Εδώ και χρόνια είναι γνωστό ότι τα ασφαλιστικά ταμεία οδηγούνται σε εκρηκτικό αδιέξοδο. Παρ’ όλα τα «μικρομπαλώματα» που επιχειρήθηκαν κατά καιρούς, με βαρύγδουπες εξαγγελίες «περί τομών» και «ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων», τα πράγματα χειροτέρεψαν...

Οι λόγοι πολλοί. Η μεγάλη σπατάλη των πόρων των Ταμείων. Η καταλήστευση των αποθεματικών τους (ομόλογα, «κουρέματα» κ.λπ.). Το ανορθολογικό σύστημα των παροχών σε σχέση με τα έσοδα. Η εισφοροδιαφυγή. Η μαύρη εργασία. Η μεγάλη κρίση που εκτίναξε την ανεργία στα ύψη. Αλλά και η απερισκεψία των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και της ώθησης πολλών υπαλλήλων στη σύνταξη, για να επιτευχθούν άλλοι στόχοι, όπως η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων κ.λπ. Οι ετεροκαθορισμοί από πλευράς εσόδων (φόροι υπέρ τρίτων) ή δαπανών (κοινωνική πολιτική) μέσω των ασφαλιστικών ταμείων ήταν μια πολιτική μη ορθολογική, που ανταποκρινόταν σε μια άλλη εποχή, με άλλα κοινωνικοοικονομικά δεδομένα.

Συμπληρώνονται 40 χρόνια από την προδοσία των χουντικών (και τόσων στρατιωτικών) στην Κύπρο, από τη χωρίς οργανωμένη αντίσταση απόβαση των Τούρκων στο νησί, από την εξαφάνιση της δικτατορίας και την αποκατάσταση των ελευθεριών στην Ελλάδα με την επιστροφή του πραγματικού Καραμανλή.

Τις δυνατότητες επανένωσης της Κύπρου τις τίναξαν στον αέρα Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, με την αμέριστη ενίσχυση των εθνικιστών της Αθήνας και της Αγκυρας (αυτό κάνουν και σήμερα για να μην προχωρήσουν κάπως οι διαπραγματεύσεις) και πολιτικών χωρίς κουράγιο.