Μερικοί στη χώρα μας εύχονται να καταρρεύσει πλήρως η τουρκική οικονομία μετά τη συνεχή καταπόντιση του νομίσματός της. Ξεχνάνε όμως ότι η Ελλάδα θα είναι πάντα γείτονας με την Τουρκία και θα υφίσταται τις συνέπειες από δυσμενείς εξελίξεις στη γειτονική χώρα. Το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας είναι να έχουμε δίπλα μας μια Τουρκία σταθερή, ειρηνική και δημοκρατική.

Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας τείνουμε να πιστεύουμε ότι σχεδόν όλα στον κόσμο περιστρέφονται γύρω από εμάς. Αυτά που γίνονται, έχουν νόημα είτε για να μας «υποστηρίξουν», είτε για να μας «υπονομεύσουν». Δεν θα μπορούσε η περίπτωση της Λιβύης να ξεφύγει από τον κανόνα αυτό.

Την ώρα που όλος ο κόσμος είχε τα μάτια του στραμμένα στο περιεχόμενο της συνάντησης των ηγετών από τις 20 χώρες με τις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη μας, τα περισσότερα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης ασχολούνταν με το αν -στο περιθώριο της συνάντησης- θα γινόταν η συνάντηση του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, με τον Αμερικανό πρόεδρο, Τζο Μπάϊντεν.

Το κλίμα φόβου που καλλιεργείται στην κοινή γνώμη με σενάρια ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, δημιουργεί κάποια ανοχή ως προς την επανέναρξη ενός εξοπλιστικού ανταγωνισμού. Ουσιαστικά, ελληνική κοινωνία και πολιτικό σύστημα εθίζονται στο να "πληρώνουμε" την απροθυμία μας για προωθητικούς συμβιβασμούς και στο να προσπαθούμε να "εξαγοράσουμε" την στήριξη άλλων χωρών με προμήθεια οπλικών συστημάτων τους.

Το 2001 προμηνυόταν μια ήσυχη χρονιά για την αμερικανική πολιτική. Ο νέος πρόεδρος, Τζωρτζ Μπους τζούνιορ, δεν είχε καμία διάθεση να συνεχίσει τις παρεμβάσεις των προκατόχων του στην διεθνή πολιτική σκηνή. Πίστευε στην «απομονωτική» πολιτική της υπερ-συντηρητικής πτέρυγας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και στην απόσυρση των ΗΠΑ από πολλές διεθνείς δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.

Κλίμα κινδυνολογίας έχει διαμορφωθεί, με ευθύνη ορισμένων υπουργών και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος αλλά και κάποιων ΜΜΕ, όσον αφορά την πιθανότητα έλευσης προσφύγων λόγω της κρίσης στο Αφγανιστάν. Η στρεβλή εικόνα ότι θα αντιμετωπίσουμε μια επερχόμενη «εισβολή» σίγουρα δεν διαμορφώνει αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιτρέπεται να αιφνιδιαστεί, όπως συνέβη με τον εμφύλιο στη Συρία

Τις τελευταίες μέρες, με ευθύνη ορισμένων υπουργών και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος αλλά και κάποιων ΜΜΕ, διαμορφώνεται ένα οιονεί «πολεμικό κλίμα» στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της χώρας μας, όσον αφορά την πιθανότητα έλευσης προσφύγων λόγω της κρίσης στο Αφγανιστάν. Η αίσθηση ότι θα εμπλακούμε ως κράτος σε μια σχεδόν πολεμική περιπέτεια και θα αντιμετωπίσουμε μια επερχόμενη «εισβολή» σίγουρα δεν διαμορφώνει αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες, ιδιαιτέρως σε αυτούς που διαβιούν σε παραμεθόριες περιοχές.

Από εδώ και πέρα, η διεθνής κοινότητα και κυρίως οι «δυτικές» χώρες θα πρέπει να πρέπει να αναπτύξουν μηχανισμούς αντιμετώπισης προβλημάτων, σε περίπτωση που οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν ή δεν έχουν δυνατότητα να εμπλακούν (τουλάχιστον με πρωταγωνιστικό ρόλο).

Η κατάληψη της εξουσίας στο Αφγανιστάν δημιουργεί ερωτήματα για το πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο αλλά και τι αναμένεται να συμβεί από εδώ και πέρα.

Ένας παλαίμαχος Έλληνας διπλωμάτης, που διετέλεσε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της χώρας μας στον ΟΗΕ, διηγείτο πριν χρόνια: «Ξέρετε πότε κερδίσαμε τα πιο σαφή ψηφίσματα και αποφάσεις στον ΟΗΕ; Στις πιο μαύρες ημέρες για την Κύπρο! Την πρώτη φορά, αμέσως μετά την τουρκική στρατιωτική επέμβαση το 1974. Και την δεύτερη, την επομένη της ανακήρυξης της αυτοαποκαλούμενης “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου’’ το 1981». Και συμπλήρωνε με νόημα : «Η Κύπρος μάτωνε κι εμείς …θριαμβεύαμε στα διπλωματικά πεδία !! ».

Βιάστηκαν "πηγές" του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών να χαρακτηρίσουν το μισάνοιγμα της Τουρκίας για προσφυγή στην Χάγη, ως "εκ του πονηρού" και "παιχνίδια εντυπώσεων". Εφόσον η προσφυγή στη Χάγη αποτελεί επίσημη θέση της χώρας μας από το 1974, θα έπρεπε η ελληνική πλευρά να θεωρεί θετικό κάθε βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Το τελευταίο Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (25 Ιουνίου) επρόκειτο να έχει ως κύριο θέμα τις σχέσεις με την Τουρκία. Εξελίχθηκε τελικά με κύριο θέμα την Ρωσία. Παρ όλα αυτά, οι σχέσεις με την Τουρκία προχώρησαν κατά ένα βήμα.

Η ΕΕ ενέκρινε ένα νέο πακέτο χρηματοδότησης για την συντήρηση του τεράστιου αριθμού των 4 εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών, που βρίσκονται στο έδαφος της Τουρκίας.

Από τον Ιούλιο του 2019, που έγιναν οι εκλογές, ο «ωφέλιμος» πολιτικός χρόνος ήταν ελάχιστος

Μετά το καλοκαίρι, μεσολάβησε το εξάμηνο «ανοχής» για κάθε νέα κυβέρνηση και αμέσως μετά προέκυψε η πανδημία. Μπορούμε να πούμε ότι είχαμε μια παράξενη -πολιτικά- διετία.

Ας κάνουμε όμως ορισμένες παρατηρήσεις

1. Από την αρχή διαμορφώθηκε απόλυτος συγκεντρωτισμός στην κυβέρνηση. Με το πρόσχημα του -αναγκαίου- συντονισμού, όλες οι εξουσίες μεταφέρθηκαν στον πρωθυπουργό.