Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από σωτήρες και αδιάφθορους. Ολοι, χωρίς εξαίρεση, αυτοπροβάλλονται στον δημόσιο χώρο ως οι θεμελιωτές μιας νέας τάξης πραγμάτων. Το παρελθόν δεν έχει για αυτούς καμία αξία. Αφού υπήρξε χωρίς αυτούς, είναι το ίδιο το κακό. Από αυτό το κακό αντλούν ανεξάντλητα τα επιχειρήματά τους. Πάντα η ζωή θα δίνει τροφή για σωτήρες και αδιάφθορους.

Εκδόσεις ομολόγων διάρκειας ενός αιώνα; Ασυνήθιστο, αλλά επίκαιρο. Μεγάλες επιχειρήσεις (Canadian Pacific Railway, Petrobras) και κράτη (το Βέλγιο πέρυσι για 50 εκατ. ευρώ) έχουν αρχίσει να εκδίδουν 100ετή ομόλογα, επιδιώκοντας (όχι να δανειστούν φτηνά) αλλά να ανταποκριθούν στη ζήτηση που εκδηλώνεται στις διεθνείς αγορές για ασφαλή επενδυτικά προϊόντα με υψηλή απόδοση. Το αξιοσημείωτο, όμως, είναι ότι 100ετές ομόλογο, για 100 εκατ. ευρώ, εκδίδει και η Ιρλανδία! Μέχρι πριν από δύο χρόνια ήταν αποκλεισμένη από τις αγορές, αλλά σήμερα προσφέρει αποδόσεις 2,35% σε όσους τοποθετηθούν στο 100ετές ομόλογό της...

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν μπορεί να αντέξει για δύο λόγους. Πρώτον γιατί είναι εντελώς αναποτελεσματική στην διοίκηση, δεν έχει όραμα, δεν έχει σχέδιο. Δεν έχει αναπτύξει η κυβέρνηση, εδώ και 15 μήνες, κανένα σχέδιο για την μείωση της ανεργίας, την ανάπτυξη, την προσέλκυση επενδύσεων. Αντίθετα εφαρμόζει μόνο σκληρά μέτρα, δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει η χώρα όμως με αυτή την πολιτική. Δεύτερον γιατί καμία κυβέρνηση οριακής πλειοψηφίας δεν μπορεί να οδηγήσει αυτή την στιγμή την χώρα στην έξοδο από τα μνημόνια και στην υπέρβαση της κρίσης.

Πόσο πιο θλιβερή μπορεί να γίνει η εικόνα των «αρχηγών» στα μάτια των πολιτών από αυτήν της περασμένης Δευτέρας, όταν όλοι γνώριζαν ότι εδώ και χρόνια, από το 2008, σύμφωνα με τον Γιώργο Προβόπουλο, το καράβι πήγαινε κατευθείαν στα βράχια.

Οι συνεχιζόμενες τρομοκρατικές ενέργειες των ακραίων ισλαμιστών υποχρεώνουν τη Δύση να συζητήσει όχι μόνο τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας που οφείλει να λάβει για να προστατέψει τους πολίτες της, αλλά και να επανεξετάσει τα δικά της ερμηνευτικά εργαλεία.

Ξεκινάμε με το αξίωμα ότι στην κοινωνική επιστημονική σκέψη, εξήγηση και κατανόηση δεν σημαίνουν και δικαιολόγηση. Συνεπώς η αιτιώδης εξήγηση των παραγόντων έλξης από και ώθησης προς ριζοσπαστικές, εξτρεμιστικές και τρομοκρατικές συμπεριφορές, αφενός, και η κατανόηση του υποκειμενικού νοήματος των φορέων των εν λόγω συμπεριφορών, αφετέρου, δεν πρέπει να σημαίνουν και λογικά δεν συνεπάγονται την ηθική τους δικαιολόγηση.

Σε αυτό το άρθρο περιγράφω διάφορες δοξασίες που επικρατούν ακόμη για τον τρόπο λειτουργίας του ΔΝΤ και που, μαζί με τα ασυγχώρητα κενά στη θεωρία και εφαρμογή του Χρηματοπιστωτικού Προγραμματισμού, έχουν οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο.

Ούτε στα χειρότερα όνειρά τους δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ο Αριστείδης Μπαλτάς και ο Γιαν Φαμπρ το εύρος και την ένταση των αντιδράσεων που προκάλεσε η κοινή εμφάνισή τους την περασμένη Τρίτη για την ανακοίνωση του προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου 2016.

Τα αποτελέσματα δείχνουν μη αναστρέψιμη εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.

Για μία ακόμη φορά το αδίστακτο και επικίνδυνο για τη χώρα πρόσωπο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έκανε την εμφάνισή του.

Η συνάντηση του Σταύρου Θεοδωράκη με τη Φώφη Γεννηματά άναψε μια ακόμα σπίθα απ” αυτές που φωτίζουν κατά – σπάνια πια – διαστήματα την ελπίδα για κάτι καινούργιο και μεγάλο στον προοδευτικό χώρο.

Καιρός ήταν. Η επιτροπή πρωτοβουλίας την οποία οι δύο πολιτικοί αρχηγοί συμφώνησαν να στηρίξουν θ” αποτελέσει και την τελευταία μάλλον προσπάθεια για τη συγκρότηση μιας προοδευτικής παράταξης ικανής να παίξει καθοριστικό ρόλο στις κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις.

Η συνάντηση Θεοδωράκη –Γεννηματά την περασμένη Πέμπτη συνιστά ένα σημαντικό βήμα για να διαμορφωθεί ένα δυναμικό, προοδευτικό μεταρρυθμιστικό ρεύμα, που θα σταθεί απέναντι στη προσπάθεια της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσουν ένα διχαστικό δίπολο που μόνο σε αδιέξοδα οδηγεί.

Η 25μελής Επιτροπή, που με αυστηρό χρονοδιάγραμμα-εντός 2 το πολύ μηνών- θα επεξεργαστεί και θα προτείνει στα κόμματα και τις κινήσεις ένα σχέδιο προγραμματικών συγκλίσεων, καθώς και η προσπάθεια για μια σύγκλιση και επιμέρους συνεργασία στο επίπεδο των Κοινοβουλευτικών ομάδων αποτελούν βήματα καθοριστικά για την επιδιωκόμενη συμπόρευση.