Κεντροαριστερά. Πρόσωπα, ιδέες, πολιτικές και μέλλον

Η μακροχρόνια ταλαιπωρία της κεντροαριστεράς και η αδυναμία της να εκφρασθεί ως ένα ευρύ και ενιαίο πολιτικό μπλοκ κυβερνητικής εξουσίας οφείλεται σε βασικές αιτίες.

i. Ο χώρος προσδιορίζεται από όρια που θέτουν οι άλλοι και ελάχιστα από το βεληνεκές των ιδεών του.

Η κεντροαριστερά έχει ταξινομηθεί ως ο χώρος ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Όμως με τον τρόπο αυτό αποκλείονται πολίτες που μπορούν να προσεγγιστούν σε βασικά ζητήματα όπως στο ρόλο των ρυθμιστικών αρχών στην εποπτεία των αγορών, στην απαίτηση για ένα σύγχρονο, μικρό, ευέλικτο και αποτελεσματικό κράτος ή στον απόλυτο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και την υπεράσπιση τους ανεξαρτήτως της προέλευσης των βιαστών τους. Δεν υπάρχουν θιασώτες αυτών των αρχιακών ζητημάτων και στη ΝΔ και στο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί αποκλείονται από το κεντροαριστερό φάσμα; Η κεντροαριστερά αντί να χρησιμοποιεί τις ιδέες της ως εμβολο διείσδυσης στους γειτνιάζοντες χώρους καταλήγει διεμβολούμενη από αυτούς.

ii. Ο χώρος συντίθεται κυρίως από παράγοντες και τον αριθμό των πολιτών που επηρεάζουν και όχι από το φάσμα των ιδεών που εκπέμπει ο πολιτικός τους λόγος.

Αυτόκλητοι «ιερείς» της κεντροαριστεράς ή ετερόκλητοι που συντηρούνται με τη στήριξη των γνωστών κομματικών μηχανισμών αλλοιώνουν το μήνυμα των ιδεών του χώρου προς την κοινωνία με το δικό τους γραφικό χαρακτήρα που όλως τυχαίως (sic), κυριαρχεί των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Παράλληλα εγκλωβίζουν το χώρο σε αντιπαραθέσεις προσωπικού χαρακτήρα είτε με όμορα στελέχη ή με στελέχη της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η παραγοντική οπτική του τι είναι κεντροαριστερά καταλήγει σε κριτική συμπεριφορών παρά σε διάλογο ιδεών, ενώ εμποδίζει την ανανέωση των προσώπων. Από την άλλη εκθέτει στις συνειδήσεις των πολιτών τους ίδιους τους «ιερείς» της κεντροαριστεράς όσο και το χώρο καθώς οι αντιφάσεις και οι συγκρούσεις αρχών, ιδεών και πρακτικών είναι πρόδηλες.

iii. Ο χώρος προσδιορίζεται από πολιτικές βραχυχρόνιων οριζόντων εγκλωβισμένος στο πελατειακό πολιτικό σύστημα των ευκαιριακών εξυπηρετήσεων και όχι από οραματικό πρότυπο και μακροχρόνιο προγραμματισμό.

Το πελατειακό πολιτικό σύστημα έχει εγκλωβίσει την κεντροαριστερά σε ένα κυνήγι πολιτικής διεκπεραίωσης μικρών και μεγάλων συμφερόντων που πολλές φορές συγκρούονται ευθέως με το πρόσταγμα της εξυπηρέτησης του γενικού καλού. Είναι χαρακτηριστική η αδυναμία της κεντροαριστεράς να υπερβεί την πόλωση αντιμνημόνιο-μνημόνιο προσδιορίζοντας με σαφήνεια και ειλικρίνεια τα δεδομένα της ψευδεπίγραφης και αμαρτωλής πραγματικότητας που χαρακτήριζε την προ κρίση Ελλάδα και τα οποία πρέπει να αλλάξουν κατά τη δική της πρόταση. Έτσι απορροφήθηκε είτε από τη ριζοσπαστικότητα της εμμονής σε ένα παρωχημένο παρελθόν είτε στην ταύτιση με μεταρρυθμίσεις προς ένα άδηλο μέλλον ολιγοπωλιοποίησης της οικονομίας. Η απουσία ενός οραματικού προσδιορισμού που θα περιγράφει το στόχο όσο και το δρόμο για μια άλλη πολιτική-οικονομική και κοινωνική συγκρότηση του ελληνικού σχηματισμού ήταν και παρεμένει πασιφανής. Το προοδευτικό εθνικό σχέδιο για την ανασυγκρότηση της χώρας για την υπέρβαση του μνημονίου και της κρίσης ουδέποτε ηγεμόνευσε ως πολιτική ιδεολογία καθώς ουδέποτε υπηρετήθηκε πειστικά από την ίδια την κεντροαριστερά.

Ο δρόμος μπροστά

Ο δρόμος για την πραγματική ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς περνάει από την υπέρβαση του «γεωγραφικού» και παραγοντικού της προσδιορισμού και την αναγόρευση του σε πλειοψηφικό κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα. Είναι ο δρόμος της δικής της φερέγγυας πρότασης κυβερνητικής εξουσίας που θα αναβαπτίσει και θα προσδιορίσει τις κοινωνικές συμμαχίες. Είναι ο δρόμος της δικής της κυβερνητικής εξουσίας που θα ενοποιήσει συμφέροντα και θα διαμορφώσει συγκλίσεις υποκλινόμενων παραγόντων. Είναι ο δρόμος της δικής της κυβερνητικής εξουσίας που θα οριοθετήσει το δικό της πολιτικό στίγμα, το δικό της όραμα για τη συγκρότηση της κοινωνίας και της οικονομίας, για τη ζωή των πολιτών και το μέλλον του τόπου, όσο και το σχέδιο για τον τρόπο έλευσης και εδραίωσης του οράματος.

Ένα όραμα που θα ολοκληρώνεται στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και τη θεσμική ενίσχυση της δημοκρατίας. Τον πλήρη ανασχεδιασμό του κράτους στη βάση της εξυπηρέτησης των πολιτών και των επιχειρήσεων. Την αποκατάσταση της ελεύθερης λειτουργίας των αγορών με ισονομία έναντι μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων και ισχυρές ρυθμιστικές αρχές που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντα της κοινωνίας έναντι των αγορών και των ισχυρών ή παρεκτρεπόμενων επιχειρηματικών φορέων. Με αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού τομέα με στόχο τον αυξημένο ανταγωνισμό ανάμεσα στους χρηματοδοτικούς φορείς, το προσβάσιμο και φθηνό χρήμα για όλους. Με γνήσιο κοινωνικό κράτος, ασπίδα αλληλεγγύης και μέριμνας για τους πολίτες. Με ίσες ευκαιρίες για όλους και ιδιαίτερα τους νέους. Με στόχευση και πολιτική ευθύνη την καταπολέμηση της ανεργίας και την ανάπτυξη σε ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον ευρείας επιχειρηματικότητας. Με τη δική της πρόταση για τη δημοκρατική Ευρώπη των λαών.

Η κεντροαριστερά, η μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων θα υπάρξει μόνο όταν θα περιγράψει με σιγουριά τον εαυτό της προτείνοντας την δική της κυβερνητική πρόταση εξουσίας και το δικό της όραμα για το μέλλον του τόπου και την καθημερινότητα των πολιτών.