Η πρόκληση και η γελοιοποίηση

Ένα μήνα τώρα παίζεται ένα περίεργο παιχνίδι με τα χρήματά μας, την τύχη των τραπεζών της χώρας, το κόστος της κρίσης, το μέλλον των μικρο-μεσαίων επιχειρήσεων, την αύξηση της ανεργίας.

Ένας συνδυασμός προσπάθειας παραπλάνησης, εξαπάτησης των πολιτών, σκοτεινού πολιτικο-οικονομικού παρασκηνίου, πασίδηλης ανικανότητας και κοντόφθαλμης ιδιοτέλειας έχει προκαλέσει παράλυση. Το περιβόητο πακέτο των 28 δισ. -χάρισμα στις τράπεζες- περιφέρεται στα αζήτητα ή σαν "ύποπτη βόμβα" που κανείς δεν θέλει να αγγίξει...

Πρωταγωνιστές της εκπληκτικής αυτής ιστορίας το κυβερνητικό επιτελείο -με πρωταγωνιστές τον Γ. Αλογοσκούφη και τον Κ. Καραμανλή- και οι διοικήσεις των τραπεζών -διοικητές και το "αόρατο" σύστημα στηρίξεώς τους.

Όργιο παρασκηνίου

Το πιο φανερό χαρακτηριστικό αυτής της ιστορίας είναι το όργιο παρασκηνίου ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους επικεφαλής των τραπεζών. Ως τμήματα του ιδίου συστήματος εξουσίας διαπραγματεύονται κρυφά, αλληλοεκβιάζονται, αφήνονται στη δημοσιότητα μόνον επιλεγμένες όψεις της υπόθεσης, φτιασιδωμένες κατάλληλα για επικοινωνιακή κατανάλωση.

Δεν υπάρχει μια υπεύθυνη δήλωση των διοικητών τραπεζών για το τι δεν τους αρέσει στους όρους του πακέτου των 28 δισ. Δεν υπάρχει μια υπεύθυνη ενημέρωση από το υπουργείο για τις συνεχείς τροποποιήσεις που υφίσταται το νομοσχέδιο, καμία εξήγηση για τις συνεχείς υπαναχωρήσεις.

Κρύβουν οι μεν τους οικονομικούς τους σχεδιασμούς και τους κερδοσκοπικούς ελιγμούς τους, οι δε το περιεχόμενο των διαβεβαιώσεων που δίνουν στους "ενδιάμεσους" που διαχειρίζονται τα κεφάλαια της κοινωνίας μας.

Λόγια παραπλανητικά

Το παρασκήνιο πάει μαζί με την παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Οι διαβεβαιώσεις κυβερνητικών και τραπεζών για τη "θωράκιση" του τραπεζικού συστήματος απέναντι στην κρίση ήταν μόνο λόγια για κατανάλωση, όπως απεκάλυψαν οι απαιτήσεις στήριξης των τραπεζών που οδήγησαν στο πακέτο των 28 δισ. ευρώ.

Οι δηλώσεις για μείωση του κόστους του χρήματος, για χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, για μείωση των επιτοκίων δανεισμού, αποδείχθηκαν παλαιοκομματικά "θα". Οι ίδιοι που τα δήλωσαν, είτε αποφάσιζαν τις ίδιες ημέρες να κάνουν το αντίστροφο, είτε γνώριζαν -στο υπουργείο Οικονομίας- ότι το χρήμα ακριβαίνει και κάλυπταν τις επιλογές των τραπεζών.

Κοντόφθαλμοι

Η κοντόφθαλμη ιδιοτέλεια είναι πασίδηλη. Δεν αφορά μόνο τις διοικήσεις των τραπεζών. Εκδηλώνεται ως γενικότερη νοοτροπία του συστήματος πολιτικο-οικονομικής εξουσίας με κεντρικό συντονιστή, οργανωτή και υπεύθυνο την κυβέρνηση και τα όργανά της στη ρύθμιση της οικονομίας.

Είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι επιβάλλοντας πιστωτικό στραγγαλισμό στην οικονομία θα κερδίσουν οι τράπεζες; Και όμως το κάνουν, υπολογίζοντας βραχυχρόνιους λογαριασμούς και διακυμάνσεις της τιμής των μετοχών.

Είναι δυνατόν να νομίζουν ότι σταματώντας τα επιδοτούμενα στεγαστικά και αυξάνοντας τα επιτόκια δανεισμού θα ανεβάσουν την κερδοφορία τους;

Πρόκειται για κινήσεις στη σκακιέρα της διαπραγμάτευσης με τον Αλογοσκούφη για την τύχη του δημοσίου χρήματος των 28 δισ. Πρόκειται για συμπεριφορές τις οποίες έχει επιτρέψει η διαπλοκή κυβέρνησης - τραπεζικών στελεχών και συμφερόντων, η βαριά νεοφιλελεύθερη σφραγίδα στις επιλογές των κυβερνητικών επιτελείων.

Εγκλωβισμένοι μέσα στην ιδιοτελή νοοτροπία που τροφοδοτεί η θέση τους στην κίνηση των κεφαλαίων δεν μπορούν να δουν πού οδηγούν την οικονομία και τη χώρα. Όπως δεν έβλεπαν προ μηνών, πριν ξεσπάσει η κρίση.

Ίσως δέσμιοι αυτής της λογικής -κρυφά σήμερα, φωναχτά αύριο, όπως χθες- να πιστεύουν ότι οι "αγορές" θα αποθεραπευθούν με λίγα μέτρα και κυρίως με τη χρηματοδότησή τους από το δημόσιο χωρίς να δίνουν κανένα αντάλλαγμα.

Ποιος αποφασίζει;

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση παρακολουθούμε μια κυβέρνηση παραπαίουσα, να αλλάζει κάθε εβδομάδα το νομοσχέδιο για τις τράπεζες, να μην μπορεί να επιβάλει μια πολιτική βούληση.

Η γελοιοποίηση της κυβέρνησης Καραμανλή είναι η κατάληξη. Με πρωταγωνιστές διοικητές που διορίζονται από την κυβέρνηση, το τραπεζικό σύστημα αδιαφορεί για τις κυβερνητικές θέσεις.

Προφανώς πιστεύουν ότι είναι... ανώτεροι από την κυβέρνηση. Ίσως γιατί ξέρουν πόσο ευάλωτη και ανίκανη είναι η κυβέρνηση της Ν.Δ. στη σημερινή κρίση.

Νέες επιλογές

Σε αυτό το πλέγμα σχέσεων, επιλογών, νοοτροπιών δεν μπορεί να προκύψει κάτι καλό για τους πολλούς, για το κοινό δημόσιο συμφέρον, τη συνολική πορεία της οικονομίας.

Οι πρωταγωνιστές διαχειρίζονται τις τύχες του δημόσιου πλούτου μας, της δουλειάς, της εφευρετικότητας, της επιχειρηματικότητας μιας ολόκληρης κοινωνίας, στο ευρύτερο ευρωπαϊκό και διεθνές πλαίσιο.

Μπορεί να έχουν την εξουσία, αλλά δεν έχουν την ηθική νομιμοποίηση να επιρρίψουν και πάλι το κόστος της κρίσης στους "αδύναμους" της κοινωνίας. Κι αν το κάνουν δεν θα συναντήσουν τη συναίνεση ή την υποταγή...

Οι κοινωνικές αντιδράσεις όταν εξαγγέλθηκε το πρόγραμμα των 28 δισ. δεν τους υποψίασαν;