Γιατί πρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα το Ιράν
Jean-Marie Colombani, Το Βήμα της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-06-28
Ουσιαστικά, καμία επιλογή δεν φαίνεται πειστική σε αυτή τη φάση. Η παραδοσιακή στάση, η οποία θα συνίστατο στην τήρηση σκληρής και αδιάλλακτης γραμμής, προφανώς θα παρείχε τροφή στην ιδέα της δυτικής ανάμειξης και κατά συνέπεια θα διευκόλυνε την ιρανική ηγεσία να ξαναπάρει στα χέρια της, εν ονόματι του εθνικισμού, μια κατάσταση που θα μπορούσε να ξεφύγει από τον έλεγχο. Από την άλλη πλευρά όμως, επιδεικνύοντας ένα πιο συνετό, πιο προσεκτικό προφίλ και διατηρώντας ανοιχτή την πόρτα του διαλόγουακολουθώντας δηλαδή το σχέδιο δράσης της αμερικανικής προεδρίας από την έναρξη της κρίσης -, η ιρανική ηγεσία καταλήγει να θεωρεί ότι μπορεί να καταστέλλει όσο της αρέσει, εφόσον έχει εξασφαλισμένη τη διεθνή ατιμωρησία. Ο Μπαράκ Ομπάμα μπορούσε δικαίως να δυσπιστεί για την αποτελεσματικότητα της πρώτης στρατηγικής, εκείνης της αυστηρότητας, διότι στο παρελθόν είχε χρησιμοποιηθεί από τον ίδιο τον Τζορτζ Μπους- το ξεχάσαμε γρήγορα- όταν «φλέγονταν» τα πανεπιστήμια της Τεχεράνης. Η αμερικανική στάση εκείνης της εποχής έκανε τους φοιτητές να πιστεύουν ότι θα τους στήριζαν: εκείνοι που δεν εξοντώθηκαν, φυλακίστηκαν. Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε ενώπιον μιας δικτατορίας για την οποία θα είχαμε άδικο αν πιστεύαμε ότι ενεργεί με λογικό τρόπο. Οπως όλες οι δικτατορίες όμως, είναι εμφανώς έτοιμη για όλα προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Πράγμα που κάνει πυροβολώντας το πλήθος των διαδηλωτών.
Παρ΄ όλα αυτά ορισμένες αραβικές χώρες της περιοχής έχουν την τάση να ελαχιστοποιούν τους κινδύνους της σημερινής κατάστασης. Οι κύκλοι εξουσίας στην Τεχεράνη, εκπρόσωπος των οποίων είναι ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, εμμένοντας στην ύπαρξη μιας συνωμοσίας- των Αμερικανών, των εβραίων και των Βρετανών, όπως διαβεβαίωσε ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης της Ισλαμικής Επανάστασης- επιθυμούν να εξοπλίσουν το Ιράν με πυρηνικά όπλα. Τα όπλα αυτά, στα χέρια μιας τόσο παράλογης και φανατισμένης εξουσίας, δεν θα έθεταν σε κίνδυνο μόνο την περιοχή, αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου. Τα πυρηνικά όπλα στην υπηρεσία ενός είδους φασισμού αποτελούν σημαντική απειλή, την οποία πρέπει συνεχώς να εποπτεύουμε. Ωστόσο για ορισμένες αραβικές χώρες το γεγονός ότι ο κ. Αχμαντινετζάντ παραμένει στην εξουσία δεν συνιστά απαραιτήτως κακό νέο. Και αυτό διότι, όπως λένε, δεδομένου του μεγέθους της εξέγερσης που αναγκάστηκε να καταστείλει, το περιθώριο ελιγμών του θα είναι μικρότερο. Σαφώς, οι μουλάδες θα πρέπει να ασχοληθούν περισσότερο με την καταστολή της εξέγερσης και την άσκηση μεγαλύτερου ελέγχου επί της ιρανικής κοινωνίας και έτσι θα αποτελούν μικρότερη απειλή στο εξωτερικό της χώρας τους. Κατά βάθος οι μουλάδες δεν έβλεπαν με καλό μάτι μια προσέγγιση μεταξύ Ιράν και Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία θα μπορούσε να επιταχυνθεί αν γινόταν σεβαστό το εκλογικό αποτέλεσμα και αν τα ηνία της εξουσίας περνούσαν στον Μιρ Χοσεΐν Μουσαβί. Για να πούμε την αλήθεια, είναι πιθανό η κατάσταση να εξελιχθεί αντιστρόφως, καθώς μια εξουσία που βρίσκεται στριμωγμένη στο εσωτερικό της χώρας μπορεί κάλλιστα να αποπειραθεί να βγει από τη δύσκολη θέση επιδεικνύοντας μεγαλύτερη επιθετικότητα στο εξωτερικό της. Σε αυτό το στάδιο ένα είναι βέβαιο: η ελευθερία καταπνίγεται, εκείνοι που την υπερασπίζονται χάνουν τη ζωή τους και η δικτατορία είναι πάντα στη θέση της...