Τα αποτελέσματα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών δεν επιτρέπουν την ανάδειξη εύκολων νικητών. Χρειάζεται περισσότερη περίσκεψη, ανάλυση σε βάθος, αποφυγή των γενικόλογων περί κομματικοποιημένης ή περί ανεξάρτητης Τοπικής Αυτοδιοίκησης, λόγια κενά που οδηγούν στην απολιτικοποίηση ενός τόσο βαθιά πολιτικοποιημένου θεσμού.

Επομένως, παρότι δεν υπάρχει μεγάλος νικητής, υπάρχει μεγάλος ηττημένος. Τα ποσοστά των υποψηφίων της Χρυσής Αυγής, ποσοστά που οι πρώτες αναγωγές σε πανελλαδικό επίπεδο δείχνουν να φθάνουν τα διψήφια νούμερα, δείχνουν όχι μόνο ότι το φίδι δεν έχει ψοφήσει, αλλά και ότι οι ημέρες του θα είναι ακόμα μακριές. Ο μεγάλος ηττημένος αυτών των εκλογών είναι η αντίληψη που ήθελε τη Χρυσή Αυγή μόνο μια οργάνωση απαρτιζόμενη από ανθρώπους που δέρνουν μετανάστες, από τον κόσμο της νύχτας, από λαθρεμπόρους και γενικώς παραβατικούς που αρκεί να κτυπηθεί ως φυτώριο παρανομίας και τίποτα άλλο.

Πολλοί από όσους το 2012 ψήφισαν μία ή δύο φορές ΔΗΜΑΡ αντιμετωπίζουν τις ευρωεκλογές της ερχόμενης Κυριακής με έντονη απογοήτευση. Η ΔΗΜΑΡ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες τους (όχι πάντα τις ίδιες), όμως και τα άλλα σχήματα που θα μπορούσαν να ψηφίσουν δεν τους ενθουσιάζουν. Αλλά και αρκετοί από όσους αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί και ψήφισαν το 2012 ΠΑΣΟΚ, προβληματίζονται σήμερα βλέποντας το κόμμα του κ.Βενιζέλου να διολισθαίνει προς τη δεξιά και να βουλιάζει σπαρασσόμενο. Αυτά εξηγούν γιατί η ΔΗΜΑΡ εμφανίζει μεν χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά, ταυτόχρονα όμως ένας σημαντικός αριθμός κεντροαριστερών αμφιταλαντεύονται ανάμεσα σε αρκετά κόμματα, που συνήθως περιλαμβάνουν την «Ελιά», τον ΣΥΡΙΖΑ, το «Ποτάμι», αλλά και τη ΔΗΜΑΡ.