Με το κεντρικό σύνθημα «ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΓΑ ΟΛΟΥΣ», με τη συλλογική απόφαση για αλλαγές εν κινήσει και την απόλυτη εμμονή στην ανάδειξη των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, που δεν κατάφερε στις εκλογές του περασμένου Μαΐου να αναδείξει και να θέσει στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου, ξεκίνησε χθες ο Αλέξης Τσίπρας, συνοδευόμενος από κεντρικά στελέχη του οικονομικού επιτελείου σάλπισε χθες την «πολιτική αντεπίθεση» του κόμματος. Για την ανατροπή του δυσμενούς συσχετισμού. Για ένα νικηφόρο εκλογικό αποτέλεσμα στις εκλογές της 25ης Ιουνίου.

Με τον προηγούμενο γύρο των εκλογών υπό το σύστημα της απλής αναλογικής εξ αρχής υπήρχε η εντύπωση πως η Ν.Δ. διέθετε το προβάδισμα. Ομως η μάχη στο νήμα θα ήταν σκληρή, ή έστω αρκετά σκληρή, στον βαθμό που κάποιος θα μπορούσε να εμπιστευτεί τις δημοσκοπήσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη ανταγωνιστικός, αλλά σταδιακά έμοιαζε να χάνει ξανά κάποιο έδαφος. Τι συνέβη όμως στη συνέχεια; Απρόσμενα εκδηλώθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη ισχυροί αυτοτραυματισμοί του ΣΥΡΙΖΑ. Τα αίτιά τους καραδοκούσαν από καιρό. Η εκρηκτική τους εμφάνιση χρειαζόταν απλώς μια εκπυρσοκρότηση.

Υπάρχει μέτωπο αντι-ΣΥΡΙΖΑ; Και ναι, και όχι. Υπάρχει υπό την έννοια ότι διάφορα πολιτικά υποκείμενα και για διαφορετικούς λόγους το καθένα τον επικρίνουν.

Με την ίδια λογική μπορούμε να πούμε ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ φιλοδοξεί, χωρίς να το κρύβει καν, να δημιουργήσει και να ηγηθεί ενός αντίστοιχου μετώπου κατά της Νέας Δημοκρατίας. Αν όμως δεχθούμε τα λεγόμενα της Κουμουνδούρου, ότι δηλαδή το μέτωπο των αντιπάλων του και όχι το δικό του είναι ένας εσμός που βυσσοδομεί εναντίον του με ξεκάθαρο στόχο να ηττηθεί στις επικείμενες εκλογές, τότε ένα τέτοιο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο δεν υπάρχει.

Θυμάστε την Παναγιωταρέα ως «αυθεντικό εκπρόσωπο» τάφου πριν από κάποια χρόνια στην Αμφίπολη; Φαίνεται πως δημιούργησε «σχολή» που έχει βγάλει κάμποσους αποφοίτους.

Γιατί τι άλλο από αμύντορες μνήμης θυμίζουν κάποιοι/ες που ενοχλήθηκαν σφόδρα με την αναδημοσίευση στην ΑΥΓΗ άρθρου σχετικού με την προστασία του απορρήτου των επικοινωνιών του αείμνηστου συνταγματολόγου Σταύρου Τσακυράκη; Με την αιτιολογία ότι υπήρξε επικριτής του ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρίζονται πως η ΑΥΓΗ διέπραξε τυμβωρυχία (!) και σκύλευση (!) σε βάρος του νεκρού αναδημοσιεύοντας επιστημονικό άρθρο του.

Η ισχνή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς αντικατοπτρίζει δύο βασικά ελλείμματά του. Πρώτον, του χάσματος μεταξύ εκλογικής και κοινωνικής αντιστοίχισης και τη μη ενσωμάτωση της θεσμικής αυτοδιοικητικής κουλτούρας της ανανεωτικής Αριστεράς, παρά τα φιλότιμα, αλλά όχι τολμηρά και λόγω των μνημονιακών συνθηκών, βήματα που έγιναν στον «Κλεισθένη» και επιχειρησιακά στον «Φιλόδημο». Δεν είναι τυχαίο ότι στη συζήτηση για τον «Κλεισθένη» κυριάρχησε μονομερώς ο εκλογικός νόμος και για την αποτίμηση του δυσμενούς εκλογικού αποτελέσματος ο τρόπος καθόδου.

Όταν ο πρωθυπουργός έχει μοιράσει καμιά πενηνταριά δισεκατομμύρια μόνο στην πανδημία, πάει πολύ να βγαίνει ο εκπρόσωπός του και να κατηγορεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι υποσχέθηκε «παροχές 20 δισεκατομμυρίων, που θα εκτοξεύσουν το έλλειμμα κατά 10% και θα οδηγούσουν σε νέα μνημόνια». Διότι, αν η οικονομία «πετάει», όπως ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί και ο κ. Μητσοτάκης από μήνα σε μήνα θυμίζει το «δώστα όλα» για να ξορκίσει το φόβο απώλειας της εξουσίας, δεν δικαιούνται να επικρίνουν την όποια πλειοδοσία της αντιπολίτευσης. Την έχουν διδάξει πρώτοι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του.

Ο όρος «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» είναι νεολογισμός. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα φαινόμενο όχι μόνο σύνηθες αλλά και απολύτως φυσιολογικό στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Κάποιοι συνασπίζονται για να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά τον πολιτικό αντίπαλό τους, που κι αυτός κατά κανόνα έχει φτιάξει το δικό του μέτωπο με την ίδια ακριβώς λογική.

Το ποιοι θεωρούν τον εαυτό τους αντι-ΣΥΡΙΖΑ και γιατί προσχώρησαν στο μέτωπο, σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ πάντως, είναι όλοι εκείνοι που δεν αποδέχονται την εικόνα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει για τον εαυτό του. Αν όμως δούμε την κατάσταση από πιο κοντά, στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο εντάσσονται δύο ευδιάκριτες, θα έλεγα, τάσεις, οι οποίες μπορεί να συμπίπτουν στο διά ταύτα αλλά το σκεπτικό τους διαφέρει.

Tο ανεξέλεγκτο κύμα ακρίβειας έχει δημιουργήσει μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Το βιοτικό επίπεδο μειώνεται απότομα, με αποτέλεσμα αυτό που ξεκίνησε ως ενεργειακή κρίση να εξελίσσεται ραγδαία σε κρίση επιβίωσης. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Γιατί αν συνεχισθεί θα οδηγήσει σε εξαθλίωση. Σήμερα δυστυχώς οι ανισότητες διευρύνονται σε όλα τα επίπεδα λόγω της ακρίβειας που επιβαρύνει κυρίως τα νοικοκυριά με χαμηλά εισοδήματα. Είμαστε η ακριβότερη χώρα στην τιμή της βενζίνης στην Ε.Ε. και από τις ακριβότερες στην ενέργεια και στα τρόφιμα.

Είναι προφανές ότι οι επάλληλες κρίσεις αυτής της περιόδου (υγειονομική, ενεργειακή, πληθωριστική, κλιματική) πλήττουν με σφοδρότητα την κοινωνία και επιδεινώνουν τις προϋπάρχουσες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Είναι εκτός ελέγχου τα πάντα . Η πανδημία, το κόστος ζωής, η αυθαιρεσία, η παραπληροφόρηση, η αδικία. Το κοινωνικό κλίμα είναι πολύ επιβαρυμένο, η δυσαρέσκεια και η αποστροφή προς την κυβέρνηση δεν κρύβονται και καμιά από τις κινήσεις επικοινωνιακής αντεπίθεσης του «συστήματος Μητσοτάκη» δεν αποδίδει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προσπάθεια του Πρωθυπουργού στη Βουλή να κάνει επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας και προοδευτισμού με αφορμή το συζητούμενο νομοσχέδιο για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, η οποία ακυρώθηκε πάραυτα από τη σκληρή πραγματικότητα των νέων καταστροφικών πυρκαγιών στην Αττική.

Το κόμμα που επιχείρησε να καταλύσει την κοινοβουλευτική δημοκρατία, το κόμμα που προσπάθησε να οικοδομήσει ένα καθεστώς σαν αυτά που υπήρχαν στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, το κόμμα που θαύμαζε και θαυμάζει αυταρχικούς ηγέτες, το κόμμα που ενθάρρυνε τις παραβατικές πρακτικές ακτιβιστικών ομάδων, το κόμμα που προστάτευε τις ένοπλες συνιστώσες του (ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη), παρέδωσε κανονικά την εξουσία (δεν την είχε έτσι κι αλλιώς) μετά την ήττα του στις εκλογές τον Ιούλιο του 2019, σε αντίθεση με το κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας που αρνήθηκε να το κάνει τον Γενάρη του 2015.

Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή, με χαρακτηριστικά πλέον προεκλογικής περιόδου, όπου οι αμέσως επόμενοι μήνες θα είναι καθοριστικοί για την πορεία της χώρας. Γιατί το δίλημμα θα είναι πλέον ξεκάθαρο: συνέχιση των ίδιων συντηρητικών και αντικοινωνικών πολιτικών με κυβέρνηση της ΝΔ και πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή προοδευτική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα.

Με την ολοκλήρωση των εσωτερικών διαδικασιών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κλείνει ένας κύκλος. Η μαζική ανταπόκριση των πολιτών δημιούργησε πολύ μεγάλη ικανοποίηση, έδειξε ότι μια κρίσιμη μάζα αριστερών προοδευτικών ανθρώπων επιζητούσε να εκφραστεί μέσα από μια ανοιχτή διαδικασία συμμετοχής. Ταυτόχρονα, όμως, μας επιφορτίζει με ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη από εδώ και στο εξής.