Διάβασα το σχέδιο νόμου του Υπουργείου για τα ΠΠΣ (πρότυπα, πειραματικά σχολεία) και καταθέτω κάποιες τις δικές μου σκέψεις και παρατηρήσεις επ’ αυτού.

Ας μου επιτραπεί καταρχήν μια μικρή ιστορική αναφορά, που νομίζω πως έχει την αξία της. Τα πειραματικά σχολεία στην ιστορία της παιδαγωγικής εμφανίζονται χοντρικά με δύο μορφές: ως προσομοιωμένα μοντέλα θεωρητικών ρευμάτων και ως χώροι πραγματικής πειραματικής μέτρησης.

Το Σάββατο 30/4/2011 για άλλη μια φορά παρακολουθήσαμε αηδιασμένοι την κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια ομάδα «οπαδών» κατάφερε να διαλύσει τη «γιορτή» του ποδοσφαίρου μετατρέποντας τον αγωνιστικό χώρο του ολυμπιακού σταδίου σε αρένα.
Η αντίδραση της πολιτείας όπως πάντα γνωστή. Συσκέψεις, ανακοινώσεις και δηλώσεις του στυλ «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο» οι οποίες όμως πλέον δεν πείθουν.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ήδη φτάσει στον πάτο και απαιτούνται δραστικές αποφάσεις στον τρόπο λειτουργίας και οργάνωσής του.

Το πλήρες κείμενο της Ερώτησης

Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, υπεύθυνος της ΔΗΜΑΡ για την Οικονομική πολιτική, σχετικά με την παρουσίαση του Επιχειρησιακού σχεδίου Δράσης για την πάταξη της φοροδιαφυγής, έκανε την παρακάτω δήλωση:

«Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι για να παταχθεί η φοροδιαφυγή, πρέπει να υπάρξουν μέτρα συγκεκριμένα και άμεσης απόδοσης, ελεγκτικοί μηχανισμοί επαρκείς, ταχύτατη λειτουργία της δικαιοσύνης και προπάντων πολιτική βούληση. Έστω και με καθυστέρηση 17 μηνών, το κυβερνητικό σχέδιο δράσης θα κριθεί στη βάση αυτών των κριτηρίων».

Η γραµµή είναιλεπτή – ιδίως σε καιρούς που απαιτούν έκτακτα µέτρα. Αυτό δεν σηµαίνει ότι δεν υφίσταται και ότι όσοιασκούν την εξουσία δεν οφείλουν να τη σέβονται – και να κρίνονται από το κατά πόσο τη σέβονται.

Πολιτική είναι να δηµιουργείς τις προϋποθέσεις ώστε το ηθικό να γίνει και νόµιµο, αυθαιρεσία να βρίσκειςτρόπους νατα ξεχωρίζεις. Αν η διακυβέρνηση της Νέας∆ηµοκρατίας σφραγίστηκεαπό τη φράση –και τηνπρακτική – «το νόµιµο είναι ηθικό», τίποτα δεν δικαιολογεί µια ανάλογη «ισοφάριση» από πλευράς της παρούσας κυβέρνησης.