Δεν νομίζω ότι υπάρχει τούτη την ώρα πολίτης που μπορεί να υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου πιστεύει σ’ αυτό που έχει υποσχεθεί να κάνει.

Ο πρωθυπουργός είναι σκιά του εαυτού του. Δίνει την εντύπωση ότι έχει περιέλθει σε κατάσταση μελαγχολίας. Ούτε τη στοιχειώδη υποχρέωσή του προς έναν καθημαγμένο και απελπισμένο λαό δεν δείχνει ικανός να εκπληρώσει.

Oσο προφανές είναι ότι µια κοινωνία δεν µπορεί να αντέξει για πολύ να ζει µέσα στην αγωνία, το άγχος και τον φόβο για το αν, πότε και µε ποιους όρους θα χρεοκοπήσουµε, χωρίς να διακρίνεται πουθενά µια αχτίδα ελπίδας, άλλο τόσο προφανές είναι ότι αυτή η αχτίδα δεν θα φανεί αν και οι πολίτες δεν ξεκαθαρίσουν, κυρίως µε τον εαυτό τους, µε ποιες θυσίες, µε ποιους πολιτικούς διαχειριστές, µε ποιους συµµάχους θα βρούµε διέξοδο στην κρίση.

Διάφοροι πολιτικοί και εμπειρογνώμονες μάς διαβεβαιώνουν ότι έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη δεν είναι δυνατή, διότι δεν προβλέπεται από τις Συνθήκες η αποχώρηση χώρας ή η αποπομπή της. Μας καθησυχάζουν, λοιπόν, λέγοντας: μη φοβάστε, δεν συμφέρει την Ενωση να αποχωρήσουμε, δεν θα εμμείνουν στις απαιτήσεις τους, γιατί αλλιώς θα καταστραφούν και οι ίδιοι.

Από την αρχή υπήρχαν δύο δρόμοι για την αντιμετώπιση του ελλείμματος και της κρίσης χρέους της χώρας. Ο ένας ήταν η διαμόρφωση και υλοποίηση ενός σχεδίου με τη συμμετοχή, τη συναίνεση της κοινωνίας, δηλαδή δρόμος με ισχυρές πιθανότητες εφαρμογής και επιτυχίας. Ο άλλος ήταν η επιβολή μέτρων με εκβιασμούς και πιέσεις, με αμφίβολη αποτελεσματικότητα
Ο ΠΡΩΤΟΣ δρόμος θα στηριζόταν στη βούληση της πλειοψηφίας να ξεπεράσει την κρίση, στην ικανότητα του κράτους να ξεπεράσει την πελατειακή παράδοση, να διευθύνει τη διαδικασία και στην πολιτική διαδικασία που θα έπρεπε να μοιράσει στοιχειωδώς δίκαια το κόστος και να δώσει τις αναγκαίες εγγυήσεις για το μέλλον.

Με την υπερψήφιση της διεύρυνσης του προσωρινού Ευρωπαϊκού Ταμείου για τη Χρηματοπιστωτική Σταθερότητα (EFSF) στο γερμανικό Κοινοβούλιο, μοιάζει στρωμένος ο δρόμος για να υλοποιηθεί το ένα σκέλος των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου. Μετά τη φινλανδική και την αυστριακή κύρωση, μείζονα εμπόδια από τρεις χώρες της Ευρωζώνης που ακόμα υπολείπονται (Ολλανδία, Μάλτα, Σλοβακία) δεν αναμένονται. Στον αέρα παραμένει ωστόσο το άλλο, κρίσιμο για εμάς, σκέλος: το δεύτερο μεγάλο πακέτο χρηματοδότησης που θα χρειαστεί η Ελλάδα για την περίοδο 2012-2014,

Όλα τα βλέμματα αυτή την εβδομάδα ήταν στραμμένα στη γερμανική Βουλή και στην απόφασή της για την ενίσχυση του προσωρινού ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης EFSF. Μια απόφαση που ήταν εξ αρχής δεδομένη, καθώς όλα τα κόμματα πλην της Αριστεράς είχαν ταχθεί υπέρ, μία απόφαση που είχε συστατικά θρίλερ καθώς εντός των κυβερνώντων κομμάτων υπήρχαν δηλωμένοι και αδήλωτοι αντάρτες.
Τελικά το επίμαχο νομοσχέδιο πέρασε με 523 ψήφους υπέρ, σε σύνολο 620 βουλευτών, ενώ παρά τους φόβους της η καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ κατάφερε να κερδίσει και την κυβερνητική της πλειοψηφία.