και να υπάρξουν κάποιες προϋποθέσεις.

Πρέπει να προσδιοριστούν τα στοιχεία της παραγωγικής ανασυγκρότησης της υπαίθρου.

Ποιες θα είναι οι προτεραιότητες και πώς αυτές εντάσσονται στη γενικότερη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Στη περίοδο μάλιστα συνολικής και δομικής κρίσης.

Πρέπει ο πρωτογενής τομέας:

- Να συμβάλλει στην οικονομική επιβίωση των αγροτών.

- Να προσελκύσει νέους ανθρώπους στην ύπαιθρο,

- Να συμβάλλει ουσιαστικά στην υπεράσπιση της βιοποικιλότητας , της περιβαλλοντικής και αειφόρου ανάπτυξης

- Να εξασφαλίσει επάρκεια -και όχι μόνο- ποιοτικών ,ασφαλών , ονομασίας προέλευσης, βιολογικών τροφίμων, αναδεικνύοντας και στηρίζοντας το Ελληνικό αγροδιατροφικό μοντέλο.

- Να συμβάλλει στην αύξηση εξαγωγών με προϊόντα όπως προαναφέραμε υψηλής προστιθέμενης αξίας, καινοτόμα, αυτούσια ή μεταποιημένα

Ουσιαστικά δηλαδή να αποτελέσει μοχλό της αναπτυξιακής διαδικασίας.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του νέου προτύπου του αγρότη.

Ο αγρότης, δεν είναι – ή τουλάχιστον δεν πρέπει να είναι - πλέον απλός παραγωγός.

Ο αγρότης είναι, σύμφωνα με τα σύγχρονα στοιχεία, διαχειριστής τοπίου.

Επίσης ο αγρότης εντάσσεται και άλλες αναπτυξιακές διαδικασίες και δραστηριότητες.

Τέλος πώς θα εντάξουμε τους αγροτικούς συνεταιρισμούς στα διεθνή συνεταιριστικά δεδομένα και στις αντίστοιχες κατανομές;

Το 2012, έχει ανακηρυχτεί από τον ΟΗΕ ως έτος αφιερωμένο στο συνεταιριστικό κίνημα.

Με αντίστοιχες δράσεις και ενέργειες.

Λίγοι μήνες απομένουν και η χώρα εμφανίζεται εντελώς ανέτοιμη.

Χωρίς επιχειρησιακό σχέδιο για την συνεταιριστική ιδέα.

Εκφράζει το νομοσχέδιο αυτή την αντίληψη;

Συνάδει με την παγκόσμια συνεταιριστική σκέψη, με το όραμα που θα θέλαμε, ιδιαίτερα σήμερα, για την ιδέα αυτή;

Εκτιμούμε ότι ΟΧΙ.

Μια απλή ανάγνωση του περσινού ψηφίσματος του ΟΗΕ επιβεβαιώνει την άποψή μας.

Αξίζει εδώ να αναφερθεί ο πρώτος νόμος, ο 602/2015 αντιμετώπιζε ολιστικά την συνεταιριστική ιδέα.

Ρύθμιζε δηλαδή και τους αστικούς.

Αλλά έστω ας αξιολογήσουμε το Ν/Σ.

Πρώτα απ’ όλα συνταγματικά.

Η έκθεση του Επιστημονικού Συμβουλίου δυστυχώς επιβεβαιώνει τις ενστάσεις που είχαμε διατυπώσει στην επιτροπή.

Είχαμε επισημάνει το περιεχόμενο ατομικού δικαιώματος του αυτοκαθορισμού των συνεταιρισμών και τη διαφορά του από το ατομικό δικαίωμα του «συνεταιρίζεσθαι».

Οι παρεμβάσεις της πολιτείας, πρέπει να είναι πάρα πολύ περιορισμένες και αφορούν σχεδόν αποκλειστικά τη διασφάλιση της νομιμότητας.

Επιτρέπονται οι κρατικές παρεμβάσεις, αλλά με βασική προϋπόθεση, ότι οι παρεμβάσεις αυτές εξυπηρετούν ύψιστο δημόσιο συμφέρον.

Δεν είναι ύψιστο δημόσιο συμφέρον το να παρεμβαίνει το κράτος και να λέει, προσδιορίζω έναν αγροτικό συνεταιρισμό ή μια οργάνωση ανά περιφέρεια και απαγορεύω οτιδήποτε άλλο.

Είχα μάλιστα αναγνώσει παλαιότερη γνώμη του Επιστημονικού Συμβουλίου

«Ο κρατικός παρεμβατισμός θα πρέπει να περιορίζεται στην επίβλεψη τήρησης της νομιμότητας και να μην ασκείται κατά τρόπο που μπορεί να οδηγήσει σε διοικητικές παρεμβάσεις στον τρόπο λειτουργίας και δράσης του συνεταιρισμού.»

Στο πλαίσιο αυτό καταθέσαμε και μια τροπολογία στο άρθρο 19.

Μέχρι σήμερα οι αγροτικοί συνεταιρισμοί στη χώρα μας, ήταν ένα «θερμοκήπιο» το οποίο εξέθρεψε ό,τι πιο αναχρονιστικό τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Εξυπηρέτησαν κομματικές επιδιώξεις,

χειραγώγησαν τους αγρότες,

αλλοίωσαν τα χαρακτηριστικά του αγροτικού πληθυσμού.

Ευθύνες έχουν και οι ίδιες οι διοικήσεις των οργανώσεων.

Πόσοι άραγε από τους ’ανενεργούς’ συνεταιρισμούς και καθηλωμένους αγροτικούς συλλόγους δεν ’στήθηκαν’ για παρεμφερείς σκοπούς;

Θεωρούμε, ότι χέρι- χέρι και στον πυρήνα του πελατειακού συστήματος που αναπτύχθηκε στη χώρα, συνέβαλαν καθοριστικά στην αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης του πρωτογενούς τομέα. Στη διαμόρφωση σύγχρονου προτύπου του άνθρωπου της υπαίθρου.

Δημιούργησαν αγρότες οι οποίοι αυτή τη στιγμή ουσιαστικά παρασιτούν στηριζόμενοι στις επιδοτήσεις.

Δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι η χώρα μας κατέχει μια θλιβερή παγκόσμια Πρωτιά:Το Ν/Σ αυτό είναι το 6ο από την μεταπολίτευση για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς.

Δηλαδή ένα νόμο ανά 5 χρόνια!!

Αν είναι δυνατόν.

Ο τελευταίος 2810/2000 ήταν ένας καλός νόμος.

Πολλές από τις παθογένειες αντιμετωπίζονταν.

Γιατί επανερχόμαστε με ίδιες προσδοκίες;

Γιατί απλούστατα ο προηγούμενος δεν εφαρμόστηκε.

Γιατί;

Η απάντηση αυτονόητη.

Έχουμε λοιπόν την πρόθεση να βάλλουμε βαθειά το μαχαίρι για να αλλάξει πράγματι η κατάσταση σ’ αυτόν τον πολύπαθο χώρο;

Να πείσουμε τους αγρότες ότι θέλουμε να τους στηρίξουμε για πραγματικές αλλαγές που είναι απαραίτητες για την επιβίωση τους και δεν είναι μια ακόμα απόπειρα για μπαλώματα;

Ας προχωρήσουμε λοιπόν σε ριζικές αλλαγές.