Η ΔΗΜΑΡ είναι ένα κόμμα που αποδεδειγμένα έχει δείξει ότι σέβεται τη διαφορετική άποψη. Ταυτόχρονα υπάρχουν και οι συλλογικές αποφάσεις που λαμβάνονται στα όργανα και οι οποίες πρέπει να υπηρετούνται για να υπάρχει κόμμα. Οι αποχωρήσεις ορισμένων στελεχών και βουλευτών οφείλονται στο ότι από ένα σημείο και έπειτα τα στελέχη αυτά δεν μπορούν να υπηρετήσουν αυτές τις συλλογικές αποφάσεις που δημοκρατικά λαμβάνονται. Όσον αφορά το στίγμα μας, ήταν όντως θολό και το γεγονός αυτό αποτέλεσε μία από τις αιτίες του εκλογικού αποτελέσματος. Ευκαιρία όμως για να γίνει το στίγμα πιο καθαρό αποτελεί η αποσαφήνιση της πολιτικής κατεύθυνσης του κόμματος που έγινε στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και κυρίως θα γίνει στο Συνέδριο του κόμματος και όχι οι αποχωρήσεις.

Ο μετεκλογικός χάρτης ανέδειξε μια νέα κομματική γεωγραφία. Η «ελεύθερη πτώση» του ΠαΣοΚ, η αμφίβολη δυναμική της Ελιάς, η εκλογική συντριβή της ΔΗΜΑΡ και η μεταπολιτική γοητεία του Ποταμιού συνθέτουν σήμερα την εικόνα μιας κατακερματισμένης «Κεντροαριστεράς», που μετεωρίζεται ανάμεσα στην πολιτική αυτονομία της και τον πειρασμό της ενσωμάτωσής της στον «μικρό δικομματισμό» (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ). Με αυτοκριτική τόλμη και πολιτική γενναιότητα, ήδη από την επόμενη ημέρα των εκλογών, η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να υλοποιήσει τις πρόσφατες αποφάσεις της για την «ισχυρή Κεντροαριστερά» και για την «προοδευτική διακυβέρνηση».

Οι επιστολές του Φώτη Κουβέλη προς όλα τα κόμματα που συνθέτουν αυτόν τον χώρο δείχνουν πως ο ιδρυτικός και στρατηγικός στόχος της ΔΗΜΑΡ για την «ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού» αποτελεί σήμερα πρώτη προτεραιότητα για μια προοδευτική έξοδο από την κρίση.