Η ​​ αντιμετώπιση της ευρωκρίσης στηρίχθηκε σε μισά μέτρα – γι’ αυτό η κρίση συνεχίζεται. Ο διάλογος στην Ευρωζώνη διεξάγεται με μισές αλήθειες – γι’ αυτό δυσχεραίνονται οι συναινέσεις για την υπέρβαση της κρίσης.

Η μισή αλήθεια της κυβέρνησης Μέρκελ είναι ότι η ανάπτυξη, ιδίως στις χώρες του Νότου, θα έρθει με εθνικές μεταρρυθμίσεις. Πράγματι, χωρίς διαρθρωτικές αλλαγές, η οικονομική μεγέθυνση δεν θα ήταν διατηρήσιμη. Στην Ελλάδα, μια τόνωση απλώς της καταναλωτικής ζήτησης, χωρίς να έχει αποκτήσει η οικονομία μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια, θα επέφερε αύξηση των εισαγωγών και διεύρυνση του εξωτερικού ελλείμματος.

Ε​​ν μέσω εντατικών διαβουλεύσεων Ρωσίας - Ουκρανίας - Δύσης, άνευ ουσιαστικού αντικρίσματος προς το παρόν, μία εκ των κυριότερων προκλήσεων που αναδύεται είναι η ενεργειακή. Με νωπές τις μνήμες από τις κρίσεις 2006 και 2009, η Γηραιά Ηπειρος παρακολουθεί με αγωνία την πορεία των διαπραγματεύσεων, ευελπιστώντας ότι δεν θα καταστεί εκ νέου όμηρος των επιδεινούμενων σχέσεων Μόσχας - Κιέβου.

«Οι λέξεις είναι τα πάντα», έγραψε ο Ναπολέων στο κλασικό «Εγχειρίδιο πολέμου». Πράγματι· ειδικά σε εποχές κρίσης και πόλωσης, όπως είναι η δική μας, οι λέξεις, όταν μάλιστα αναφερόμαστε στο παρελθόν, σε μια συνθήκη δηλαδή ολοκληρωμένη υποτίθεται, παγιωμένη, και όμως, την ίδια στιγμή, ρευστή και ευάλωτη σε διαφορετικές ερμηνείες, κατέχουν ειδικό βάρος. Παράδειγμα: λέξεις όπως «διωγμός», «σφαγή», «θηριωδία» βαραίνουν με έναν ειδικό τρόπο στη συλλογική μνήμη εθνών και στις προσωπικές μνήμες των ανθρώπων.

Oσο πυκνώνουν οι ενδείξεις της μεγάλης αστοχίας της ασκούμενης ευρωπαϊκής πολιτικής σε σχέση με τις διακηρυγμένες επιδιώξεις της, τόσο πληθαίνουν κι οι αναφορές στο παράλληλο σύμπαν των «success stories». Το φαινόμενο κάθε άλλο παρά είναι παράδοξο. Αντιθέτως, είναι κατανοητό, πολιτικά εύλογο, μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού. Οταν η έντονη αμφισβήτηση της πολιτικής της «λιτότητας μέσα στην ύφεση» διευρύνεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο, δεν μένει περιορισμένη σε λίγες μικρές χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας αλλά εισβάλλει στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης περνώντας τα τείχη του Παρισιού και της Ρώμης, η καταφυγή Σόιμπλε σε εικονικές «success stories» είναι αναμενόμενη.

...Στην πολιτική οι ανάγκες καθορίζουν και τις επιλογές. Την ώρα που η πιο λογική προσέγγιση στο θέμα προεδρία της δημοκρατίας είναι ότι αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί στην ώρα του, έρχεται στην επικαιρότητα το ζήτημα από την κυβερνητική πλευρά- χωρίς και να αναλαμβάνει την ευθύνη της ανακίνησής του- με κίνδυνο και να το «κάψει». Και αυτό γιατί, λίγο πριν από τη συνάντηση των Παρισίων, κρίνεται από τα κυβερνητικά επιτελεία ότι προέχει, ως εντελώς απαραίτητη, μια «ένεση» ενίσχυσης της πολιτικής σταθερότητας της Ελλάδας και η διασφάλιση ενός βάθους χρόνου διακυβέρνησης. Η τρέχουσα διαπραγμάτευση για τις εξελίξεις στην ύστερη μνημονιακή και μεταμνημονιακή Ελλάδα έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας όταν και οι εταίροι μπορούν να πιστέψουν ότι ο «σκόπελος» της προεδρίας μπορεί να παρακαμφθεί.

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης σαράντα χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, ο ρόλος και η συμβολή του δημιουργού του, Ανδρέα Παπανδρέου, ξαναβρίσκεται στο μικροσκόπιο. Αναμφίβολα, ήταν μεγάλος ηγέτης, δεινός communicator, χαρισματική προσωπικότητα αλλά και με μεγάλες αδυναμίες, οι περισσότερες γνησίως ελληνικές. Η συμβολή του, ωστόσο, στη διαμόρφωση της μεταπολιτευτικής πολιτικής πραγματικότητας παραμένει σημείο αμφιλεγόμενο. Ορισμένοι (ορθώς νομίζω) θεωρούν ότι, ως πρωθυπουργός, έκλεισε το τεράστιο χάσμα που άνοιξε ο Εμφύλιος.

Ενόψει της νέας διαπραγμάτευσης με την τρόικα στο Παρίσι, η εκτός πραγματικότητας φράση του πρωθυπουργού « η οικονομία πηγαίνει ράλι», προκαλεί τους Έλληνες πολίτες που υφίστανται τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και χειμάζονται από τα επώδυνα υφεσιακά μέτρα.

Με ένα στα τέσσερα νοικοκυριά στο όριο της φτώχειας, μαζική ανεργία, υπερφορολόγηση, έκρηξη χρεών και πολιτικές που στραγγαλίζουν την οικονομία, η αμετροέπεια των πρωθυπουργικών δηλώσεων δείχνει ότι η συγκυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται ούτε την οδυνηρή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, εξ αιτίας των πολιτικών της, ούτε καν τη σημασία της επερχόμενης συνάντησης για τα επόμενα κεφάλαια του ελληνικού προγράμματος και το μέλλον του τόπου.

Aς αρχίσουμε από ένα απλό ερώτημα: η χώρα χρειάζεται εκλογές; Οχι. Ετσι απαντά η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών στις έρευνες της κοινής γνώμης, που σημαίνει ότι η κοινωνία, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, κρατά στάση αναμονής. Είναι ενδεικτικό ότι η συμμετοχή σε όλες τις διαδηλώσεις ήταν πολύ μικρή, ενώ και οι λεγόμενοι Αγανακτισμένοι έχουν εξαφανιστεί.

Κατά συνέπεια, όσοι συμμερίζονται την παραπάνω εκτίμηση οφείλουν να βρουν τη φόρμουλα εκείνη που θα αποτρέψει τις εκλογές, αναζητώντας το πρόσωπο εκείνο που πληροί τις προϋποθέσεις για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Η Αναλυτική λογιστική `η Λογιστική του Κόστους στο πλαίσιο του Ελληνικού Λογιστικού Σχεδίου (Διπλογραφικό) προσδιορίζει το κόστος των λειτουργιών των προϊόντων και υπηρεσιών μιας οικονομικής μονάδος είτε του δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα, καθώς και τα αναλυτικά αποτελέσματα των τμημάτων, προϊόντων, και υπηρεσιών.
Η Επιστημονική Κοστολόγηση βασικός σπόνδυλος του οικονομικού λογισμού, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον έλεγχο και την απόδοση του συνόλου των δραστηριοτήτων ενός οργανισμού, εξασφαλίζοντας τις πληροφορίες για την λήψη αποφάσεων και για την άσκηση της συμφεροτερότερης διαδικασίας παραγωγής . Κυρίως όμως, η επιστημονική κοστολόγηση εντοπίζει το σημείο στο οποίο επιτυγχάνεται το ευνοϊκότερο κόστος με τον ορθολογικότερο συνδυασμό των συντελεστών της παραγωγής .Η οικονομική και κοστολογική αναδιοργάνωση των νοσοκομείων σήμερα είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ.

Την ώρα που εμείς ασχολούμαστε, με το αν θα πρέπει να επιλέξουμε πρόεδρο της Δημοκρατίας “κατεψυγμένο ή νωπό” στην αυγουστιάτικη Ευρώπη, συνεχίζουν να τρέχουν εξελίξεις που θα μπορούσαν να μας φέρουν μπροστά σε ένα φθινοπωρινό τοπίο, πολύ διαφορετικό από εκείνο που είχαμε στη φαντασία μας. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ ρίχνει κάποιες μπηχτές για την ανάγκη ενός μεγάλου σχεδίου επενδύσεων στην Ευρώπη και εξαγριώνει το Βερολίνο, που βλέπει πίσω από αυτό τις γαλλο-ιταλικές επιθυμίες για χαλάρωση της πολιτικής λιτότητας.

Μία από τις θερμές ημέρες του Αυγούστου, ο Ηλίας Κανέλλης έγραψε στα «ΝΕΑ» για το φαινόμενο της ηχορρύπανσης στα ανά την επικράτεια παραθεριστικά μέρη. Εγραψε για την «κοινωνία της αγένειας», την οποία εντόπισε σε τρεις διαφορετικές διαστάσεις της. Η μία αφορά την ολονύκτια ηχορρύπανση στα λεγόμενα παραδοσιακά πανηγύρια (ο Θεός της Ελλάδας να τα κάνει παραδοσιακά, γιατί πανηγύρια είναι). Η δεύτερη είναι η ηχορρύπανση που προκαλούν στις κατασκηνώσεις τους οι διάφοροι ψαγμένοι εκπρόσωποι των εναλλακτικών μορφών ζωής (ο Θορό να τις κάνει εναλλακτικές, γιατί ούτε μορφές ζωής είναι ούτε οι εκφραστές τους είναι ψαγμένοι).

Σήμερα όποιος μπορεί να συγκεντρώσει 180 ψήφους βουλευτών όχι μόνο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται, αλλά ανακηρύσσεται και… άγιος! Σύμφωνα με διαρροές από το Μαξίμου, η επιλογή του Σαμαρά για την Προεδρία είναι ο Κουβέλης! Μετά τα… αναθέματα, αναγνωρίζονται τα προτερήματά του. Οπως «το αγώι κάνει τον αγωγιάτη», έτσι και στην πολιτική -ως γνωστόν- οι «ανάγκες» καθορίζουν εν πολλοίς τις επιλογές.