Ολοι έχουμε την τάση να ανακαλύπτουμε με υπερβολική ευκολία ενδείξεις που επιβεβαιώνουν τις πεποιθήσεις και τις προβλέψεις μας. Συνεπώς, για να μη συγχέουμε τη φαντασία μας με την πραγματικότητα, καλό θα ήταν να περνάμε από ψιλό κόσκινο οτιδήποτε δείχνει, εκ πρώτης όψεως, πως αυτό που θα θέλαμε να συμβεί όντως συμβαίνει.

Με την ίδια λογική, αλλά αντίστροφα, όταν αναγκαζόμαστε να παραδεχτούμε ότι τα πράγματα δεν συμμορφώνονται με τις προσδοκίες μας, αυξάνονται οι πιθανότητες να μην πέφτουμε έξω. Κάπως έτσι αντιμετωπίζω τις επανειλημμένες και ισάριθμα αποτυχημένες απόπειρες να δημιουργηθεί μια κεντροαριστερή ή καλύτερα (για εμένα) μια σκέτα αριστερή σοσιαλδημοκρατική παράταξη.

Ίσως ήρθε ο καιρός ο κ. Τσίπρας να βάλει γραβάτα. Οχι για να συνομιλήσει με το «κίνημα της γραβάτας» αλλά για να συνειδητοποιήσει ο ίδιος πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα για το κόμμα του. Η συμμετοχή του στο γνωστό πάνελ του Νταβός έκανε εξόφθαλμη την αλλαγή. Η ενδυματολογική σημειολογία του κ. Τσίπρα, μόνος χωρίς γραβάτα, έχει πάψει να εκπέμπει την αντισυμβατικότητα ενός νεαρού ριζοσπάστη ηγέτη.

Στο βρετανικό Κοινοβούλιο, τα έδρανα της αντιπολίτευσης βρίσκονται αντίκρυ στα έδρανα της συμπολίτευσης. Οι βουλευτές είναι παραταγμένοι όπως οι αντίπαλες ομάδες στο βόλεϊ, με ένα μεγάλο τραπέζι αντί για δίχτυ ανάμεσά τους και τον προεδρεύοντα του Σώματος σε ρόλο διαιτητή. Ολοι μιλάνε από τις καρέκλες τους - υπερυψωμένο βήμα για τον αγορητή δεν υπάρχει.

Μας απειλούν, λέει, με έξωση από τη Σένγκεν, παρότι ξέρουν ότι αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα, επειδή δεν έχουν άλλο τρόπο να πιέσουν την Αθήνα. Εξυπνο. Ασε που μπορεί και να είναι αλήθεια. Ας περάσουμε τώρα στους μύθους.

Την Κυριακή στο γήπεδο, την Τρίτη στη Βουλή είδαμε πρόβες ενός έργου - ας το ονομάσουμε «δικομματισμός reloaded» - που δεν είναι, ακόμη, βέβαιο ότι θα δούμε και σε κανονική παράσταση.

Η ιστορία είναι γνωστή.

Η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης έζησε κοντά τέσσερις δεκαετίες αδιατάρακτου (σχεδόν) πλειοψηφικού κοινοβουλευτισμού.

Κάτι καινούργιο χρειάζεται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Ομως πριν από την όποια προσπάθεια για ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου απαιτείται προγραμματική συζήτηση. Μέσα από αυτήν τη διαπίστωση ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης δηλώνει προσηλωμένος στις προτεραιότητες της πόλης και ακυρώνει τα σενάρια που τον εμφανίζουν πρόθυμο να ηγηθεί ενός ενιαίου κεντροαριστερού σχήματος. «Δεν αντιμετωπίζω τον δήμο ως σκαλοπάτι πολιτικής ανέλιξης» λέει στη συνέντευξή του στα «ΝΕΑ», με την επισήμανση πως παρά την πίεση που υφίσταται ο ενδιάμεσος χώρος (μεταξύ Αριστεράς - Δεξιάς) διατηρεί το πολιτικό βάρος του.