Σε λίγα εικοσιτετράωρα συμπληρώνονται 365 μέρες της πρώτης φοράς αριστερά στην εξουσία. Ένας χρόνος που σημαδεύτηκε από την ατελείωτη διαπραγμάτευση Βαρουφάκη με τους δανειστές και κατέληξε στην πλήρη διάψευση των προσδοκιών για πολιτική λύση με τη μέθοδο του εκβιασμού των αγορών προς την ευρωζώνη. Τα επιτόκια δανεισμού τελικά δεν ανέβηκαν παρά το «ηρωικό» δημοψήφισμα και τα τσάμικα στην πλατεία Συντάγματος ενώ ο κίνδυνος του Grexit οδήγησε στο ταπεινωτικό όσο και επώδυνο τρίτο μνημόνιο.

Το ελληνικό καπιταλιστικό μόρφωμα συγκροτείται από τις πελατειακές πολιτικές σχέσεις και την ιεραρχική δομή επιχειρηματικών συμφερόντων που μέσω κρατικοδίαιτων μηχανισμών διαμόρφωσε ισχυρά ολιγοπώλια. Χρηματοδότης του όλου συστήματος– της κρατικοδίαιτης ανάπτυξης επιχειρήσεων μέχρι και των πολιτικών πελατειακών σχέσεων– ήταν οι τράπεζες, μέσω εκτεταμένων και επιλεκτικών δανείων σε επιχειρήσεις, και μέσω της αγοράς ομολόγων και εντόκων γραμματίων του Δημοσίου με πλήρη αδιαφορία για την πελατειακή χρήση των κεφαλαίων. Σε αντάλλαγμα οι κυβερνήσεις μεριμνούσαν για την ολιγοπωλιακή «ησυχία» του τραπεζικού συστήματος και τη δυνατότητά του να λειτουργεί με ικανά περιθώρια κέρδους που επιβάρυναν ανεμπόδιστα το κόστος χρήματος στην πραγματική οικονομία.