Πολλοί δυτικοί ηγέτες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία για να ανακάμψουν πολιτικά. Ο Μπάιντεν δεν τα πήγαινε καλά. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες του με σοσιαλδημοκρατικό άρωμα σκόνταφταν στην αντίσταση των Ρεπουμπλικανών και στα χαρακώματα που είχε στήσει η δεξιά πτέρυγα των Δημοκρατικών, η δημοφιλία του μειωνόταν, το φιάσκο της άτακτης αποχώρησης από το Αφγανιστάν τού έχει στοιχίσει, ο τραμπισμός τον απειλεί και έχει μπροστά του τις ενδιάμεσες εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις δεν ήταν ευνοϊκές.

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ επικίνδυνος για τη δημοκρατία και ευτυχώς που αποτρέψαμε την επικράτησή του για δεύτερη φορά, όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός μιλώντας εκτός χειρογράφου σε εκδήλωση στο Μόναχο; Υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στη Νέα Δημοκρατία με τις οποίες θα μπορούσε να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την προϋπόθεση ότι θα φύγει από τη μέση ο Μητσοτάκης, όπως είπε ο Γιώργος Τσίπρας; Για να δούμε.

Σε έντονο προβληματισμό έχουν μπει τα στελέχη της κυβέρνησης και το πρωθυπουργικό επιτελείο. Η ανεπάρκειά τους στη διαχείριση των κρίσεων είναι εκκωφαντική και σιγά-σιγά αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται ακόμη και οι φανατικοί οπαδοί τους. Αυτοί δεν πρόκειται να λακίσουν, δεν πρόκειται όμως και να αγωνιστούν με θέρμη για να πείσουν τους επαμφοτερίζοντες και τους αναποφάσιστους.

Η νίκη του Πορτογάλου σοσιαλιστή Αντόνιο Κόστα προκάλεσε ευφορία στις τάξεις των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών και προβληματισμό στη ριζοσπαστική Αριστερά λόγω των πολύ χαμηλών επιδόσεων των δύο κομμάτων της (Κομμουνιστικό Κόμμα, Μπλόκο) που στήριζαν την κυβέρνηση Κόστα, αλλά προκάλεσαν τις εκλογές επειδή αρνήθηκαν να ψηφίσουν τον προϋπολογισμό και απαίτησαν πιο γενναιόδωρα μέτρα για τους εργαζόμενους.

Την Κυριακή το βράδυ στη Βουλή διέπραξε σωρεία αδικημάτων και δημιούργησε τοξικό κλίμα και την Τρίτη στη Θεσσαλονίκη ξέχασε τα πάντα και έδωσε συμβουλές για το πώς πρέπει να λειτουργούν η Δικαιοσύνη και το κράτος δικαίου. Τα δυο πρόσωπα του πρωθυπουργού. Οι οπορτουνισμοί για να μην προκαλούν το δημόσιο αίσθημα πρέπει να έχουν μια απόσταση μεταξύ τους. Δεν μπορείς τη μια μέρα να υποστηρίζεις κάτι με φανατισμό και την ακριβώς επόμενη να το καταρρίπτεις με πομπώδη ρητορική.

Δημοφιλής πρακτική της πολιτικής τα σενάρια. Κυκλοφορούν, κάνουν ντόρο, δημιουργούν προσδοκίες, αποσύρονται αφού έχουν κάνει τη δουλειά για την οποία συντάχθηκαν και ενίοτε επιστρέφουν σε νέες παραλλαγές. Κάποια είναι άνευ σημασίας. Κάποια όμως, επειδή οι …συγγραφείς τους ανήκουν στον στενό κύκλο εξουσίας, δεν πρέπει να τα προσπερνάμε. Οφείλουμε να τα αξιολογούμε. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας ζήτησε την παραίτηση του πρωθυπουργού και την προσφυγή στις κάλπες.

Στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. η κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης πόνταραν όλα τα λεφτά τους στον Ανδρέα Λοβέρδο. Απαξίωναν με ήκιστα πολιτικούς χαρακτηρισμούς την υποψηφιότητα Γιώργου Παπανδρέου, γιατί πίστευαν ότι αν εκλεγεί αυτός αρχηγός θα σπρώξει το κόμμα στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ (και μόνο στη σκέψη ανατρίχιαζαν) και αδιαφόρησαν για τον Νίκο Ανδρουλάκη -τον θεωρούσαν αουτσάιντερ χωρίς πολλές πιθανότητες να περάσει στον τελικό. Αστόχησαν.

Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν έχει καλές επιδόσεις στην πρόβλεψη. Παρά το γεγονός ότι περιβάλλεται από πολλούς επικοινωνιολόγους, παρά το γεγονός ότι χρυσοπληρώνει για να τον συμβουλεύουν ξένους ειδικούς στην παραπλάνηση της κοινής γνώμης, παρά το γεγονός ότι έχει στα χέρια του κρυφές δημοσκοπήσεις για να σχηματίζει καλύτερη από τον κοινό θνητό εικόνα για το τι απασχολεί τους πολίτες, παρά το γεγονός ότι ακόμη και φιλικά στην παράταξή του μέσα ενημέρωσης ασκούν κριτική για αστοχίες, παλινωδίες, αχαλίνωτη φλυαρία, αυτός παρασύρεται, αυτοσχεδιάζει, έχει υποκύψει στη σαγήνη της μεγαλοστομίας και ερωτοτροπεί πεισματικά με την ελαφρότητα.

Υπάρχει εσωτερικός εχθρός; Παλιότερα, σε εποχές που η δημοκρατία ήταν είδος εν ανεπαρκεία, ο εσωτερικός εχθρός ήταν ο κομμουνισμός και οι παραφυάδες του. Παρακολουθούνταν λοιπόν όσοι πίστευαν σ’ αυτόν ή τον αντιμετώπιζαν με συμπάθεια. Ηταν απειλή για το καθεστώς. Η ΚΥΠ και η Ασφάλεια είχαν στήσει μηχανισμούς ελέγχου, προκειμένου να σώσουν τη χώρα από τους επικίνδυνους κομμουνιστές και τους συνοδοιπόρους τους (τη μισή Ελλάδα δηλαδή, αν προσθέσουμε τους αριστερούς, τους κεντροαριστερούς και κάμποσους κεντρώους), που προετοίμαζαν τον τρίτο γύρο είτε με ένοπλα μέσα είτε με πρακτικές πεζοδρομίου.

Όταν μια σοβαρή υπόθεση είναι σε διαδικασία έρευνας και κυρίως όταν εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κρατικοί υπάλληλοι, οι κυβερνητικοί παράγοντες πρέπει να κρατούν το στόμα τους κλειστό και να αποφεύγουν ακόμη και τις έμμεσες αναφορές, γιατί διαφορετικά είναι ευάλωτοι στην κατηγορία ότι επιχειρούν να επηρεάσουν τις δικαστικές αρχές και τα πειθαρχικά όργανα της υπηρεσίας στα οποία έχουν παραπεμφθεί οι δράστες. Στοιχειώδες για οργανωμένα κράτη δικαίου; Στοιχειώδες. Ομως στην Ελλάδα όλα γίνονται διαφορετικά.

Το παίζει άνετη η κυβέρνηση με την υπόθεση της εξεταστικής επιτροπής για τη λίστα Πέτσα, ωστόσο έχει συνειδητοποιήσει πως θα βρεθεί σε δύσκολη θέση αν η συζήτηση μπει επί της ουσίας. Και γι’ αυτό επιχειρεί να σαμποτάρει τη διαδικασία διευρύνοντας την περίοδο εξέτασης. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία συμφώνησαν και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, αφορά μια συγκεκριμένη χρονική φάση και περιλαμβάνει εκτός της διαβόητης λίστας και την περίπτωση μιας εταιρείας δημοσκοπήσεων. Το διάστημα 2015-2019 δεν είχαμε κάτι ανάλογο με τη λίστα Πέτσα.

Τρία περιστατικά που δείχνουν πώς κινείται η Αστυνομία. Η εξέλιξη των συγκεκριμένων υποθέσεων πρέπει να μας προβληματίσει για την ποιότητα των ερευνών που κάνει, οφείλει όμως να απασχολήσει και την πολιτική ηγεσία του υπουργείου και τη Δικαιοσύνη που καλείται να αποφασίζει με βάση τα στοιχεία που της προσκομίζουν οι διωκτικές αρχές.