Η επιστράτευση των αποστράτων
Ο ιός, Ελευθεροτυπία, Δημοσιευμένο: 2006-06-03
«Καταντήσαμε μαϊντανοί κάθε βράδυ στα κανάλια»
(Αντ. Αντωνιάδης, επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ, Alter, 29/5/06)
Γέμισε η μικρή οθόνη με κρυμμένα γαλόνια την περασμένη βδομάδα. Αποστρατευμένοι πτέραρχοι, πλοίαρχοι, συνταγματάρχες, ναύαρχοι, σμηναγοί και ταξίαρχοι κατέλαβαν τα παράθυρα των οχτώ, για να μας δώσουν τα φώτα τους και να μας εξηγήσουν τι συνέβη στον ουρανό της Καρπάθου με τη μοιραία συνάντηση των F-16.
Πράγμα φυσικό και αναμενόμενο. Αν δεν αποφανθούν οι «ειδικοί», ποιος άλλος; Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Αυτοί οι νέοι βραδινοί επισκέπτες μας διαθέτουν και κάποιες άλλες ιδιότητες που, αν δεν τις συνυπολογίσουμε, δεν μπορούμε να μετρήσουμε και τη σοβαρότητα όσων λένε, την εγκυρότητά τους δηλαδή ως ειδικών. Και αν δεν λάβουμε υπόψη αυτή την παράμετρο, δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τις τεράστιες αποκλίσεις στις «τεχνικές» εκτιμήσεις τους. Και θα εξακολουθούμε να παρατηρούμε με αμηχανία τους πραγματικούς σκυλοκαβγάδες ανάμεσά τους, όπου ο ένας αποκαλούσε «σαλονάτο» τον άλλο και επιδείκνυε τις ατομικές δάφνες του για να επιβάλει τη δική του άποψη.
Οσα μας είπαν αυτοί οι «ειδικοί» επί μία βδομάδα από τα φιλόξενα παράθυρα μάλλον μας έμπλεξαν παρά ξεκαθάρισαν τις παραμέτρους του ελληνοτουρκικού επεισοδίου. Και το χειρότερο είναι ότι όλοι στήριζαν τις αντιφατικές τοποθετήσεις τους στην αυθεντία που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, παρά το γεγονός ότι διαφωνούσαν ακόμα και σε απολύτως τεχνικά θέματα, όπως π.χ. τον ορισμό της έννοιας FIR.
Η εξήγηση είναι απλή. Οι επαγγελματίες ανώτατοι αξιωματικοί αποστρατεύονται σε σχετικά μικρή ηλικία. Η καριέρα των περισσοτέρων συνεχίζεται με τον ένα ή άλλον τρόπο. Κάποιοι επιλέγουν τον ιδιωτικό τομέα που σχετίζεται με το αντικείμενο των γνώσεών τους (αεροπορικές εταιρείες, ναυτιλιακές επιχειρήσεις, βιομηχανίες ή αντιπροσωπείες οπλικών συστημάτων κ.λπ.). Κάποιοι -με πιο επιτελικό προσανατολισμό- στρέφονται στα διάφορα «think tanks» που οργανώνονται με μορφή «ινστιτούτων στρατηγικών μελετών» και ειδικών «αμυντικών» περιοδικών. Και οι υπόλοιποι δοκιμάζουν μια ευθεία πολιτική καριέρα ή περιορίζουν την ενασχόλησή τους με τα κοινά στις κομματικές κλαδικές των αποστράτων.
Μ’ άλλα λόγια, οι άνθρωποι που εμφανίζονται στην τηλεόραση με μια παλιά τους ιδιότητα, διαθέτουν κατά κανόνα και μια σημερινή ιδιότητα την οποία ούτε οι ίδιοι ούτε το κανάλι που τους φιλοξενεί κάνει τον κόπο να μας την αποκαλύψει. Οι αντιθέσεις που παρατηρούνται ανάμεσά τους οφείλονται σε διαφορετικές κομματικές τοποθετήσεις, στην υποστήριξη του ενός κλάδου έναντι του άλλου, του ενός όπλου έναντι του άλλου και -το χειρότερο- στην υποστήριξη κάποιου λόμπι οπλικών συστημάτων έναντι ενός άλλου. Δεν θα ’πρεπε να τα γνωρίζουμε αυτά προτού πάρουμε τοις μετρητοίς τα λόγια κάποιου απόστρατου (και τα όπλα που εμμέσως προτείνει);
Ας μην παρεξηγηθούμε. Δεν εισηγούμαστε τον αποκλεισμό των αποστράτων από την ειδησεογραφική ψυχαγωγία των βραδινών δελτίων. Ομως επειδή κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να θυμάται ποιος ακριβώς ήταν ο κ. Γρυλλάκης, δεν αρκεί η παρουσίασή του ως «στρατηγού ε.α.» για να μετρήσει κανείς τη βαρύτητα όσων λέει. Ποιος από τους νέους τηλεθεατές γνωρίζει (και ποιος από τους μεγαλύτερους θυμάται) τη σχέση του με τις υποκλοπές επί Μητσοτάκη, τα αδιαφανή πάρε-δώσε με τη CIA, το ρόλο του στα Βαλκάνια, κ.ο.κ.; Και με ποια ιδιότητα μας απευθύνεται τάχα από τα παράθυρα ως ειδικός ο κ. Καλεντερίδης; Ως πρώην στέλεχος της ΕΥΠ, ως εκδότης ή ως παράγων του ποντιακού λόμπι;
Το χειρότερο είναι ότι πίσω από τη δήθεν «τεχνική» επιχειρηματολογία των ειδικών δύσκολα κρύβεται η ανοιχτή πολιτικολογία. Φυσικά είναι δικαίωμα των ανθρώπων να έχουν πολιτικές απόψεις. Αλλά λόγοι στοιχειώδους δημοκρατικής τάξης επιβάλλουν αυτές οι απόψεις να μην παρουσιάζονται ως «πληροφορίες» ή «ειδικές γνώσεις». Γιατί είναι τουλάχιστον υποκρισία, όταν οικτίρουμε με τόση απέχθεια την πολιτική τάξη της Τουρκίας που αποδέχεται την επικυριαρχία του στρατιωτικού μηχανισμού, να είμαστε έτοιμοι να αναθέσουμε τη δική μας πολιτική ζωή στα χέρια κάποιων αποστράτων.
(Αντ. Αντωνιάδης, επίτιμος αρχηγός ΓΕΝ, Alter, 29/5/06)
Γέμισε η μικρή οθόνη με κρυμμένα γαλόνια την περασμένη βδομάδα. Αποστρατευμένοι πτέραρχοι, πλοίαρχοι, συνταγματάρχες, ναύαρχοι, σμηναγοί και ταξίαρχοι κατέλαβαν τα παράθυρα των οχτώ, για να μας δώσουν τα φώτα τους και να μας εξηγήσουν τι συνέβη στον ουρανό της Καρπάθου με τη μοιραία συνάντηση των F-16.
Πράγμα φυσικό και αναμενόμενο. Αν δεν αποφανθούν οι «ειδικοί», ποιος άλλος; Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Αυτοί οι νέοι βραδινοί επισκέπτες μας διαθέτουν και κάποιες άλλες ιδιότητες που, αν δεν τις συνυπολογίσουμε, δεν μπορούμε να μετρήσουμε και τη σοβαρότητα όσων λένε, την εγκυρότητά τους δηλαδή ως ειδικών. Και αν δεν λάβουμε υπόψη αυτή την παράμετρο, δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τις τεράστιες αποκλίσεις στις «τεχνικές» εκτιμήσεις τους. Και θα εξακολουθούμε να παρατηρούμε με αμηχανία τους πραγματικούς σκυλοκαβγάδες ανάμεσά τους, όπου ο ένας αποκαλούσε «σαλονάτο» τον άλλο και επιδείκνυε τις ατομικές δάφνες του για να επιβάλει τη δική του άποψη.
Οσα μας είπαν αυτοί οι «ειδικοί» επί μία βδομάδα από τα φιλόξενα παράθυρα μάλλον μας έμπλεξαν παρά ξεκαθάρισαν τις παραμέτρους του ελληνοτουρκικού επεισοδίου. Και το χειρότερο είναι ότι όλοι στήριζαν τις αντιφατικές τοποθετήσεις τους στην αυθεντία που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, παρά το γεγονός ότι διαφωνούσαν ακόμα και σε απολύτως τεχνικά θέματα, όπως π.χ. τον ορισμό της έννοιας FIR.
Η εξήγηση είναι απλή. Οι επαγγελματίες ανώτατοι αξιωματικοί αποστρατεύονται σε σχετικά μικρή ηλικία. Η καριέρα των περισσοτέρων συνεχίζεται με τον ένα ή άλλον τρόπο. Κάποιοι επιλέγουν τον ιδιωτικό τομέα που σχετίζεται με το αντικείμενο των γνώσεών τους (αεροπορικές εταιρείες, ναυτιλιακές επιχειρήσεις, βιομηχανίες ή αντιπροσωπείες οπλικών συστημάτων κ.λπ.). Κάποιοι -με πιο επιτελικό προσανατολισμό- στρέφονται στα διάφορα «think tanks» που οργανώνονται με μορφή «ινστιτούτων στρατηγικών μελετών» και ειδικών «αμυντικών» περιοδικών. Και οι υπόλοιποι δοκιμάζουν μια ευθεία πολιτική καριέρα ή περιορίζουν την ενασχόλησή τους με τα κοινά στις κομματικές κλαδικές των αποστράτων.
Μ’ άλλα λόγια, οι άνθρωποι που εμφανίζονται στην τηλεόραση με μια παλιά τους ιδιότητα, διαθέτουν κατά κανόνα και μια σημερινή ιδιότητα την οποία ούτε οι ίδιοι ούτε το κανάλι που τους φιλοξενεί κάνει τον κόπο να μας την αποκαλύψει. Οι αντιθέσεις που παρατηρούνται ανάμεσά τους οφείλονται σε διαφορετικές κομματικές τοποθετήσεις, στην υποστήριξη του ενός κλάδου έναντι του άλλου, του ενός όπλου έναντι του άλλου και -το χειρότερο- στην υποστήριξη κάποιου λόμπι οπλικών συστημάτων έναντι ενός άλλου. Δεν θα ’πρεπε να τα γνωρίζουμε αυτά προτού πάρουμε τοις μετρητοίς τα λόγια κάποιου απόστρατου (και τα όπλα που εμμέσως προτείνει);
Ας μην παρεξηγηθούμε. Δεν εισηγούμαστε τον αποκλεισμό των αποστράτων από την ειδησεογραφική ψυχαγωγία των βραδινών δελτίων. Ομως επειδή κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να θυμάται ποιος ακριβώς ήταν ο κ. Γρυλλάκης, δεν αρκεί η παρουσίασή του ως «στρατηγού ε.α.» για να μετρήσει κανείς τη βαρύτητα όσων λέει. Ποιος από τους νέους τηλεθεατές γνωρίζει (και ποιος από τους μεγαλύτερους θυμάται) τη σχέση του με τις υποκλοπές επί Μητσοτάκη, τα αδιαφανή πάρε-δώσε με τη CIA, το ρόλο του στα Βαλκάνια, κ.ο.κ.; Και με ποια ιδιότητα μας απευθύνεται τάχα από τα παράθυρα ως ειδικός ο κ. Καλεντερίδης; Ως πρώην στέλεχος της ΕΥΠ, ως εκδότης ή ως παράγων του ποντιακού λόμπι;
Το χειρότερο είναι ότι πίσω από τη δήθεν «τεχνική» επιχειρηματολογία των ειδικών δύσκολα κρύβεται η ανοιχτή πολιτικολογία. Φυσικά είναι δικαίωμα των ανθρώπων να έχουν πολιτικές απόψεις. Αλλά λόγοι στοιχειώδους δημοκρατικής τάξης επιβάλλουν αυτές οι απόψεις να μην παρουσιάζονται ως «πληροφορίες» ή «ειδικές γνώσεις». Γιατί είναι τουλάχιστον υποκρισία, όταν οικτίρουμε με τόση απέχθεια την πολιτική τάξη της Τουρκίας που αποδέχεται την επικυριαρχία του στρατιωτικού μηχανισμού, να είμαστε έτοιμοι να αναθέσουμε τη δική μας πολιτική ζωή στα χέρια κάποιων αποστράτων.