Μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου η νέα Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε ως βασικό στόχο την υλοποίηση του 3ου μνημονίου ψηφίζοντας τους αντίστοιχους εφαρμοστικούς νόμους και ολοκληρώνοντας την αξιολόγηση θα προχωρούσε γρήγορα στο Εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη και ανασυγκρότηση της οικονομίας.

Κι ενώ όλοι περιμέναμε αυτό να γίνει τους 3 πρώτους μήνες της διακυβέρνησης ώστε το 2016 να είναι η αρχή για μια ουσιαστική συζήτηση πάνω στα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας, παρακολουθούμε μήνες τώρα ένα διαπραγματευτικό σήριαλ που θυμίζει το έργο «περιμένοντας τον Γκοντό».

“Αν σε κάτι συμφωνούν ακόμη και οι πιο σκληροί πολέμιοι της μεταρρύθμισης του «Καλλικράτη», είναι ότι εισήγαγε σημαντικές καινοτομίες στον τομέα της χρηστής διοίκησης και της διαφάνειας. Οι καινοτομίες αυτές επέτρεψαν να έλθουν στον αφρό όλες τις παθογένειες που είχαν παρουσιαστεί στους κόλπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και είχαν οδηγήσει το θεσμό σε βαθιά κρίση και πολιτική απαξίωση.

Μία από τις πιο κρίσιμες καινοτομίες υπήρξε η γενική καθιέρωση του προληπτικού ελέγχου στις δαπάνες όλων των ΟΤΑ, των νομικών τους προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και των κοινωφελών επιχειρήσεων, των επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης και των δημοτικών ανωνύμων εταιρειών.

...Στην κρισιμότερη καμπή της χώρας μας, λοιπόν, υπάρχει ορατός ο σοβαρός κίνδυνος να μείνουμε πλήρως απομονωμένοι και παγιδευμένοι στη διπλή κρίση: οικονομική και κοινωνική από τη μία πλευρά, ανθρωπιστική και προσφυγική από την άλλη. Εξακολουθεί η Κυβέρνηση να πορεύεται χωρίς ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό σχέδιο, χωρίς συνέπεια, επιβεβαιώνοντας, δυστυχώς, την ανησυχία μας για τον τρόπο που αντιμετωπίζει την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση: πρόχειρα, επιπόλαια, με πολλές αυταπάτες.

...Το ποδόσφαιρο πάει πολύ πέρα από ένα απλό παιχνίδι όπου «22 μαντραχαλάδες κλωτσάνε ένα τόπι». Αν ήταν μόνο κάτι τέτοιο, ποτέ δεν θα συγκινούσε τις μεγάλες μάζες. Το ποδόσφαιρο έχει μεσαιωνικές καταβολές, αλλά ως το δημοφιλέστερο ομαδικό άθλημα εξελίσσεται μετά τη βιομηχανική επανάσταση, τον εξαστισµό των αγροτικών κοινωνιών, την ανάδειξη της αστικής τάξης και του μεγάλου αντιπάλου της, του προλεταριάτου, και γενικότερα μετά την είσοδο των μαζών στην κεντρική πολιτική και κοινωνική σκηνή. Το ομαδικό ποδόσφαιρο είναι το θέαμα που ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μαζικών, αλλά και των ανοικτών νεωτερικών κοινωνιών.