Συντρόφισσες και σύντροφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, σας ευχαριστώ θερμά για την υποδοχή σας… Με τόλμη, αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση προχωράμε και ξεκινάμε σήμερα.

Ξεκινάμε μαζί ένα νέο σπουδαίο ιστορικό εγχείρημα για την αριστερά και το προοδευτικό κίνημα στη χώρα μας. Είμαστε εδώ, όλες και όλοι μαζί, προερχόμενοι από διαφορετικές πολιτικές καταγωγές, αλλά βαθιά πεπεισμένοι ότι η Ελλάδα, η πατρίδα μας, μπορεί να προχωρήσει μπροστά μόνο με ένα σχέδιο προοδευτικών αλλαγών που θα στηρίζεται στη κοινωνική δικαιοσύνη και στην εμβάθυνση της δημοκρατίας.

ΚΑΤ’ ΑΡΧΑΣ οφείλω να δηλώσω ότι δεν έχω πρόσβαση σε στοιχεία που δείχνουν τεκμηριωμένα και εκ των έσω προς τα πού κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ και επίσης ότι οι σκέψεις που ακολουθούν στηρίζονται στον δημόσιο λόγο, δηλαδή σε πράγματα τα οποία διάβασα, άκουσα και είδα, όπως κι εσείς. Για να το πω αλλιώς, πρόκειται για εύλογες ή μη εύλογες εικασίες.

Η τριμερής συνάντηση για το Κυπριακό στο Βερολίνο ( Αντ. Γκουτέρες ΓΓ ΟΗΕ, προέδρος Ν. Αναστασιάδη, τουρκοκύπριος ηγέτης Μ. Ακιντζί) κατέληξε σε ορισμένα αποτελέσματα για το πλαίσιο αναφορας που επιτέπουν να ανοίξει η διαδικασία-διάλογος για την οριστική διευθέτηση του ζητήματος που παραμένει άλυτο εδώ και σαρανταπέντε περίπου χρόνια.

Η Αυστριακή Δημοκρατία βρίσκεται σε πολιτική κρίση εδώ και πολλούς μήνες. Παρά το γεγονός ότι ο πρώην Καγκελάριος Κουρτς αποδείχτηκε εξαιρετικά δημοφιλής, τολμηρός και αποτελεσματικός, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την θέση του, όταν ο αντικαγκελάριος Στράχε της ακροδεξιάς παράταξης αποδείχτηκε όχι μόνο φιλορώσος, αλλά και προφανώς διαπλεκόμενος. Σε βίντεο που είχε γυριστεί σε ανύποπτο χρόνο φέρετε να συνομιλεί σε βίλα στο νησί πολυτελείας Ίμπιζα -εξ ού και ‘’Ibiza gate’’- με νεαρή Ρωσίδα εκπρόσωπο Ρώσου ολιγάρχη.

Σοφό τον χαρακτηρίζουμε τον λαό, λες κι εμείς δεν είμαστε τμήμα του αλλά επιστάτες του, δεν φαίνεται όμως να μαθητεύουμε στη σοφία του. «Μην τάξεις σ’ άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι», λέει η παροιμία. Κι έχει το δίκιο της. Το παιδί θα το πάρει το παράπονο και το βαρύ το κλάμα αν δεν του αγοράσεις το υπεσχημένο κουλούρι, ο δε άγιος θα πεισμώσει αν δεν λάβει ό,τι του έταξες για να σε συντρέξει στη δύσκολη στιγμή. Ας συμπληρωθεί, λοιπόν, η παροιμία: «Μην τάξεις σ’ άγιο κερί, σε παιδί κουλούρι και σε ημέτερο θεσούλα». Κατά προτίμηση με καλό μισθό, αφού καταντήσαμε να μετράμε την αξία και την αξιοπρέπειά μας με μοναδικό νόμισμα τις αποδοχές μας, το έχει μας γενικώς.

Θυμάστε τι έλεγε ο κ. Μητσοτάκης προεκλογικά για το πώς θα πορευτεί ως κυβερνήτης στο θέμα της στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού; Ξεχνιούνται αυτά τα ωραία και εύηχα που είχαν δελεάσει κόσμο και κοσμάκη και κυρίως πολλούς κεντροαντιαριστερούς που ξιφουλκούσαν με μανία κατά των αριστεριστών του ΣΥΡΙΖΑ;

Στην τελευταία φάση επεξεργασίας βρίσκεται το σχέδιο του Βερολίνου για την αναθεώρηση της Συμφωνίας του Δουβλίνου για τους Πρόσφυγες, το οποίο προωθεί ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Χορστ Ζεεχόφερ.

Το νέο σχέδιο Ζεεχόφερ για το Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου αναμένεται να δοθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Συμβούλιο των υπουργών Εσωτερικών της Ε.Ε. τις επόμενες ημέρες και βασικό του στοιχείο είναι το μήνυμα της αποτροπής για τη μαζική έλευση προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια έκκεντρη περίπτωση, μια ανορθογραφία. Αποδείχθηκε το πιο ανθεκτικό από τα κόμματα που «γέννησε» η κρίση και είτε από τα δεξιά είτε από τα αριστερά απείλησαν τα κατεστημένα κόμματα. Ηταν το μοναδικό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς που κυβέρνησε, αλλά και το μόνο που έγινε δεκτό μετά βαΐων και κλάδων στις συνόδους των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών».

Τα «Αποσπάσματα του Ακροδεξιού Λόγου», που εκφωνούν οι Γεωργιάδης, Βορίδης, Μπογδάνος και τα διάφορα πουλέν της Δεξιάς διακυβέρνησης, δεν συνιστούν υπερβολές, στρεβλώσεις, περιθωριακές γραφικότητες του δημόσιου λόγου της Ν.Δ. Ανήκουν οργανικά στον σκληρό του πυρήνα. Διεκδικούν, βήμα βήμα, μια διακριτική ηγεμονία, σε μια διελκυστίνδα με τα κατάλοιπα ενός δυσδιάκριτου πια πολιτικού φιλελευθερισμού. Η επικέντρωση στο πολιτισμικό υπόβαθρο και στα μορφωτικά κενά των εκφωνητών αποτελεί γελοιογραφική υποτίμηση ενός προβληματικού στοιχείου της πολιτικής εξέλιξης.

Μια ακόμη κολοβή και εν πολλοίς ανούσια αναθεώρηση είναι πλέον επί θύραις, για να επιβεβαιώσει, με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο, ότι τα δύο μεγάλα κόμματα ήταν τελικά όχι μόνον ανέτοιμα αλλά και απρόθυμα για έναν ώριμο, απροκατάληπτο και εποικοδομητικό συνταγματικό αναστοχασμό. Αντί να ξεκινήσουν από τις θεσμικές δυσλειτουργίες που ανέδειξε ή μεγέθυνε η κρίση –παρά την αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα του ισχύοντος Συντάγματος– και να επεκταθούν και σε κάποια άλλα χρονίζοντα προβλήματα της σύγχρονης Δημοκρατίας μας, αρχικά μεν επιδόθηκαν σε άγονους μαξιμαλισμούς και στη συνέχεια περιχαρακώθηκαν πεισματικά στις θέσεις τους, τόσο στην πρώτη όσο και στην δεύτερη Βουλή. Το αποτέλεσμα ήταν να απορριφθούν όλες σχεδόν οι ενδιαφέρουσες προτάσεις, ένθεν κακείθεν, και να καταλήξουμε, εν τέλει, σε έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή.

Κάποιος είχε πει ότι «τίποτε δεν είναι πιο επικίνδυνο από μια ιδέα, αν είναι η μόνη που έχουμε». Η ιδέα που διαλαλεί (μαζί με τις κρέμες κατά της τριχόπτωσης) ο κ. Κυριάκος Βελόπουλος, και την πιπιλάνε διάφοροι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, είναι να μεταφερθούν πρόσφυγες και μετανάστες σε ερημονήσια, τα οποία, όπως είπε και ο βουλευτής της Ν.Δ. κ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος, «είναι πάρα πολλά» (Kontra 23.11.2019).

Τα τριάντα χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989 έδωσαν την αφορμή για έναν πλούσιο διεθνή διάλογο Στο επίκεντρο ήταν η διάψευση των προβλέψεων ότι οι πρώην κομμουνιστικές χώρες θα είχαν μια ομαλή σχετικά πορεία που θα κατέληγε στη σταθερή εγκατάσταση της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της καπιταλιστικής οικονομίας. Η σημερινή τροπή προς καθεστώτα «ανελεύθερης δημοκρατίας» έχει ψαλιδίσει τις προηγούμενες ελπίδες. Από όσα σχετικά διάβασα, σταμάτησα σε μια λεπτομέρεια. Η λέξη-κλειδί το 1989 στις χώρες αυτές ήταν «κανονικότητα».