Ίσως φίλοι μου, όλη αυτή η κρίση και οι Πλατείες είναι ή θα γίνουν μια οδυνηρή τελετή πολιτικής ενηλικίωσης του νεοέλληνα....
Όταν, μπροστά στις συγκλονιστικές και κρίσιμες στιγμές που βιώνει η χώρα, την αποκάλυψη των συνεπειών του διαρκούς πολιτικοοικονομικού εγκλήματος των τελευταίων δεκαετιών, η συνείδηση έρχεται αντιμέτωπη με τις επόμενες γενιές που θα πληρώσουν, χωρίς να φταίνε, την ακολασία της καταναλωτικής κραιπάλης και της ξενδιατροπιάς, της γενιάς της ρεμούλας, του ατομικού βολέματος, της αρπαχτής, και του «να περνάω καλά κι όλα τ άλλα είναι για τους μαλάκες», της καμαρίλας του κάθε χρώματος και απόχρωσης κομματικού μηχανισμού...

Επειδή πολλή κουβέντα γίνεται τις τελευταίες ηµέρες για µια µορφή άµεσης δηµοκρατίας η οποία λειτουργεί µέσω του Διαδικτύου και προτείνεται ως πιθανή εναλλακτική εκδοχή στον καρκινοβατούντα κοινοβουλευτισµό, δεν βλάπτει να θυµηθούµε ορισµένα ιστορικά χαρακτηριστικά της.