1. Παρά την φθορά 20 χρόνων εξουσίας, ο Ερντογάν συνεχίζει να συγκινεί ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινωνίας, που ”πίνει νερό στο όνομα του”.

Ο κόσμος της υπαίθρου, των επαρχιακών κωμοπόλεων, αλλά και των φτωχών συνοικιών στον περίγυρο των μεγαλουπόλεων που είδαν ανάπτυξη κατά την 20ετία της διακυβέρνησης Ερντογάν, είναι σημαντικά τμήματα των υποστηρικτών του. Σε αυτό το τελευταίο οφείλεται και το γεγονός ότι η υποψηφιότητα Ερντογάν συγκράτησε πολύ σημαντικές δυνάμεις στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, παρά το ότι οι δήμαρχοι των δυο μεγαλουπόλεων ανήκουν στην αντιπολίτευση.

Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι υποκλοπές ήταν ένα σκάνδαλο πολλών μεγατόνων. Διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε ο ίδιος να θέσει την ΕΥΠ υπό την προσωπική του εποπτεία και επίσης διόρισε συγγενικό του πρόσωπο για διευθυντή της.

Αρα η ευθύνη για τα όποια στραβοπατήματά της, για να το πω ευγενικά, βαρύνει αποκλειστικά τον πρωθυπουργό. Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται.

Να που άρχισε να βρίσκει τη φωνή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή! Αν και διόλου «ιλουμινάτα» αυτή, στη δεύτερη έκθεση μεταμνημονιακής εποπτείας της χώρας μας έκανε τέσσερις σημαντικές υποδείξεις: μία, ότι για να επιτευχθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα που έχουν συμφωνηθεί, πρέπει να συγκρατηθεί η αύξηση των καθαρών κρατικών δαπανών στο 2,6%. Δεύτερη, ότι κάτι πρέπει να γίνει για τη φοροδιαφυγή – ακούγοντας στην πιάτσα πόσο συχνά πληρώνονται σε ρευστό λογαριασμοί 400-500 ευρώ, φαντάζεσαι πόση έκταση έχει πάρει το πρόβλημα.

Δεν έχω κανένα λόγο να κρατήσω την εντολή. Δεν έχω κανένα λόγο να κρύψω ότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι για εμάς ένα οδυνηρό σοκ, απρόσμενα οδυνηρό.

Φοβάμαι και για την κοινωνία είναι οδυνηρό αποτέλεσμα, ακόμα και για όσους ψήφισαν τη ΝΔ δεδομένου ότι διαμορφώνονται συσχετισμοί που αν επαναληφθούν στις επόμενες εκλογές της ενισχυμένης αναλογικής, θα δημιουργήσουν ασφυκτικές συνθήκες για Δημοκρατία.

Μια παντοδυναμία και μάλιστα μιας κυβέρνησης που η συμπεριφορά της την πρώτη τετραετία έδειξε ότι δεν σέβεται ούτε το κράτος δικαίου, ούτε τη Δημοκρατία, ούτε τον πλουραλισμό.

Χάσαμε τη μάχη στις εκλογές της ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για μια μεγάλη ΗΤΤΑ. Και το κυριότερο είναι ότι δεν ανιχνεύσαμε ότι αυτή επέρχονταν! Και αυτή η ευθύνη είναι, πρωταρχικά, κεντρική.

Τις επόμενες ώρες και ημέρες οφείλουμε να δούμε αυτοκριτικά πού κάναμε λάθη.

Στο ημιτελές μυθιστόρημά του «Περλέφτερ, η ιστορία ενός αστού», το οποίο ανακαλύφθηκε το 1978, σχεδόν σαράντα χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Γιόζεφ Ροτ έγραφε ότι «όποιος έχει τη δύναμη δεν έχει καμία ανάγκη τη λογική», ενώ, αναφερόμενος στους λεγόμενους μετριοπαθείς, σημείωνε: «Λένε γι’ αυτούς ότι παραμένουν στη μετριοπάθεια του Κέντρου επειδή είναι λογικοί και μυαλωμένοι. Αλλά όχι: Παραμένουν στο Κέντρο επειδή είναι χορτάτοι. Επειδή είναι από παντού προστατευμένοι. Επειδή δεν έχουν διακόψει σχέσεις, δεν έχουν κλείσει πόρτες προς καμία πλευρά».

Η ειδησεογραφία είναι πυκνή: Στις ΗΠΑ ο Κολοράντο στεγνώνει, στον Καναδά φοβούνται ότι ο καύσωνας ίσως προκαλέσει δεκάδες θανάτους όπως πέρυσι. Στην άλλη άκρη της Γης, στην Μπανγκόκ, το θερμόμετρο γράφει ρεκόρ εποχής, 41° Κελσίου, μεγαλουπόλεις της νοτιοανατολικής Ασίας έχουν μετατραπεί σε θερμοκήπια με καυτό και μολυσμένο αέρα, παραδίπλα, στην πολύπαθη Μιανμάρ, ο κυκλώνας «Μόχα» άφησε πίσω του δεκάδες νεκρούς και αμέτρητες καταστροφές.

Υποψήφιος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Β1 Αθηνών, ΒΟΡΕΙΟΣ Τομέας

52 χρόνια στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, απ΄ τη δικτατορία μέχρι σήμερα, έμαθα ότι τίποτα δεν χαρίζεται χωρίς αγώνες.

Αγώνες όμως με στόχευση. Με διεκδικήσεις, όχι μόνο ως απόκρουση ή κατάργηση αντεργατικών, αντικοινωνικών, αντιπεριβαλλοντικών πολιτικών και μέτρων, αλλά ως περιέχουσες και προβάλλουσες και την αντιπρόταση.

Έμαθα ότι τίποτα δεν μπορεί να εμπνεύσει κοινωνικές ομάδες και ευρύτερα σύνολα να ταχθούν σε ένα στόχο, να κινητοποιηθούν, να θυσιάσουν κάτι, αν δεν βλέπουν ότι αυτός ο στόχος εντάσσεται σε ένα σχέδιο, μια προοπτική, ότι υπάρχει ένα όραμα.

Μετά από μία αγωνιώδη νύχτα καταμέτρησης, φαίνεται ότι θα χρειαστεί και β’ γύρος προεδρικών εκλογών στην Τουρκία μεταξύ των δύο πρώτων υποψηφίων, των κ.κ. Ερντογάν και Κιλιτσντάρογλου. Και αυτό διότι, παρά το προβάδισμα του Ταγίπ Ερντογάν, κανείς υποψήφιος δεν ξεπερνά το 50%+1 των ψήφων.

Νωρίτερα φαινόταν ότι ο νυν πρόεδρος ξεπερνά έστω ελαφρά το 50%, καθώς τα αποτελέσματα προέρχονταν από την κεντρική Τουρκία όπου βρίσκεται ο σκληρός πυρήνας των υποστηρικτών του. Όταν όμως ήρθαν τα αποτελέσματα από τα παράλια, που παραδοσιακά ψηφίζουν τους κεμαλιστές, το ποσοστό του μειώθηκε.

Υποψήφιος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Β3 Αθηνών, Νότιος Τομέας

Μία εβδομάδα έμεινε μέχρι την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της 21ης Μαΐου. Μετά από 4 δύσκολα χρόνια για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, έφτασε πλέον η στιγμή που θα κριθεί η πορεία της χώρας για την επόμενη τετραετία. Σε όλη την προεκλογική περίοδο το δίλημμα των εκλογών έχει τεθεί με εμφατικό τρόπο. Θα συνεχισθεί η ίδια άδικη πολιτική της ΝΔ ή θα υπάρξει μια μεγάλη πολιτική αλλαγή με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα;

Για την ανάγκη σχηματισμού προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στις κάλπες της 21ης Μαΐου μιλά η Ρένα Δούρου στην ΑΥΓΗ της Κυριακής, προκειμένου, όπως υπογραμμίζει, «να κάνουμε πράξη την ελπίδα». Αναφορικά με την υπόθεση του μορφώματος Κασιδιάρη κατηγορεί τη Νέα Δημοκρατία για διαστρέβλωση της πραγματικότητας προκειμένου να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., ενώ αφήνει αιχμές για το γεγονός ότι ο καταδικασμένος νεοναζί έκανε επί τρία χρόνια καμπάνια μέσα από τη φυλακή. Ακόμη, κάνει ιδιαίτερη αναφορά στα ζητήματα της λειτουργίας του κράτους και της αξιοπιστίας στην πολιτική. Σε αυτό το πλαίσιο, ασκεί δριμεία κριτική στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία κατηγορεί για υπονόμευση της δημοκρατίας και διεύρυνση των ανισοτήτων.

Σαφείς απαντήσεις δίνει ο Γιάννης Δραγασάκης στις επικρίσεις των πολιτικών αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αναφορικά με το πρόγραμμά του. Ξεκαθαρίζει ότι το πρόγραμμα του κόμματος είναι ρεαλιστικό και «δεν παραβλέπει τις δημοσιονομικές δυνατότητες». Σημειώνει, ωστόσο, ότι οι προγραμματικές προτεραιότητες δίνονται «με κριτήριο τις ανάγκες των πολλών και συνολικά της κοινωνίας». Μάλιστα, αντιστρέφει τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, τονίζοντας ότι «η δαπάνη για το ΕΣΥ, τα σχολεία, την ασφάλεια των τρένων ή το κοινωνικό κράτος δεν είναι “κόστος” με την έννοια της ανάλωσης, αλλά επένδυση με ισχυρά πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα».