Τελείωσαν οι ευρωεκλογές, άρχισαν οι πολιτικές ζυμώσεις και οι διεργασίες εν όψει εθνικών εκλογών. Ακόμα και ο επικείμενος κυβερνητικός ανασχηματισμός θα υπόκειται από πλευράς «πολιτικών διορθώσεων» και προσώπων, στο κριτήριο των εθνικών εκλογών.

Καλώς ή κακώς, το νέο πολιτικό στοιχείο που επανακαθορίζει επιλογές, τακτικές και στρατηγικές, σε όλο πολιτικό φάσμα είναι η σαφής εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, με τα όριά της, όπως καταγράφηκε στις ευρωεκλογές.

Με βάση αυτό το δεδομένο, αρχίζουν να διαμορφώνονται δύο πολιτικές τάσεις. Η μία θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με τις θέσεις του μια δύναμη «περιπέτειας» για τη χώρα και έχει απόλυτη και κάθετη αντίθεση μαζί του.

...Αν η Ελλάδα πλήρωσε με διπλό και τρίδιπλο οικονομικό κόστος και κοινωνική οδύνη τη χρεοκοπία της, αν σ’ εμάς το Μνημόνιο, η τρόικα και η δημοσιονομική προσαρμογή ήταν πολύ πιο μακρόσυρτα και επώδυνα απ’ ό,τι στις άλλες ομοιοπαθείς χώρες, είναι και (ή κυρίως) επειδή στην Ελλάδα όλα αυτά εξελίχθηκαν σ’ ένα πολιτικό περιβάλλον απολύτως συγκρουσιακό.

Το καλό είναι ότι πολλοί στην Ελλάδα κατανόησαν ότι «ευτυχώς δεν γίναμε Αργεντινή». Το ακόμη καλύτερο είναι ότι άρχισαν να το κατανοούν και στον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά μετά τον διακανονισμό στον οποίο κατέληξε προχθές η λατινοαμερικανική αυτή χώρα με τους πιστωτές της, της «Λέσχης των Παρισίων», για την αποπληρωμή του χρέους της ύψους 9,7 δισ. δολαρίων σε χρονοδιάγραμμα πέντε ετών.

Την παραμονή των εκλογών, κουβεντιάζαμε με την κόρη μου για τις εκλογές της επομένης. Μου εξομολογήθηκε λοιπόν το πρόβλημά της: Ότι θέλει να «σταυρώσει» οπωσδήποτε τρεις υποψηφίους, αλλά αυτό είναι αντικειμενικά αδύνατο, διότι ο ένας είναι υποψήφιος της ΔΗΜΑΡ, ο άλλος της Ελιάς και ο τρίτος του Ποταμιού.

Πολυετείς καθείρξεις, που φθάνουν ώς τα 25 χρόνια για πολλούς από τους εμπλεκομένους, από τους οποίους όμως ούτε ένας δεν μπαίνει φυλακή, ήταν η απόφαση του Δικαστηρίου για την υπόθεση των ομολόγων που απασχόλησε από το 2007 έντονα την κοινή γνώμη και τις δικαστικές αρχές.

Είναι προφανές ότι το 1,2% θέτει υπαρξιακά το ερώτημα, αν 46 χρόνια μετά το 1968, η Ανανεωτική Αριστερά συνεχίζει να υπάρχει. Η Ανανεωτική Αριστερά, με μεγάλη επιμονή στο χρόνο αποτέλεσε ένα ιδεολογικο-πολιτικό ρεύμα, μικρό, αλλά με συνέχεια και σαφήνεια, γύρω από τις έννοιες Αριστερά, Δημοκρατία, Ευρώπη.

Αριστερά, θεωρώντας ότι η αντίθεση ανάμεσα σε Δεξιά και Αριστερά συνεχίζει να εκφράζει διαφορές σε αξίες και πολιτικές.

Δημοκρατία, θεωρώντας ότι οι έννοιες του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας ταυτίζονται, σε αντίθεση με τις απόψεις της παραδοσιακής Αριστεράς.

Η μεγάλη υποχώρηση της ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές αποτέλεσε ένα οδυνηρό σοκ όχι μόνο για τα μέλη της αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία, και το πιστεύω αυτό βαθειά. Γι αυτό και η πολιτική ηγεσία όφειλε από την πρώτη μέρα να δώσει τις εκτιμήσεις της για το εκλογικό μήνυμα των πολιτών, όπως και το στίγμα της πολιτικής για την επόμενη μέρα!

Τελικά η χθεσινή ανακοίνωση του Φώτη Κουβέλη ότι θα υποβάλει την παραίτησή του στην Κεντρική Επιτροπή θέλω να πιστεύω ότι θα ανοίξει ένα ουσιαστικό και σε βάθος διάλογο για το πως θα συνεχίζει την πορεία της η ΔΗΜΑΡ στην πολιτική σκηνή

Κατέβαλα κάθε προσπάθεια, σε κάθε περίσταση, να προβάλω και να υπερασπισθώ τις δημοκρατικές αξίες που συγκροτούν την παράταξη μας και εκφράζουν τις συλλογικές αποφάσεις της ΔΗΜ.ΑΡ.

Πιστεύουμε, όλοι, σε μια Αριστερά στην υπηρεσία της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της αδιαπραγμάτευτης πολιτικής και κομματικής εντιμότητας.

Τα αποτελέσματα των εκλογών για την Ευρωβουλή με οδηγούν, ως έχω χρέος , να υποβάλω στην Κεντρική Επιτροπή και στο Συνέδριο του κόμματος την παραίτηση μου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες καταστατικές μας διαδικασίες.

Αυτά τα όργανα θα πάρουν τις αναγκαίες αποφάσεις.

Δεν νομίζω πως ο δημοψηφισματικός χαρακτήρας των ευρωεκλογών, όπως τον επεδίωκε ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρασε στο εκλογικό σώμα!
Οι πολίτες πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στα παραπλανητικά διλήμματα, που διχοτομούν την πολιτική ζωή και παραμορφώνoυν τις πραγματικές αντιθέσεις. Να αποκρούσουν το δίλημμα «αστάθεια ή σταθερότητα», που αποσιωπά το γεγονός ότι καμία σταθερότητα δεν είναι νοητή με πολιτικές που αποσταθεροποιούν την κοινωνία. Το δικό μας μήνυμα είναι «δώστε μας δύναμη – για να δώσουμε λύσεις». Όσο πιο ισχυρή είναι η εντολή στο ψηφοδέλτιό μας, τόσο θα υπάρχουν δυνατότητες για να μετατοπισθεί ο άξονας των εξελίξεων σε προοδευτική κατεύθυνση

H μεγάλη οικονομική ανεπάρκεια το 2009, όταν ξεκίνησε η οικονομική κρίση στην Ευρώπη (η Ελλάδα είχε μεγάλο Δημόσιο-οικονομικό έλλειμμα (>15% του ΑΕΠ), το χειρότερο έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών (15%) και τεράστιο Δημόσιο χρέος (130% του ΑΕΠ), σε συνδυασμό με τη μεγάλη ανεπάρκεια-ευτέλεια θεσμών, τη μεγάλη μείωση της παραγωγικής βάσης και τη μεγάλη αντίσταση του πολιτικού συστήματος και των κοινωνικών συλλογικοτήτων στις προσπάθειες εκσυγχρονισμού, με εξηγούν με αντικειμενικό τρόπο το γιατί η μετωπική αντιπαράθεση για τη «διάσωση της χώρας» με κριτήριο μόνο τη μνημονιακή, από τη μια μεριά, και την αντιμνημονιακή πολιτική, από την άλλη, είναι εντελώς ανιστόρητη και, εμφανώς, επιζήμια για τη χώρα.

Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί τις τελευταίες μέρες ( για να αναφέρω, μόνο λίγα, από τα σχετικά άρθρα που έχουν δημοσιευθεί στο πρόταγκον, για την εντυπωσιακή άνοδο της ΧΑ που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Άλλα τόσα, προφανώς, θα ειπωθούν και θα γραφτούν και μετά τις εκλογές της Κυριακής.

"Τι θα σημαίνει για την πολιτική ζωή του τόπου να μην υπάρχει ΔΗΜΑΡ;" ρώτησε η δημοσιογράφος τον Φώτη Κουβέλη.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια έγραφα :
«Τα νεανικά μας χρόνια και η σχέση μας με την πολιτική και τον πολιτισμό τον καιρό της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης, καθορίστηκαν βαθιά από την εμφάνιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη του ρεύματος της Ανανεωτικής Αριστεράς.
Ζώντας τότε αρκετοί από εμάς την πιο ακραία μορφή του καπιταλισμού και του ατλαντισμού, τη δικτατορία και αγωνιζόμενοι εναντίον της, μάθαμε ταυτόχρονα να αγωνιζόμαστε κατά του σταλινισμού και του δογματισμού. Νοιώσαμε βαθιά τη διάσπαση σε ανανεωτές και δογματικούς του ΚΚΕ, το Γαλλικό Μάη, την Άνοιξη της Πράγας. Οργανωθήκαμε στο ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟ, τη νεολαία του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ. Αγαπάμε την πολιτική μας ιστορία.