Συνεδρίασε σήμερα η Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ και εγκρίθηκε ομόφωνα η ακόλουθη απόφαση:

...Η δική μας πρόταση, είναι ότι μετά τον Ιούνιο, εντός του 2017, θα πρέπει να γίνει το ιδρυτικό συνέδριο για ενιαίο φορέα με υπέρβαση της ομοσπονδιακής δομής. Αυτό το Συνέδριο θα σηματοδοτήσει το άνοιγμα του ελληνικού σοσιαλδημοκρατικού χώρου στο νέο και θα δρομολογήσει άμεσα τις διαδικασίες εκλογής επικεφαλής από τη βάση εντός του 2017.

Η ΔΗΜΑΡ είναι απόλυτα προσηλωμένη στην προοπτική ενός μεγάλου προοδευτικού σοσιαλδημοκρατικού φορέα με έναν σύγχρονο και ουσιαστικό πολιτικό λόγο απέναντι τόσο στις αδιέξοδες πολιτικές και στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στις συντηρητικές πολιτικές της ΝΔ, για να σπάσουμε τους φραγμούς και να εκφράσουμε ευρύτερα πλειοψηφικά ρεύματα δίνοντας απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματα της χώρας.

Καταρχάς οφείλουμε να παρουσιάσουμε μία ξεκάθαρη πολιτική και προγραμματική πρόταση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας και την υπέρβαση της κρίσης. Για αυτό είναι σημαντικό το βήμα του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης τον Ιούνιο, ώστε να ολοκληρωθεί επιτυχώς η φάση της προγραμματικής ενότητας των κομμάτων και κινήσεων που απαρτίζουν την Δημοκρατική Συμπαράταξη. Για να γίνει ταυτοχρόνως η υπέρβαση χρειάζεται να σηματοδοτηθεί στο Συνέδριο αυτό ένα ξεκίνημα στραμμένο στο παρόν και στο μέλλον και όχι στο παρελθόν. Με ένα νέο σύμβολο, ένα νέο όργανο και πολιτική-προγραμματική πρόταση με προοδευτικές τομές και ανατροπές.

Συνέντευξη στον Μιχ. Μητσό

Παρά τις όποιες επιφυλάξεις του, ο 71χρονος γάλλος φιλόσοφος και ιστορικός των ιδεών λέει στα «ΝΕΑ» πως ο Εμανουέλ Μακρόν θα φέρει τουλάχιστον στην πολιτική ζωή της χώρας του λίγο περισσότερη συνοχή και λίγο περισσότερη ευφυΐα.

Υποψήφιο της «μετα-ιστορίας», έναν άνθρωπο που δεν εντάσσεται σε μια χριστιανική και κοινωνική παράδοση, αλλά που ο πραγματισμός του είναι συμβατός με τη φιλελεύθερη Αριστερά: έτσι χαρακτήριζε τον περασμένο Φεβρουάριο τον Εμανουέλ Μακρόν ο Μαρσέλ Γκοσέ, προσθέτοντας ότι το κακό γι’ αυτόν είναι ότι ο κόσμος του και το δυτικό οικονομικό του όραμα διέρχονται σήμερα κρίση.

Οι λογικές “επιστροφής στο σπίτι” δεν θα αλλάξουν τους πολιτικούς συσχετισμούς. Ο χώρος για να πάει πέρα από αυτό που είναι σήμερα χρειάζεται ενότητα και ανανέωση, όχι αναπαλαίωση. Να δημιουργήσουμε το νέο σε πρόσωπα, ιδέες, προγράμματα και σύμβολα. Μόνο με μία τέτοια λογική μακριά από τα στερεότυπα του παρελθόντος και έναν σύγχρονο αυτόνομο πολιτικό λόγο απέναντι τόσο στις αδιέξοδες πολιτικές και στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στις συντηρητικές πολιτικές της ΝΔ μπορούμε να σπάσουμε τους φραγμούς για να εκφράσουμε ευρύτερα πλειοψηφικά ρεύματα.