Πίσω από τα κατεστραμμένα θρανία, τις κρεμασμένες καρέκλες στα κάγκελα και τους πεταμένους υπολογιστές μπορεί να μην κρύβεται παρά μόνον μια μικρή μειονότητα του μαθητόκοσμου. Μια μειονότητα που εκμεταλλεύεται την ασυλία των καταλήψεων για να απελευθερώσει τη βία που ούτως ή άλλως κυκλοφορεί ανάμεσά μας.

Στην Ελλάδα τρέχουν σήμερα δύο χρόνοι: ο χρόνος της εθνικής αυτοδιάλυσης και ο χρόνος της αργής ανασύνταξης. Ο πρώτος χρόνος μετρά όσα ζούμε αυτές τις μέρες. Καταστάσεις οξύμωρες: οι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ καταλαμβάνουν τα υπουργεία για «να διώξουν» την τρόικα, από την οποία εξαρτάται ο μισθός τους. Σε δεύτερη ανάγνωση όμως, εικονογραφούν απλώς το σημερινό ελληνικό αδιέξοδο καθώς η χώρα έχει παγιδευτεί στα δίχτυα της διεθνούς κρίσης και της εθνικής αυτοδιάλυσης.

Όλοι πια έχουν συνειδητοποιήσει τη παρακμιακή πορεία της χώρας. Η κυβέρνηση είναι «χαμένη στο διάστημα» και αδυνατεί να δώσει διέξοδο από τη κρίση. Οι «συνταγές σωτηρίας» στηριγμένες στις εμμονές της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας οδηγούν την Ελλάδα και την Ευρώπη σε γκρίζα τοπία. Η διάλυση της κοινωνικής συνοχής διευκολύνει τις κραυγές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας.
Σημείο των καιρών είναι και η ίδια η εικόνα της καρδιάς του πολιτικού συστήματος, δηλαδή των ποικίλων κομματικών εκφωνήσεων. Κυριαρχεί όλο και περισσότερο η απουσία σοβαρότητας και ευθύνης.
Ειλικρινά τι να πρωτοθυμηθεί κανείς…

Με βάση τη λίστα που έχετε δώσει, υπάρχουν 1513 ΕΠΕ με οφειλές 7.541 δις ευρώ. Έχουμε 752 ομόρρυθμες εταιρίες να χρωστάνε 1 δις 615 εκ ευρώ. Έχουμε 26 αθλητικές εταιρίες να χρωστάνε 291 εκ ευρώ και ο χορός καλά κρατεί. Το μεγάλο θέμα είναι ποιοι έλεγξαν αυτές τις δραστηριότητες και ποιοι τις ανέχονταν με αποτέλεσμα να έχουν γεννηθεί αυτές οι τεράστιες οφειλές. Αποδεικνύεται ότι δεν υπήρξε καμία παρέμβαση των ελεγκτικών μηχανισμών. Άραγε αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχονταν, ελέγχονται, θα ελεγχθούν, θα παρέμβει επιτέλους ένας εισαγγελέας και αναφέρομαι στους μεγαλοφειλέτες που έπαιρναν και πιστοποιητικά φορολογικής ενημερότητας;