Με βάση τις επικείμενες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για το Ταμείο Ανάκαμψης και τον κοινοτικό προϋπολογισμό της περιόδου 2021-27, από το Σεπτέμβριο αναμένεται να αρχίσει η συζήτηση σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. πάνω στα εθνικά αναπτυξιακά σχέδια των κυβερνήσεων, που θα αναμένεται να δρομολογήσουν, με κοινοτική χρηματοδότηση και εποπτεία, την ανασυγκρότηση των ευρωπαϊκών οικονομιών, σε απάντηση της τριπλής κρίσης που πυροδότησε η πανδημία του κορονοϊού (υγειονομική, οικολογική, οικονομική - κοινωνική).

Είδηση πρώτη. Στη συμπρωτεύουσα πρόκειται να προβληθεί ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, που προοριζόταν για την επίσημη έναρξη του 22ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το «Τι μου έμαθε ένα χταπόδι», των Πίπα Έρλις και Τζέιμς Ριντ, με θέμα τη σχέση του έμπειρου δύτη και βραβευμένου σκηνοθέτη Κρεγκ Φόστερ με ένα... χταπόδι που γνώρισε στις καταδύσεις του στο Ακρωτήρι των Καταιγίδων στη Νότια Αφρική

Εχουν περάσει 26 μήνες από τον Μάιο 2018, όταν το αμερικανικό QMC έφερε στο φως το σκάνδαλο Folli Follie. Τα ευρήματα των ελεγκτών της Alvarez & Marsal προκάλεσαν σεισμικές δονήσεις πολύ πέραν της Ελλάδας, όλοι έτριβαν τα μάτια τους από την έκταση της λεηλασίας και τον τρόπο με τον οποίο γινόταν, κάτω από τη μύτη όλων των εμπλεκομένων αρχών. Πέρασαν και σχεδόν 18 μήνες αφότου ασκήθηκε η πρώτη ποινική δίωξη, μετά την πρώτη έρευνα που έκανε ο εισαγγελέας Γιάννης Δραγάτσης. Κι όμως, για ένα σκαστό σκάνδαλο που δυσφημίζει την Ελλάδα και την ελληνική επιχειρηματικότητα διεθνώς, οι κατηγορούμενοι δεν κλήθηκαν σε απολογία παρά μόλις την περασμένη Τρίτη. Θα απολογηθούν στις 4 Σεπτεμβρίου – 28 μήνες μετά.

«Όταν δεν έχεις να επιδείξεις κανένα έργο, το μόνο που σου μένει είναι να αντιπολιτεύεσαι την αντιπολίτευση» δηλώνει ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος στην κυριακάτικη «Αυγή». Ο διευθυντής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. επιτίθεται στην κυβέρνηση για αδιαφάνεια και αυταρχισμό, για τη σκανδαλολογία και «την εφαρμογή του ακροδεξιού δόγματος ʼνόμος και τάξηʼ παντού» από φόβο για τις κοινωνικές αντιδράσεις.
Επισημαίνει ότι η ακραία καταστολή στη διαδήλωση της περασμένης Πέμπτης κατά του νομοσχεδίου Χρυσοχοΐδη «είναι χαρακτηριστικό δείγμα γραφής για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης». Στην Ελλάδα, σχολιάζει, «η Δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»...

Στο φύλλο του περασμένου Σαββατοκύριακου, ο Γιάννης Πρετεντέρης με συμπεριέλαβε στον κατάλογο των ενδοτικών, μαζί με τους Νίκο Μουζέλη και Χρήστο Ροζάκη. Αυτοί δηλαδή που σύμφωνα με τη δική του κρίση είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα στην Τουρκία του Ερντογάν ξεκινώντας από το Καστελλόριζο. Εκανε και τις σχετικές συγκρίσεις με τον ενδοτισμό των Γάλλων «πουρκουάδων» προς τον Χίτλερ, πρόσθεσε και λίγο Περικλή για να δέσει το γλυκό.

Ομολογώ ότι, όποτε ψάχνω για θέμα να ασχοληθώ, δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να γράψω για τη Novartis ή για κάποιο άλλο σκάνδαλο. Απλός ο λόγος: δεν έχω γνώμη. Και δεν έχω γνώμη, επειδή δεν ξέρω τι συνέβη. Θα μου πείτε, γιατί δεν μαθαίνεις; Και θα σας απαντήσω ότι, για να μάθω, πρέπει να μιλήσω με γνώστες και ειδικούς, να διαβάσω και κυρίως να αξιολογήσω τι έχει γραφτεί σχετικά, δηλαδή δημοσιεύματα ων ουκ έστιν αριθμός, και να στηθώ επί ώρες και ώρες μπροστά στην τηλεόραση. Λυπάμαι, αλλά μπορώ να σκεφτώ πολλά άλλα πράγματα στα οποία προτιμώ να αφιερώσω τον χρόνο μου.

Για μακρά περίοδο, στον δημόσιο λόγο ήταν του συρμού το ξήλωμα της μεταπολίτευσης, η πλήρης απαξίωσή της. Αναφέρομαι πρωτίστως στον τηλεοπτικό λόγο, που είχε επιβληθεί σαν η μόνη δυνατή και η μόνη ουσιαστική μορφή πολιτικού λόγου. Βροχή οι εκπομπές για την «κρίση της πολιτικής», με καλεσμένους σχεδόν αποκλειστικά πολιτικούς που διακρίνονταν ως παραγωγοί της κρίσης, διέθεταν όμως μπάρμπα στην Τηλεκορώνη. Καταιγίδα τα στρογγυλά τραπέζια για «το τέλος της μεταπολίτευσης», με το πάνελ σχηματισμένο κατ’ εικόνα του παρουσιαστή-τηλεκήρυκα. Και κάτι σαν μεσογειακός μουσώνας τα ελεεινολογικά σχόλια στα δελτία ειδήσεων, όπου ακόμα και η μαζικότερη διαδήλωση έπαιζε, παραποιημένη, μόνο αν υπήρχαν σπασμένες βιτρίνες.

Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το δικαίωμα του συνέρχεσθαι επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά την μόνιμη παθογένεια που χαρακτηρίζει το πολιτικό μας σκηνικό την τελευταία δεκαετία: την αδυναμία των πολιτικών κομμάτων, και ιδίως των δύο μεγάλων, να βρουν κοινά σημεία ακόμη και σε σημαντικά θεσμικά ζητήματα, η ρύθμιση των οποίων εκκρεμεί εδώ και πολλά χρόνια.

Τα φαινόμενα ακραίας καταστολής σε βάρος της ειρηνικής διαδήλωσης της περασμένης Πέμπτης ενάντια στο νομοσχέδιο για τις συναθροίσεις είναι χαρακτηριστικό δείγμα γραφής για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης.
Την ώρα που ο κ. Χρυσοχοΐδης επικαλούνταν την ασφάλεια των διαδηλωτών για να υποστηρίξει το νομοσχέδιό του, οι αστυνομικές δυνάμεις διέλυαν με τη βία μια ειρηνική μαζική διαδήλωση στην οποία συμμετείχαν πολιτικά κόμματα, οι συνδικαλιστικοί φορείς και χιλιάδες πολίτες.
Στόχος της κυβέρνησης δεν είναι η ρύθμιση του πλαισίου, ώστε να αποφεύγεται το κυκλοφοριακό κομφούζιο και η ταλαιπωρία των πολιτών από μικρές διαδηλώσεις, κάτι που προβλεπόταν άλλωστε από την προϋπάρχουσα νομοθεσία, αλλά η εφαρμογή παντού του δόγματος «νόμος και τάξη».
Όμως, η προσπάθεια της κυβέρνησης της ΝΔ να επιστρέψει τη χώρα μας στις πιο σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της θα βρει απέναντι όλες και όλους που αγωνίζονται και διεκδικούν μια καλύτερη ζωή.

Ολη η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών κινείται γύρω από το ζήτημα των αναδρομικών που διεκδικούν οι συνταξιούχοι από τις κριθείσες ως αντισυνταγματικές περικοπές των διατάξεων του ν.4387/2016, γνωστού και ως «νόμου Κατρούγκαλου». Καλά τα αναδρομικά, θα έλεγε κανείς, αλλά πρέπει να υπάρχουν και συνταξιούχοι για να τα πάρουν!

Μαζί για την ανάκαμψη της Ευρώπης» (Together for Europeʼs recovery / Tous ensemble pour relancer Europe) - αυτός είναι ο τίτλος που επιλέξαμε για τη γερμανική προεδρία, η οποία ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες. Οι καιροί που διανύουμε δεν είναι συνηθισμένοι: ο κόσμος βιώνει την πρώτη παγκόσμια κρίση υγείας του 21ου αιώνα. Μόνο στην Ευρώπη περισσότεροι από 140.000 πολίτες έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του ιού ή έχοντας τον ιό· οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της πανδημίας επηρεάζουν τον καθένα μας.

Την περίοδο 2012-2015 κυκλοφόρησαν στη δημόσια σφαίρα μια σειρά από μελέτες που προσπαθούσαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να προσδιορίσουν το χρηματοδοτικό κενό της ελληνικής οικονομίας, ώστε να καταστεί εφικτό να εξέλθει της ύφεσης που έτεινε να διαβρώσει έως και το 25% του παραγωγικού δυναμικού της χώρας. Η μελέτη π.χ. της McKinsey που εκπονήθηκε κατά παραγγελία του τότε πρωθυπουργού κ. Σαμαρά προσδιόριζε με κάπως υπερβολικό τρόπο το κενό στο ύψος των 100 δισ. ευρώ, ενώ με ανάλογο τρόπο η από το 2016 μελέτη της Grant Thorton προσδιόριζε το αντίστοιχο κενό για τις ΜμΕ στα 3,5-4 δισ. ευρώ.