-Γιατί εγκαλείτε τη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ για τις επικρίσεις στη Δικαιοσύνη; Τι της καταλογίζετε; Δεν είναι βαρύς αυτός ο ισχυρισμός ότι επιχειρεί χειραγώγηση των θεσμών;

Οι καθημερινές επιθέσεις στη Δικαιοσύνη στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, του ίδιου του υπουργού Δικαιοσύνης, αλλά τελευταία και του πρωθυπουργού είναι πρωτοφανείς. Η επαναλαμβανόμενη φράση «οι δικαστές δεν μας αφήνουν να κυβερνήσουμε», είναι πολλαπλώς επικίνδυνη. Έχουμε ζήσει ένα παροξυσμό τις τελευταίες εβδομάδες.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι στον ευαίσθητο χώρο της Δικαιοσύνης υπήρχαν και υπάρχουν τεράστια προβλήματα, που αφορούν το χρόνο και τον τρόπο της απονομής της, την εν γένει εμπέδωση ενός αισθήματος ασφάλειας δικαίου για όλους τους πολίτες αλλά και τις επιχειρήσεις. Ο τρόπος όμως, που από την πρώτη στιγμή οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αντιμετώπισαν το ζήτημα Δικαιοσύνη εδώ και 2,5 χρόνια, χαρακτηρίζεται ως μια καταφανής προσπάθεια ασφυκτικού ελέγχου της. Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει στην αντιπαλότητα μεταξύ των εξουσιών, που προφανώς δεν συνάδει με τη δημοκρατία. Η πολιτική αυτή δεν είναι ούτε αριστερή ούτε προοδευτική, αλλά είναι βαθιά καθεστωτική και συντηρητική. Αυτό είναι το «βαρύ».

Ο σεβασμός στη Δικαιοσύνη δεν μπορεί να εκφράζεται κατά περίπτωση. Δεν μπορεί μια απόφαση να τη σεβόμαστε, κάποια άλλη να τη θεωρούμε προϊόν διαπλοκής, κάποια άλλη να την καταγγέλλουμε ως πραξικόπημα. Και, όπως και να το αντιμετωπίσουμε, η τοποθέτηση τής, έως πριν λίγες μόνο ημέρες, προέδρου του Αρείου Πάγου στο Γραφείο του Πρωθυπουργού, αποτελεί εξ αντικειμένου γεγονός που κλονίζει το ίδιο το Κράτος Δικαίου και τη θεμελιώδη Αρχή της Διάκρισης των Εξουσιών!

-Στο Υπουργικό Συμβούλιο καταγράφηκαν οι κυβερνητικές παρεμβάσεις και οι πρωτοβουλίες της από δω και πέρα. Πώς τις κρίνετε;

Εξ όνυχος τον λέοντα. Είναι προφανής η κυβερνητική προσπάθεια για να στραφεί, μετά την «ανάσα» του κλεισίματος της δεύτερης αξιολόγησης προς παρεμβάσεις που αγγίζουν μείζονα ζητήματα της καθημερινότητας. Τα μέχρι στιγμής «παραδοτέα» νομοθετήματα, δείχνουν μια ιδιαίτερη προσπάθεια να καλυφθούν, διασφαλισθούν και προσεταιριστούν πελατειακά κοινωνικές ομάδες. Θα παρακολουθούμε τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες καθώς θα εξελίσσονται στην πράξη. Άλλωστε ...ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Αυτό όμως που σίγουρα ξέρουμε είναι οι 21 δεσμεύσεις, που με βάση την επιστολή της ελληνικής πλευράς ενσωματώθηκαν πλέον στο 3ο Μνημόνιο με το ΔΝΤ για το επόμενο έτος: Τα 21 επιπλέον νέα "προαπαιτούμενα" με σαφή χρονικό προσδιορισμό εφαρμογής, που αναφέρονται στη δημοσιονομική σταθερότητα, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, την ανταγωνιστικότητα και απασχόληση. Και η εμπειρία των πολιτών τα τελευταία επτά χρόνια είναι μεγάλη.

-Τι απαντάτε στο επιχείρημα της κυβέρνησης ότι η οικονομία ανακάμπτει καθώς δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για σημαντική ανάπτυξη κι άρα του χρόνου λήγουν τα μνημόνια;

Η εμφανιζόμενη ευφορία της μακροβιότερης μνημονιακής κυβέρνησης από το 2010 για την πορεία της οικονομίας και την επερχόμενη ανάπτυξη έχει κοντά ποδάρια και είναι πολύ ακριβά πληρωμένη. Με νέα μέτρα λιτότητας και προνομοθέτηση 5 δισ. ευρώ. Δεν ξέρω επίσης εάν και πόσο το επικοινωνιακό επιχείρημά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ότι επειδή στον τομέα της οικονομίας έχουμε μεγάλες επιτυχίες, γι αυτό η αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ στρέφουν την προσοχή τους σε άλλα πεδία» είναι επιτυχημένο και αποτελεσματικό.

Αυτό που ξέρω είναι ότι 5 κεντρικούς στόχους είχε θέσει η κυβέρνηση: Ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα λιτότητας και ότι δεν είναι νοητή η προνομοθέτηση μέτρων. «Ή θα υπάρξει λύση για το χρέος ή το ΔΝΤ θα αποχωρήσει από το πρόγραμμα». Κύριος στόχος η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ. Απαραίτητη η διαμόρφωση συνθηκών εξόδου της χώρας από τα Μνημόνια. Διεκδίκηση πρόσθετων πόρων για την επιτάχυνση της ανάπτυξης. Και στους 5 πέρασε κάτω από τον πήχη. Όσο για την ανάπτυξη... μείναμε στις διαβεβαιώσεις για το μέλλον, χωρίς καν αναφορές για νέους ευρωπαϊκούς πόρους. Αρκούνται απλώς να βαφτίζουν ως Αναπτυξιακή Τράπεζα το Ελληνικό Επενδυτικό Ταμείο. Ανάπτυξη είναι: Επενδυτικό Περιβάλλον, Κλίμα στην οικονομία, Εμπιστοσύνη. Πιστεύει κανείς ότι και στα τρία δεν έχουμε πρόβλημα;

-Πόσο εφικτές είναι οι κυβερνητικές προθέσεις για έξοδο της Ελλάδας στις αγορές;

Η όλη διαχείριση του ζητήματος -από πλευράς επικοινωνίας τουλάχιστον, μιας και δεν γνωρίζουμε τα της απαραίτητης τεχνικής προετοιμασίας- ήταν απίστευτα ερασιτεχνική. Όσο και αν προσπάθησαν σιγά-σιγά να τα μαζέψουν: Με τις αγορές δεν παίζεις. Ούτε νταούλια τις σαγηνεύουν ούτε απειλές τις φοβίζουν.

Οι κυβερνητικοί παράγοντες προσδοκούσαν να υπάρξει μια πιο συγκαταβατική έκθεση του ΔΝΤ, η οποία συνόδευε την Κατ’ αρχήν Έγκριση μίας προληπτικής συμφωνίας Stand-By για το δάνειο 1,6 δισ. Ο όρος «εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος», που υπήρχε και τον περασμένο Φεβρουάριο δεν λειάνθηκε, παρότι επιχειρήθηκε. Στην S&P είχαν στρέψει τις προσδοκίες τους. Φευ! Η S&P είχε αξιολογήσει την Ελλάδα σε B- με stable outlook τον Ιανουάριο 2016 και χθες, μετά από δύο αξιολογήσεις, με συνομολογημένο στο 3.5% πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2022, με 6,5 δισ. πλεόνασμα το 2016, ήλθε η πολυαναμενόμενη επιβράβευση. Αναβαθμιστήκαμε σε B- με positive outlook. Ε, Δεν το λες και ως καμιά τεράστια επιτυχία.

Η αναγκαία έξοδος στις αγορές απαιτείται να αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου, που θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε την επίσπευση της υλοποίησης όσων έχουν συμφωνηθεί -τώρα, όχι από το φθινόπωρο- και την επεξεργασία ενός σχεδίου δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής για μετά τον Αύγουστο του 2018, ώστε να έχει συνέχεια και να μην αποτελεί μια ευκαιριακή κίνηση λόγω των συνθηκών που υπάρχουν στις αγορές. Οι συστάσεις του Γιάννη Στουρνάρα και του Μάριο Ντράγκι στο θέμα αυτό είναι σε σωστή κατεύθυνση.

-Να έρθουμε και στα δικά σας. Νέος ενιαίος πολιτικός φορέας ή συνασπισμός κομμάτων θα είναι το τελικό σχήμα που επιδιώκεται στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς;

Να συνεννοηθούμε: Στο συνέδριο της ΔΗΣΥ, στις αρχές του τρέχοντος μηνός στο ΣΕΦ, αποφασίσαμε ότι τα κόμματα που συγκροτούν τη σημερινή ΔΗΣΥ οφείλουν να έχουν απάντηση μεταξύ δύο επιλογών για το είδος του φορέα, που όλοι/ες τον θέλουν ενιαίο αλλά και με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά: Θα είναι φορέας με εκλεγμένα όργανα αλλά με τη συνέχιση της παράλληλης λειτουργίας των κομμάτων και κινήσεων ή θα είναι φορέας με εκλεγμένα όργανα, με τάσεις, χωρίς κόμματα-συνιστώσες και με ταυτόχρονη παύση λειτουργίας των κομμάτων;

Η δεύτερη επιλογή είναι και αυτή που υποστηρίζω. Φιλοδοξώ αυτός ο ενιαίος φορέας, ως αυτόνομος προοδευτικός φορέας απέναντι τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στη ΝΔ, να συμπεριλάβει όλα τα πολιτικά κόμματα, τους φορείς και τις προσωπικότητες που είναι κεντροαριστεροί, σοσιαλδημοκράτες, κεντρώοι, μεταρρυθμιστές, οικολόγοι. Σημαντική απόφαση των συνέδρων στο ΣΕΦ ήταν ότι η διαδικασία αυτή, που θα συμπεριλαμβάνει το Ιδρυτικό Συνέδριο και την εκλογή αρχηγού της παράταξης -όχι κατ΄ανάγκη με τη σειρά αυτή-, θα πρέπει να έχει περαιωθεί με το τέλος του 2017.

Είμαι σταθερά πεισμένος ότι έχει ωριμάσει η υπόθεση της υπέρβασης των ξεχωριστών κομμάτων που θα συναντώνται σε ένα ενιαίο σχήμα, όπως η σημερινή ΔΗΣΥ. Τώρα πρέπει να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο. Σε ένα ενιαίο προοδευτικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με υπέρβαση της μεταβατικής ομοσπονδιακής, πολυκομματικής δομής, χωρίς τα υφιστάμενα κόμματα και κινήσεις.

Δεν παραγνωρίζω ότι η πλειοψηφία των σχημάτων που συμμετέχουν σήμερα στη ΔΗΣΥ αλλά και όσοι/ες είχαν δηλώσει το ενδιαφέρον τους για τη συγκρότηση ενός ενιαίου φορέα (βλέπε Το Ποτάμι, Δίκτυο και όσοι εκφράστηκαν από την περσυνή Επιτροπή Διαλόγου για τις Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις) θεωρούν ότι η εκλογή επικεφαλής πρέπει να είναι και η πρώτη μεγάλη κίνηση προς τη βάση και την έκφραση των πολιτών. Και μετά να συγκληθεί το Ιδρυτικό Συνέδριο της παράταξης.

Στην περίπτωση αυτή, θεωρώ ότι οι πολίτες, που νοιάζονται για τη συγκρότηση της Κεντροαριστεράς θα πρέπει ταυτοχρόνως και να αποφανθούν, μέσα από μια δεύτερη κάλπη, για τη μορφή που θα πάρει, τελικώς, ο ενιαίος φορέας. Να είναι αυτοί που θα δώσουν και τη σαφή εντολή στα κόμματα για το πώς και σε ποια κατεύθυνση θα πρέπει να επιλύσουν τις όποιες, διαφορετικές τους απόψεις. Και την εντολή προς τον/ην εκλεγμένο/η επικεφαλής να εφορεύσει προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση.

-Τι προσδοκάτε με την απ’ ευθείας εκλογή αρχηγού; Τι περιμένετε από τις διαβουλεύσεις της Επιτροπής υπό τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο;

Η εκλογή αρχηγού από τη βάση αποτελεί, εκ των πραγμάτων πλέον, μια κατάκτηση του πολιτικού μας συστήματος, την οποία τα κόμματα που φιλοδοξούν μαζική παρουσία και δημοκρατική νομιμοποίηση την θεωρούν ως εκ των ων ουκ άνευ. Η διασφάλιση μιας ευρύτερης συμφωνίας στον χώρο για τις υποψηφιότητες, για το αδιάβλητο και απρόσκοπτο της προσφυγής στη βάση, σε ένα εκλογικό σώμα για το οποίο η λελογισμένη φιλοδοξία μας είναι να εκφρασθεί σε εξαψήφια νούμερα, αποτελεί μια εξόχως «ντελικάτη» αποστολή και ένα πολιτικό στοίχημα.

Ο Νίκος Αλιβιζάτος, έχοντας, πέραν της πολιτικής, μια καλή προσωπική σχέση με όλες τις προσωπικότητες που τη συγκεκριμένη φάση έχουν ένα ιδιαίτερο ρόλο και πλαισιωμένος με μια Επιτροπή προσωπικοτήτων κύρους του χώρου, είμαστε βέβαιοι ότι θα τα καταφέρει. Και το έργο αυτό εκτίνεται σε πολλαπλά επίπεδα. Αναφέρομαι ενδεικτικά στην ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, στην ισότιμη προεκλογική εκστρατεία, στους εκλογικούς καταλόγους, στους χώρους διεξαγωγής της ψηφοφορίας, στις εφορευτικές επιτροπές, στους όρους συμμετοχής των ενδιαφερομένων στην ψηφοφορία, στη δεύτερη κάλπη, στη διατύπωση του ερωτήματος για τον ενιαίο φορέα, στο αδιάβλητο της καταμέτρησης και συλλογής των αποτελεσμάτων, στα του ενδεχόμενου δεύτερου γύρου, στις ημερομηνίες!

-Το Ποτάμι, η Ώρα Αποφάσεων παραμένουν επιφυλακτικοί για την φερεγγυότητα του εγχειρήματος. Πώς θα τους πείσετε;

Στην Απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου της ΔΗΣΥ στο ΣΕΦ, λαμβάνοντας υπόψη και αυτή την επιφυλακτικότητα, είχαμε και μια ιδιαίτερη επισήμανση την οποία και φροντίσαμε με κάθε τρόπο να την κάνουμε γνωστή, υπογραμμίζοντας και την πολιτική βαρύτητα την οποία της αποδίδαμε: Την επαναλαμβάνω: «Καθώς καλούμε όλες τις δυνάμεις, φορείς, προσωπικότητες του ευρύτερου χώρου να συμμετέχουν στις διαδικασίες προς το ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα, οι οριστικές ρυθμίσεις του οδικού χάρτη και η ακριβής χρονική σειρά των βημάτων θα καθορισθούν με την συνεργασία όλων που θα αποφασίσουν να συμμετάσχουν. Το χρονοδιάγραμμα στην τελική του μορφή θα καθορισθεί με την ως άνω συνεργασία».

Η πρόσκληση στο Ποτάμι, στην πρωτοβουλία «Ώρα αποφάσεων», σε κάθε άλλη κίνηση ή προσωπικότητα του χώρου και σε κάθε κεντροαριστερό/ή είναι ευθεία:

Και η Πολιτική συμφωνία υπάρχει ως βάση. Έχει κατατεθεί ως κείμενο τον περσινό Ιούλιο από την Επιτροπή Διαλόγου και Θέσεων για τις Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις. Υπάρχουν και οι παραπέρα επεξεργασίες και του συνεδρίου μας.

Εγγυητής της Πορείας θα είναι η Επιτροπή υπό τον Νίκο Αλιβιζάτο. Κάθε δισταγμός, κάθε αυτοεξαίρεση από μια τέτοια προοπτική κοινής πορείας, πολύ δύσκολα θα μπορεί να γίνεται κατανοητή...