Οι δημοσκοπήσεις δεν λειτουργούν αθροιστικά, ούτε οι συνεργασίες πολιτικών χώρων και κομμάτων γίνονται τηλεοπτικά με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Η κοινωνία, ο λαός και στην προκειμένη περίπτωση οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας είναι αυτές που θα καθορίσουν το πλαίσιο και τους όρους της όποιας συνεργασίας ή κοινής πορείας. Ο εκλογικός και πολιτικός μας στόχος είναι ευρύτερος από το 4 - 5% και πιστεύω ότι θα τον πετύχουμε. Ο πολιτικός και ιδεολογικός χώρος της Κεντροαριστεράς είναι ιστορικά καταγεγραμμένος και η δύναμή του είναι πολλαπλάσια.

Ένας πρώτος κύκλος του κυβερνητικού έργου έκλεισε. Εξασφαλίσθηκε η συνέχιση της χρηματοδότησης, η μείωση του χρέους και των επιβαρύνσεών του και υπήρξε η ισχυρή πολιτική δέσμευση των εταίρων μας για στήριξη της παραμονής της χώρας στο ευρώ. Μπορεί σήμερα αυτά να φαντάζουν ως αυτονόητες εξελίξεις, αλλά δεν ήταν. Ας θυμηθούμε το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον την περίοδο των εκλογών αλλά και αμέσως μετά από αυτές, την περίοδο της εξαντλητικής διαπραγμάτευσης, για να αντιληφθούμε την κρισιμότητα και το μέγεθος των πραγμάτων.

Η έκθεση του ΔΝΤ έχει πράγματι θετικές παραδοχές για την εξέλιξη των πραγμάτων στην Ελλάδα. Εξ αντικειμένου διαμορφώνεται σε κάποιο βαθμό η εκτίμηση ότι μπορούμε να πάμε μπροστά, να φύγουμε από τα αδιέξοδα στα οποία έχει βρεθεί η Ελλάδα. Υπάρχει ταυτόχρονα και ένα γενικότερο κλίμα εμπιστοσύνης όχι μόνο στον ευρωπαϊκό χώρο αλλά και γενικότερα. Κατά τούτο το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα μπορεί να έχει καρπούς αξιοποιώντας αυτό το κλίμα, με την έννοια ότι είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν επενδύσεις επ΄ ωφελεία της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, καθώς το μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα μας είναι το αδυσώπητο μέγεθος της ανεργίας, η οποία τεμαχίζει την κοινωνία.

Όταν ιδρύθηκε η Δημοκρατική Αριστερά είχαμε συναίσθηση των δυσκολιών, γνωρίζαμε ότι οφείλαμε να απαντήσουμε άμεσα στο διογκούμενο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και τη διατύπωσης μιας ολοκληρωμένης εναλλακτικής πρότασης εξουσίας.

Στον πυρήνα των θέσεων μας βρίσκεται το τετράπτυχο “ Δημοκρατικός Σοσιαλισμός – Αριστερός Ευρωπαϊσμός – Μεταρρυθμιστική Στρατηγική – Οικολογική Εγρήγορση ”. Ιδέες που τροφοδοτούν τους προβληματισμούς μας για την επεξεργασία του προγραμματικού μας λόγου, τη διακυβέρνηση της χώρας και το μέλλον της Αριστεράς

Ήμασταν και είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στην πολιτική λιτότητας που κυριαρχεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παλεύουμε και θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να αλλάξει αυτή η πολιτική. Το ίδιο υποστηρίζουμε για το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας μας που πρέπει, επειγόντως και ολοκληρωμένα, να συνδεθεί με την ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία. Παρεμβαίνουμε και διεκδικούμε λύσεις σε αυτήν την κατεύθυνση. Τα επώδυνα μέτρα που ελήφθησαν το Νοέμβριο του 2012, τα οποία αμβλύναμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό, συνιστούσαν έναν αναγκαίο συμβιβασμό για να βγει η χώρα από τη διακεκαυμένη ζώνη της χρεοκοπίας

... Το πολυνομοσχέδιο ήταν το πρώτο μετά τη συγκρότηση της τρικομματικής κυβέρνησης που δεν είχε την παραμικρή αναφορά σε περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων. Αντιθέτως περιελάμβανε μικρές μειώσεις… αλλά μειώσεις επιβαρύνσεων των πολιτών από το «χαράτσι» της ΔΕΗ , ανακούφισης και απαλλαγής από αυτά τα βάρη σε μακροχρόνια ανέργους και σε συμπολίτες μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, προγράμματα για μερική ανάσχεση της ανεργίας καθώς σειρά βελτιωτικών διατάξεων για τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης αλλά και των φορολογικών και εισπρακτικών μηχανισμών. Στα δύο πεδία δηλαδή όπου με την καταπολέμηση των αδυναμιών, δυσλειτουργιών αναποτελεσματικότητας θα μετρηθεί η κυβέρνηση που στηρίζει η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

ΣΚΕΨΟΥ ΘΕΤΙΚΑ. Και όταν σου βγει κάτι, ξανακάν’ το. Αυτό είναι το modus operandi του Φώτη Κουβέλη. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ θα περάσει μία εβδομάδα σης Βρυξέλλες, κάνοντας υψηλές επαφές. Δεν είναι η πρώτη φορά. Το ίδιο είχε συμβεί και πέρυσι, λίγο πριν από το καλοκαίρι. Ήταν ένα ταξίδι πολύ σημαντικό, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων.

«Αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον βλέπουμε σήμερα, κυβέρνηση δεν θα τον ζήσουμε ποτέ. Και βάζω στοίχημα με όσους πιστεύουν το αντίθετο. Δεν μπορεί να συνυπάρχουν σε ένα κόμμα ο Κουρουμπλής, ο Δραγασάκης, η Σακοράφα, ο Σταθάκης, η Βαλαβάνη, ο Μητρόπουλος, ο Τσακαλώτος, ο Μηλιός και η Κωνσταντοπούλου. Ενδεικτικά λέω τα ονόματα. Ενα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που πιστεύει ειλικρινά στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και κυρίως τη δημοκρατική της λειτουργία, μπορεί να το δούμε μια μέρα να κυβερνά με συγγενείς του χώρους. Αλλά μαζί με τα γκρουπούσκουλα και τους βαθυπασόκους που έχουν καταπλεύσει εκεί, το αποκλείω».

Δεν είμαι ευχαριστημένος όσο θα ήθελα. Η τρόικα, αλλά και οι εταίροι μας γενικότερα οφείλουν να καταλάβουν ότι η ελληνική κοινωνία είναι ματωμένη. Οφείλουν να καταλάβουν την ανάγκη να υπάρχει πολιτική και κοινωνική σταθερότητα στην Ελλάδα.

Δεν είδα και δεν θα δω την τρόικα, γιατί πιστεύω ότι η διαπραγμάτευση πρέπει να γίνεται από τους αρμόδιους υπουργούς και όταν χρειάζονται συνολικές διευθετήσεις να γίνονται στο Eurogroup. Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί πρέπει να δω την τρόικα.

Η σημερινή προσπάθεια διοικητικής μεταρρύθμισης καλείται να αντιστρέψει νοοτροπίες και πρακτικές δεκαετιών. Το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό, αφού το 2015 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα θα είναι κάτω από τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ. Η αξιολόγηση και ανασυγκρότηση των δομών, η μείωση της γραφειοκρατίας, η αντιμετώπιση της διαφθοράς, η βελτίωση της εξυπηρέτησης του πολίτη, η αποδοτικότητα μέσα από τη διαρκή αξιολόγηση και την ορθολογική κατανομή του προσωπικού είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ποιοτική αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης.

Η απόφαση των πολιτικών αρχηγών δεν αναβαπτίζει το «χαράτσι», αλλά υιοθετεί την πρόταση της ΔΗΜΑΡ για αντικατάσταση του ΕΕΤΗΔΕ από έναν Ενιαίο Φόρο Ακίνητης Περιουσίας, ο οποίος χαρακτηρίζεται από προοδευτικότητα (δηλαδή την ύπαρξη φορολογικών κλιμάκων), από την ύπαρξη αφορολόγητου και από τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Ετσι, τα 3,176 δισ. έσοδα από τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας δε θα αναζητηθούν πλέον από τη φορολογική βάση των 450 δισ. που είναι τα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα, αλλά από φορολογική βάση 1.300 δισ. που είναι το σύνολο της αξίας της ακίνητης περιουσίας. Αυτό, όπως καταλαβαίνεται, σημαίνει σημαντική ελάφρυνση των περισσοτέρων δεδομένου ότι «περισσότεροι πληρώνουν λιγότερα».

Εάν θυμηθούμε προς στιγμή τους τίτλους των εφημερίδων και των δελτίων ειδήσεων πριν από δύο μήνες σε σχέση με την φορολογία ακινήτων και τους συγκρίνουμε με τους σημερινούς δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε μια εντυπωσιακή μεταστροφή. Τότε, σύμφωνα με αρκετές αναλύσεις ο ενιαίος φόρος ακίνητης περιουσίας θα έδινε τη χαριστική βολή στα μικρομεσαία νοικοκυριά δημεύοντας ουσιαστικά την περιουσία τους. Σήμερα, το πρόβλημα είναι άλλο, αφορά την αδυναμία του Υπουργείου Οικονομικών να σχεδιάσει τον ενιαίο φόρο κάτι το οποίο συνεπάγεται την επέκταση του δυσβάστακτου χαρατσιού και το 2013. Τι συμβαίνει;