Πολλά χρόνια πριν η χώρα μας φτάσει στη δύσκολη σημερινή κατάσταση σε κάθε συζήτηση για την Νέα ΚΑΠ έμπαινε και το θέμα της αλλαγής της σχέσης Ακαθαρίστου. Εθν. Προϊόντος Φυτικής προς Ζωϊκή Παραγωγή.
Πάντοτε έμπαινε σαν στόχος η ανατροπή αυτής της σχέσης προς όφελος της Ζωϊκής Παραγωγής γιατί η Ζωϊκή παραγωγή δημιουργεί βιώσιμες Αγροτικές Εκμεταλλεύσεις και βελτιώνει το αρνητικό για την Ελλάδα ισοζύγιο ζωικών προιόντων μειώνοντας τις εισαγωγές Κρέατος και Γάλακτος.

Σήμερα μάλιστα που η χώρα μας πρέπει να έχει σαν στόχο την Παραγωγική Ανασυγκρότηση για να δημιουργήσει νέες θέσεις Εργασiας και να βγεί από την Ύφεση που βρίσκεται εδώ και 5 χρόνια κάθε λογικός άνθρωπος και κάθε ΄΄κοινός νούς΄΄ δεν μπορεί να αγνοεί αυτό το στόχο δηλαδή την υποστήριξη της Κτηνοτροφίας , έφ΄όσον μιλάμε για την Πρωτογενή –Αγροτική Παραγωγή.

Το να διαπιστώνει κανείς σήμερα τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν στην καθημερινότητα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι μεγάλη ανακάλυψη. Το ζητούμενο είναι να διευκρινιστεί γιατί αυτά κυριαρχούν. Η κυριαρχία τους έρχεται ως απάντηση στο κοινωνιολογικό πρόβλημα που αφορά την κατάρρευση του κόσμου των διαμεσολαβήσεων. Αυτός είναι ο κόσμος της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας και στοιχεία του είναι μεταξύ άλλων τα κόμματα, οι ηγέτες, τα μέλη, τα συνδικάτα, η διανόηση, οι αστοί, οι εργάτες, οι αγρότες, γενικώς τα διαμορφωμένα και στέρεα κοινωνικά σύνολα.

Ένα Μανιφέστο για μια πολιτική ένωση της Ευρωζώνης (“Manifeste pour une union politique de l’euro”) δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Le Monde στις 16 Φεβρουαρίου 2014. Το κείμενο υπέγραφαν 15 φιλόσοφοι, πολιτειολόγοι, νομικοί, οικονομολόγοι, ιστορικοί, συγγραφείς και άλλοι διανοούμενοι. (Ταυτοχρόνως δημοσιεύθηκε ανάλογο κείμενο από τον «Όμιλο Άιφελ», με τίτλο “Pour une Communauté politique de l’euro”).

Εντυπωσιάζομαι από την στάση πολλών αριστερών και ενεργών πολιτών που παινεύουν το Ποτάμι, χωρίς να δίνουν δεκάρα τσακιστή για το πώς ’ανάβλυσε’ και το πώς κυλά.

Εννοώ ότι το κόμμα αυτό ιδρύθηκε από έναν άνθρωπο, ο οποίος προέκυψε από δική του πρωτοβουλία. Δεν υπήρξε κάποια πρωτοβουλία πολιτών, δεν εκλέχθηκε από κάποια συνέλευση. Και σήμερα, έναν μήνα μετά την εμφάνισή του, αν και προβλέπεται από το καταστατικό που δημοσιεύει στις σελίδες του, ΔΕΝ έχει κανένα όργανο, εκλεγμένο ή έστω διορισμένο, παρά μόνο έναν αρχηγό.

Ρίχνοντας μια ματιά στην ’φόρμα πρότασης υποψήφιου ευρωβουλευτή’ (http://topotami.gr/pion-thelis-stin-evrovouli/), διαπιστώνει κανείς τα εξόχως αντι-δημοκρατικά, ηθικιστικά (και άρα λαϊκιστικά) και εξόχως μηντιοκρατικά κριτήρια που ζητάει το ποτάμι: